1 « Preghiera di Mosè, uomo di Dio.» O Signore, tu sei stato per noi un rifugio di generazione in generazione.

O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

2 P rima che i monti fossero nati e che tu avessi formato la terra e il mondo, anzi da sempre e per sempre tu sei DIO.

Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

3 T u fai ritornare l'uomo in polvere e dici: «Ritornate, o figli degli uomini».

Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: "Kthehuni, o bij të njerëzve".

4 P oiché mille anni ai tuoi occhi sono come il giorno di ieri quando è passato, o come una vigilia, nella notte.

Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

5 T u li porti via come un'inondazione. Essi sono come un sogno, sono come l'erba che verdeggia la mattina.

Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

6 L a mattina essa fiorisce e verdeggia, la sera è falciata e dissecca.

Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

7 P oiché siamo consumati dalla tua ira e siamo atterriti dal tuo furore.

Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

8 T u metti le nostre colpe davanti a te, i nostri peccati occulti alla luce del tuo volto.

Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

9 P oiché tutti i nostri giorni svaniscono nella tua ira; finiamo i nostri anni come un sospiro.

Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

10 I giorni dei nostri anni arrivano a settant'anni e per i piú forti a ottanta ma quel che costituisce il loro orgoglio non è che travaglio e vanità, perché passa in fretta e noi ce ne voliamo via.

Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

11 C hi conosce la forza della tua ira e il tuo furore secondo il timore che ti è dovuto?

Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

12 I nsegnaci dunque a contare i nostri giorni, per ottenere un cuore savio.

Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

13 R itorna, o Eterno! Fino a quando? E abbi pietà dei tuoi servi.

Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

14 S aziaci al mattino con la tua benignità, e noi esulteremo e ci rallegreremo tutti i nostri giorni.

Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

15 R allegraci in proporzione ai giorni che ci hai afflitti e in compenso degli anni che abbiamo sofferto calamità.

Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

16 S ia manifesta la tua opera ai tuoi servi e la tua gloria ai loro figli.

Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

17 L a grazia del Signore DIO nostro sia su di noi, e rendi stabile per noi l'opera delle nostre mani; sí, rendi stabile l'opera delle nostre mani.

Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.