1 Н о сега ми се подсмиват по-младите от мене, Чиито бащи не бих приел да туря с кучетата на стадото си;

"Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

2 З ащото в що можеше да ме ползува силата на ръцете им, Човеци, чиято жизненост бе изчезнала?

Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

3 О т немотия и глад те бяха измършавели; Гризяха изсушената земя, отдавна пуста и опустошена;

Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

4 М ежду храстите късаха слез, И корените на смрика им бяха за храна.

duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

5 Б яха изпъдени измежду човеците, Които викаха подир тебе като подир крадци.

Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

6 Ж ивееха в пукнатините на долините, В дупките на земята и на скалите.

Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

7 Р евяха между храстите. Събираха се между тръните;

ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

8 Б езумни и безчестни, Те бидоха изгонени от земята.

njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

9 А сега аз им станах песен, Още им съм и поговорка.

Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

10 Г нусят се от мене, отдалечават се от мене, И не се свенят да плюят в лицето ми.

Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

11 Т ъй като Бог е съсипал достолепието ми и ме е смирил. То и те се разюздаха пред мене.

Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

12 О тдясно въстават тия изроди, Тласкат нозете ми, И приготовляват против мене гибелните си намерения+,

Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

13 Р азвалят пътя ми, Увеличават нещастието ми, И то без да имат помощници.

Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

14 И дат като през широк пролом; Под краха нахвърлят се върху мене.

Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

15 У жаси се обърнаха върху мене; Като вятър гонят достолепието ми; И благополучието ми премина като облак.

Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

16 И сега душата ми се излива в мене; Скръбни дни ме постигнаха.

Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

17 П рез нощта костите ми се пронизват в мене, И жилите ми не си почиват.

Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

18 С амо с голямо усилие се променява дрехата ми; Тя ме стига както яката на хитона ми.

Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

19 Б ог ме е хвърлил в калта; И аз съм заприличал на пръст и на прах.

Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

20 В икам към Тебе, но не ми отговаряш; Стоя, и Ти просто ме поглеждаш.

Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

21 О бърнал си се да се показваш жесток към мене; С мощната Си ръка ми враждуваш;

Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

22 И здигаш ме, възкачваш ме на вятъра, И стопяваш ме в бурята.

Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

23 З ная наистина, че ще ме докараш до смърт, И до дома, който е определен за всичките живи.

E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

24 О баче в падането си човек няма ли да простре ръка, Или да нададе вик в бедствието си?

me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

25 Н е плаках ли аз за онзи, който бе отруден? И не се ли оскърби душата ми за сиромаха?

A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

26 К огато очаквах доброто, тогава дойде злото; И когато ожидах виделината, тогава дойде тъмнината.

Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

27 Ч ервата ми възвират, и не си почиват; Скръбни дни ме постигнаха.

Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

28 Х одя почернял, но не от слънцето; Ставам в събранието и викам за помощ.

Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

29 С танах брат на чакалите, И другар на камилоптиците.

Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

30 К ожата ми почерня на мене, И костите ми изгоряха от огън.

Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

31 З атова арфата ми се измени в ридание, И свирката ми в глас на плачещи.

Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.