1 I o sono la rosa di Sharom il giglio, delle valli.

Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

2 C ome un giglio tra le spine, cosí è l'amica mia tra le fanciulle.

Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

3 C ome un melo fra gli alberi del bosco, cosí è il mio diletto fra i giovani. Ho grandemente desiderato di stare alla sua ombra e là mi sono seduta, e il suo frutto era dolce al mio palato.

Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

4 M i ha condotto nella casa del banchetto, e il suo vessillo su di me è amore.

Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

5 S ostenetemi con focacce d'uva, ristoratemi con pomi, perché io sono malata d'amore.

Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

6 L a sua sinistra è sotto il mio capo e la sua destra mi abbraccia.

Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

7 I o vi scongiuro, o figlie di Gerusalemme, per le gazzelle e per le cerve dei campi, non destate e non svegliate l'amore mio, finché cosí le piace.

Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

8 E cco la voce del mio diletto! Ecco, egli viene saltando sui monti, balzando sui colli.

Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

9 I l mio diletto è simile a una gazzella o ad un cerbiatto. Eccolo, egli sta dietro al nostro muro, guarda dalle finestre, lancia occhiate attraverso l'inferriata.

I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

10 I l mio dilettomi ha parlato e mi ha detto: «Alzati, amica mia, mia bella, e vieni!

I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

11 P oiché, ecco, l'inverno è passato, la pioggia è cessata, se n'è andata.

Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

12 I fiori appaiono sulla terra, il tempo del cantare è giunto, e nel nostro paese si ode la voce della tortora.

Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

13 I l fico mette fuori i suoi fichi acerbi, e le viti in fiore diffondono una soave fragranza. Alzati, amica mia, mia bella, e vieni.

Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

14 O mia colomba, che stai nelle fenditure delle rocce, nei nascondigli dei dirupi, fammi vedere il tuo viso, fammi udire la tua voce, perché la tua voce è piacevole, e il tuo viso è leggiadro».

O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".

15 P rendete le volpi, le piccole volpi che danneggiano le vigne, perchè le nostre vigne sono in fiore.

I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

16 I l mio diletto è mio, e io sono sua; egli pascola il gregge fra i gigli,

I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

17 P rima che spiri la brezza del giorno e le ombre fuggano, ritorna, o mio diletto, e sii come una gazzella o un cerbiatto sui monti che ci separano.

Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.