1 ( По слав. 89). Молитва на Божия човек Моисей. Господи, Ти си бил нам обиталище из род в род,

O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

2 П реди да се родят планините, И да си дал съществувание на земята и вселената, От века и до века Ти си Бог.

Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

3 О бръщаш човека на пръст, И казваш: Върнете се човешки чада.

Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: "Kthehuni, o bij të njerëzve".

4 З ащото хиляда години са пред Тебе Като вчерашния ден, който е преминал, И като нощна стража.

Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

5 К ато с порой ги завличаш; те стават като сън; Заран са като трева, която пораства;

Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

6 З аран цъфти и пораства; Вечер се окосява и изсъхва.

Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

7 З ащото довършваме се от Твоя гняв, И от негодуванието Ти сме смутени.

Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

8 П оложил си беззаконията ни, пред Себе Си, Скришните ни грехове в светлината на лицето Си

Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

9 П онеже всичките ни дни преминават с гнева Ти. Свършваме годините си като въздишка.

Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

10 Д ните на живота ни са естествено седемдесет години Или даже, гдето има сила, осемдесет години, Но най-добрите от тях са труд и скръб, Защото скоро прехождат и ние отлитаме.

Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

11 К ой знае силата на гнева Ти И на негодуванието Ти според дължимия на Тебе страх?

Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

12 Н аучи ни така да броим дните си Щото да си придобием мъдро сърце.

Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

13 В ърни се, Господи; до кога? И дано се разкаеш за скърбите на слугите Си.

Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

14 Н асити ни рано с милостта Си, За да се радваме и веселим през всичките си дни.

Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

15 Р азвесели ни съразмерно с дните, в които си ни наскърбявал. И с годините, в които сме виждали зло.

Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

16 Н ека се яви Твоето дело на слугата Ти, И Твоята слава върху чадата им.

Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

17 И нека бъде върху нас благоволението на Господа нашия Бог, да ни ръководи; И утвърждавай за нас делото на ръцете ни; Да! делото на ръцете ни утвърждавай го.

Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.