1 С ине мой, внимавай в мъдростта ми. Приклони ухото си към разума ми

Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,

2 З а да опазиш разсъдливост, И устните ти да пазят знание.

me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.

3 З ащото от устните на чуждата жена капе мед. И устата й са по-меки от дървено масло;

Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;

4 Н о сетнините й са горчиви като пелин, Остри като изострен от двете страни меч.

por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.

5 Н озете й слизат в смърт, Стъпките й стигат до ада,

Këmbët e saj zbresin drejt vdekjes, hapat e saj çojnë drejtpërdrejt në Sheol.

6 Т ъй че тя никога не намира пътя на живота; Нейните пътеки са непостоянни, и тя не знае на къде водят.

Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.

7 П рочее, чада, слушайте мене, И не отстъпвайте от думите на устата ми.

Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.

8 О тдалечи пътя си от нея. И не се приближавай до вратата на къщата й,

Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,

9 Д а не би да дадеш жизнеността си на други. И годините си на немилостивите; -

për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.

10 Д а не би да се наситят чужди от имота ти, И трудовете ти да отидат в чужд дом;

Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,

11 А ти да охкаш в сетнините си, Когато месата ти и тялото ти се изнурят,

dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,

12 И да казваш: Как можах да намразя поуката, И сърцето ми да презре изобличението,

dhe të thuash: "Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?

13 И аз да не послушам гласа на учителите си, Нито да приклоня ухото си към наставниците си;

Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.

14 М алко остана да изпадна във всяко зло Всред събранието и множеството.

U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit".

15 П ий вода от своята си щерна, И оная, която извира от твоя кладенец

Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.

16 В ън ли да се изливат изворите ти, И водни потоци по улиците?

A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?

17 Н ека бъдат само на тебе, А не на чужди заедно с тебе.

Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.

18 Д а бъде благословен твоят извор, И весели се с жената на младостта си.

Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.

19 Т я да ти бъде като любезна кошута и мила сърна: Нейните гърди да те задоволяват във всяко време; И възхищавай се винаги от нейната любов

Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.

20 П онеже, сине мой, защо да се възхищаваш от чужда жена, И да прегръщаш обятията на чужда жена?

Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?

21 З ащото пътищата на човека се пред очите на Господа, И Той внимателно измерва всичките му пътеки.

Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.

22 Н ечестивият ще бъде хванат от собствените си беззакония, И с въжетата на своя грях ще бъде държан.

I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.

23 Т ой ще умре от своето отказване от поука; И от голямото си безумие ще се заблуди.

Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.