1 ( 9-22) Для чего, Господи, стоишь вдали, скрываешь Себя во время скорби?

O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

2 ( 9-23) По гордости своей нечестивый преследует бедного: да уловятся они ухищрениями, которые сами вымышляют.

I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

3 ( 9-24) Ибо нечестивый хвалится похотью души своей; корыстолюбец ублажает себя.

sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

4 ( 9-25) В надмении своем нечестивый пренебрегает Господа: 'не взыщет'; во всех помыслах его: 'нет Бога!'

I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

5 ( 9-26) Во всякое время пути его гибельны; суды Твои далеки для него; на всех врагов своих он смотрит с пренебрежением;

Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

6 ( 9-27) говорит в сердце своем: 'не поколеблюсь; в род и род не приключится зла';

Ai thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

7 ( 9-28) уста его полны проклятия, коварства и лжи; под языком--его мучение и пагуба;

Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

8 ( 9-29) сидит в засаде за двором, в потаенных местах убивает невинного; глаза его подсматривают за бедным;

Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

9 ( 9-30) подстерегает в потаенном месте, как лев в логовище; подстерегает в засаде, чтобы схватить бедного; хватает бедного, увлекая в сети свои;

Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

10 ( 9-31) сгибается, прилегает, --и бедные падают в сильные когти его;

Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

11 ( 9-32) говорит в сердце своем: 'забыл Бог, закрыл лице Свое, не увидит никогда'.

Ai thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

12 ( 9-33) Восстань, Господи, Боже, вознеси руку Твою, не забудь угнетенных.

Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

13 ( 9-34) Зачем нечестивый пренебрегает Бога, говоря в сердце своем: 'Ты не взыщешь'?

Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

14 ( 9-35) Ты видишь, ибо Ты взираешь на обиды и притеснения, чтобы воздать Твоею рукою. Тебе предает себя бедный; сироте Ты помощник.

Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

15 ( 9-36) Сокруши мышцу нечестивому и злому, так чтобы искать и не найти его нечестия.

Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

16 ( 9-37) Господь--царь на веки, навсегда; исчезнут язычники с земли Его.

Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

17 ( 9-38) Господи! Ты слышишь желания смиренных; укрепи сердце их; открой ухо Твое,

O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

18 ( 9-39) чтобы дать суд сироте и угнетенному, да не устрашает более человек на земле.

për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.