1 Ч еловек, рожденный от женщины, скуден днями, но скорбью сыт.

"Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

2 О н, как цветок, прорастает и вянет. Ускользает, как тень, не задерживается.

Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

3 И на нем задержал Ты взгляд? И его Ты на суд ведешь?

Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

4 К то выведет чистое из нечистого? Никто!

Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

5 Е сли дни его установлены, и число его месяцев Ты сосчитал, и поставил рубеж, который он не преступит,

Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

6 т о отведи от него Свой взгляд, оставь его в покое, пусть он, как батрак, порадуется своим дням. Иов жалуется, что Бог разрушает его надежду жить

Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

7 В едь и для дерева есть надежда: если срубят его, оно оживет и снова пустит побеги.

Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

8 П усть корни его одряхлели в земле, и пень омертвел в пыли,

Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

9 ч уть почует воду – расцветет, пустит ветви, как молодое растение.

me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

10 А человек умрет и исчезнет, испустит дух, и где он?

Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

11 К ак исчезает вода из озера, как иссякает река и сохнет,

Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

12 т ак и смертный ляжет и не поднимется; пока не исчезнут небеса – не проснется и от сна своего не встанет.

por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

13 О если бы Ты укрыл меня в мире мертвых, спрятал меня, пока не пройдет Твой гнев! О если бы Ты установил мне срок, а потом вспомнил бы обо мне!

Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje!

14 К огда человек умрет, будет ли он жить вновь? Все дни моей службы я бы ждал, когда придет мое избавление.

Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

15 Т ы бы позвал, и я бы ответил; творение Твоих рук растрогало бы Тебя.

Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

16 Т огда Ты считал бы мои шаги, но греха моего не выискивал бы;

Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

17 н акрепко запечатана была бы моя вина, Ты сокрыл бы мои проступки.

do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

18 Н о как гора рушится и дробится, и как скала сходит со своего места,

Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

19 к ак вода подтачивает камни, и потоки смывают почву, так и Ты губишь надежды смертного.

ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

20 Т ы теснишь его до конца, и он уходит; Ты искажаешь его лицо и отсылаешь его.

Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

21 В чести ли дети его, он не знает; обижают ли их, не видит.

Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

22 О н лишь чувствует: тело его болит и плачет лишь о себе.

Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.