1 Т огда ответил Элифаз из Темана:

Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

2 – Если кто-нибудь решится сказать тебе слово, не досадит ли тебе? Впрочем, кто в силах удержать речь?

"A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

3 В спомни о том, как ты наставлял многих и укреплял ослабевшие руки.

Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

4 С лова твои были падающим опорой, и дрожащие колени ты укреплял.

fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

5 А теперь тебя постигли беды, и ты изнемог, тебя коснулось несчастье, и ты устрашен.

Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

6 Н е в страхе ли перед Богом твоя уверенность, а надежда – в непорочности твоих путей? Праведные не страдают от гнева Бога

Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

7 П одумай, случалось ли гибнуть праведнику? Были ли справедливые уничтожены?

Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

8 Я видел, что те, кто вспахивает неправду и сеет беду, их и пожинают.

Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

9 О т дуновения Божьего исчезают они и от дыхания Его гнева погибают.

Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

10 П усть львы рычат и ревут – сломаны будут зубы у свирепых львов.

Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

11 Г ибнет лев без добычи, и разбежались детеныши львицы. Видение Элифаза

Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

12 К о мне прокралось слово, но я внял лишь отзвук его.

Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

13 С реди беспокойных ночных видений, когда людьми владеет глубокий сон,

Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

14 м еня объяли страх и трепет, я задрожал всем телом.

më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

15 Д ух овеял мое лицо, и волосы мои встали дыбом.

Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

16 О н возник, но я не мог понять, кто это. Некий облик явился моим глазам, и услышал я тихий голос:

Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

17 « Может ли смертный быть пред Богом праведен, а человек – пред Создателем чист?

"A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

18 Е сли Бог не доверяет даже Своим слугам, если даже в ангелах находит недостатки,

Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

19 т о что говорить о живущих в домах из глины, чье основание – прах, кого раздавить легче моли!

aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

20 Г ибнут они между зарей и сумерками; не заметишь, как они исчезнут.

Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

21 В еревки их шатров порваны, и умрут они, не познав мудрости».

Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".