1 А теперь они надо мной смеются – те, кто младше меня, чьих отцов я бы погнушался поместить с собаками при моих стадах.

"Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

2 И к чему мне сила их рук, если в них истощилась мощь?

Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

3 Н ищетой и голодом изнурены, бродят они в опаленной земле, в разоренном краю, во мраке.

Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

4 У кустов собирают соленые травы, и корни ракитника – их еда.

duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

5 Г онят их из среды людей и, как ворам, кричат им вслед.

Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

6 И м велят селиться в оврагах долин, среди скал и в расщелинах земли.

Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

7 В оют они среди зарослей и жмутся друг к другу под терном.

ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

8 О тверженный, безымянный сброд, изгнанный из страны.

njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

9 А теперь они песней меня язвят, посмешищем для них я стал.

Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

10 Г нушаются меня, избегают меня и в лицо мне плевать не стыдятся.

Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

11 Б ог сделал меня слабым и беспомощным, и они распоясались предо мной.

Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

12 Э ти отродья нападают на меня с правого боку, в бегство меня обращают и на погибель мне готовят осаду.

Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

13 З аступают мне путь, все творят на беду мне – и никто им не помогает.

Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

14 К ак сквозь брешь на меня идут, все круша, на меня бросаются.

Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

15 У жасы ринулись на меня: моя слава развеяна, точно ветром, и уплыло, как облако, благоденствие. Дни скорби Иова

Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

16 И теперь угасает во мне моя жизнь; обступили меня дни скорби.

Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

17 Н очью ноют кости мои; боль меня гложет, не зная покоя.

Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

18 Б ог хватает одежду мою неистово; Он давит меня, как воротник рубахи.

Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

19 В грязь поверг Он меня, я стал как прах и пепел.

Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

20 Я зову Тебя, Боже, но нет ответа; встаю, но Ты на меня не смотришь.

Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

21 Т ы безжалостным стал ко мне; мощью руки Своей гонишь меня.

Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

22 Т ы подхватил, помчал меня в вихре; Ты швыряешь меня прямо в рокочущую бурю.

Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

23 Я знаю: Ты к смерти меня ведешь, в дом, уготованный всем живущим.

E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

24 О , никто не поднимет руку на бедняка, когда он призывает на помощь в своем несчастье!

me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

25 Н е плакал ли я о тех, кто в беде? Разве о бедных душа моя не скорбела?

A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

26 Н о когда я добра ждал, пришла беда; уповал я на свет, но настала тьма.

Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

27 С ердце тревогой объято, покоя не ведает; для меня настали дни скорби.

Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

28 Х ожу почерневший, но не от солнца; встаю в собрании и взываю о помощи.

Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

29 Я стал братом шакалам и другом совам.

Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

30 К ожа моя чернеет и шелушится; в лихорадке тело горит.

Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

31 Н а плач настроена моя арфа, и свирель моя – на напев печальный.

Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.