1 O Eterno, perché te ne stai lontano? Perché ti nascondi in tempi di avversità?

O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

2 L 'empio nella sua superbia perseguita con violenza il misero; essi saranno presi nelle macchinazioni stesse da loro ideate,

I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

3 p erché l'empio si gloria dei desideri dell'anima sua, benedice il rapace e disprezza l'Eterno.

sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

4 L 'empio, nell'arroganza del suo volto, non cerca l'Eterno; tutti i suoi pensieri sono: «DIO non c'è»

I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

5 L e sue vie prosperano in ogni tempo; i tuoi giudizi sono per lui troppo alti, lontani dalla sua portata; egli schernisce tutti i suoi nemici.

Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

6 E gli dice in cuor suo: «lo non sarò mai smosso; non mi accadrà mai alcun male».

Ai thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

7 L a sua bocca è piena di maledizioni, di frode e d'inganno; sotto la sua lingua vi è perversità e iniquità.

Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

8 E gli sta in agguato nei villaggi, uccide l'innocente in luoghi nascosti, i suoi occhi spiano l'infelice.

Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

9 E gli sta in agguato in luoghi nascosti come il leone nella sua tana, sta in agguato per ghermire il misero; egli ghermisce il misero, attirandolo nella sua rete.

Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

10 E gli se ne sta quatto e chino, e gli in felici soccombono alla sua forza.

Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

11 E gli dice nel suo cuore: «Dio dimentica, nasconde la sua faccia, non lo vedrà mai».

Ai thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

12 L evati, o Eterno; o Dio, alza la tua mano; non dimenticare i miseri.

Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

13 P erché l'empio disprezza DIO? Egli dice in cuor suo: «Tu non ne chiederai conto».

Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

14 M a tu hai visto, perché tu osservi attentamente la perversità e l'afflizione, per poi ripagare con la tua mano; l'infelice si rimette a te, tu sei colui che soccorre l'orfano.

Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

15 S pezza il braccio dell'empio e del malvagio, se tu ricercherai la sua malvagità, non la troverai piú.

Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

16 L 'Eterno è re per sempre; le nazioni sono scomparse dalla sua terra.

Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

17 O Eterno, tu dai ascolto al desiderio degli umili; tu rafforzi il loro cuore, le tue orecchie sono attente,

O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

18 p er far ragione all'orfano e all'afflitto, affinché l'uomo fatto di terra smetta d'incutere spavento.

për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.