1 O igan esto, pueblos todos; Escuchen, habitantes todos del mundo,

Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

2 T anto humildes como encumbrados, Ricos y pobres juntos.

qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

3 M i boca hablará sabiduría, Y la meditación de mi corazón será entendimiento.

Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

4 I nclinaré al proverbio mi oído, Con el arpa declararé mi enigma.

Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

5 ¿ Por qué he de temer en los días de adversidad Cuando la iniquidad de mis enemigos me rodee,

Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

6 D e los que confían en sus bienes Y se jactan de la abundancia de sus riquezas?

ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

7 N adie puede en manera alguna redimir a su hermano, Ni dar a Dios rescate por él,

Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

8 P orque la redención de su alma es muy costosa, Y debe abandonar el intento para siempre,

sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

9 P ara que viva eternamente, Para que no vea corrupción.

për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

10 P orque él ve que aun los sabios mueren; El torpe y el necio perecen de igual manera, Y dejan sus riquezas a otros.

Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

11 S u íntimo pensamiento es que sus casas serán eternas, Y sus moradas por todas las generaciones; A sus tierras han dado sus nombres.

Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

12 P ero el hombre, en su vanagloria, no permanecerá; Es como las bestias que perecen.

Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

13 E ste es el camino de los insensatos, Y de los que después de ellos aprueban sus palabras. (Selah)

Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

14 C omo ovejas son destinados para el Seol, La muerte los pastoreará, Los rectos los regirán por la mañana; Su forma será para que el Seol la consuma, De modo que no tienen morada.

Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

15 P ero Dios redimirá mi alma del poder del Seol, Pues El me recibirá. (Selah)

Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

16 N o temas cuando alguien se enriquece, Cuando la gloria de su casa aumenta;

Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

17 P orque nada se llevará cuando muera, Ni su gloria descenderá con él.

sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

18 A unque mientras viva, a sí mismo se felicite (y aunque los hombres te alaben cuando prosperes),

Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

19 I rá a reunirse con la generación de sus padres, Quienes nunca verán la luz.

ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

20 E l hombre en su vanagloria, pero sin entendimiento, Es como las bestias que perecen.

Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.