1 » Todos los que nacemos de una mujer vivimos muy poco y sufrimos demasiado.

"Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

2 S omos como las flores: al cortarlas se marchitan; somos como sombras: efímeras y pasajeras.

Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

3 ¿ Y sobre alguien así pones los ojos? ¿Y con alguien así entras en juicio?

Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

4 ¿ Acaso la impureza puede purificarse? ¡Eso es algo que nadie puede lograr!

Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

5 L os días del hombre ya están contados; tú has decidido ya cuántos meses vivirá; su vida tiene un límite que no puede traspasar.

Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

6 ¡ Deja de mirarlo! ¡Déjalo tranquilo! ¡Deja que goce de la vida antes de morir!

Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

7 » Al árbol cortado, le quedan raíces; y vuelve a retoñar, y no le faltan renuevos.

Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

8 T al vez con el paso del tiempo envejezca su raíz, y su tronco llegue a morir en el polvo,

Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

9 p ero al sentir el agua, cobra vida, y crece y echa nuevo follaje.

me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

10 P ero si el hombre muere, termina su vida; si el hombre perece, ¿a dónde va a parar?

Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

11 ¡ Se evapora, como el agua del mar! ¡Desaparece, como el agua de un río seco!

Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

12 E l hombre muere y no vuelve a levantarse; ¡mientras el cielo exista, no se levantará de su sueño!

por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

13 » Quisiera que me escondieras en el sepulcro, que me ocultaras mientras se aplaca tu enojo, que te fijaras un plazo para acordarte de mí!

Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje!

14 C uando el hombre muere, ¿acaso vuelve a vivir? Mientras tenga que cumplir mi servicio obligatorio, esperaré con paciencia a que llegue mi relevo.

Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

15 C uando tú me llames, yo te responderé; y te deleitarás en la obra de tus manos.

Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

16 D ejarás entonces de vigilar todos mis pasos, y dejarás también de contar todos mis pecados,

Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

17 e charás en un saco y guardarás todas mis locuras, y cubrirás por completo mis injusticias.

do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

18 » El monte que se desgaja, no vuelve a levantarse; ruedan sus peñas y cambian de lugar;

Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

19 e l ímpetu del agua desgasta las piedras, el aluvión arrastra el polvo de la tierra, y tú pones fin a nuestras esperanzas.

ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

20 N os apabullas, y desaparecemos; nos avasallas, y entonces nos despides.

Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

21 S i nuestros hijos llegan a triunfar, no lo sabremos; tampoco llegaremos a saber si caen en la deshonra.

Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

22 S olamente sabremos de nuestros sufrimientos, y cargaremos con nuestra propia tristeza.»

Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.