1 ( Ein Psalm der Kinder Korah, vorzusingen.) Höret zu, alle Völker; merket auf, alle, die in dieser Zeit leben,

Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

2 b eide, gemeiner Mann und Herren, beide, reich und arm, miteinander!

qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

3 M ein Mund soll von Weisheit reden und mein Herz von Verstand sagen.

Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

4 I ch will einem Spruch mein Ohr neigen und kundtun mein Rätsel beim Klange der Harfe.

Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

5 W arum sollte ich mich fürchten in bösen Tagen, wenn mich die Missetat meiner Untertreter umgibt,

Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

6 d ie sich verlassen auf ihr Gut und trotzen auf ihren großen Reichtum?

ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

7 K ann doch einen Bruder niemand erlösen noch ihn Gott versöhnen

Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

8 ( denn es kostet zuviel, eine Seele zu erlösen; man muß es anstehen lassen ewiglich),

sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

9 d aß er fortlebe immerdar und die Grube nicht sehe.

për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

10 D enn man wird sehen, daß die Weisen sterben sowohl als die Toren und Narren umkommen und müssen ihr Gut andern lassen.

Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

11 D as ist ihr Herz, daß ihre Häuser währen immerdar, ihre Wohnungen bleiben für und für; und haben große Ehre auf Erden.

Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

12 D ennoch kann ein Mensch nicht bleiben in solchem Ansehen, sondern muß davon wie ein Vieh.

Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

13 D ies ihr Tun ist eitel Torheit; doch loben's ihre Nachkommen mit ihrem Munde. (Sela.)

Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

14 S ie liegen in der Hölle wie Schafe, der Tod weidet sie; aber die Frommen werden gar bald über sie herrschen, und ihr Trotz muß vergehen; in der Hölle müssen sie bleiben.

Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

15 A ber Gott wird meine Seele erlösen aus der Hölle Gewalt; denn er hat mich angenommen. (Sela.)

Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

16 L aß dich's nicht irren, ob einer reich wird, ob die Herrlichkeit seines Hauses groß wird.

Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

17 D enn er wird nichts in seinem Sterben mitnehmen, und seine Herrlichkeit wird ihm nicht nachfahren.

sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

18 E r tröstet sich wohl dieses guten Lebens, und man preiset's, wenn einer sich gütlich tut;

Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

19 a ber doch fahren sie ihren Vätern nach und sehen das Licht nimmermehr.

ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

20 K urz, wenn ein Mensch in Ansehen ist und hat keinen Verstand, so fährt er davon wie ein Vieh.

Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.