1 ( 137-1) ^^Давида.^^ Славлю Тебя всем сердцем моим, пред богами пою Тебе.

Unë do të të kremtoj me gjithë zemër, përpara perëndive do të këndoj lavdet e tua.

2 ( 137-2) Поклоняюсь пред святым храмом Твоим и славлю имя Твое за милость Твою и за истину Твою, ибо Ты возвеличил слово Твое превыше всякого имени Твоего.

Do të adhuroj i kthyer nga tempulli yt i shenjtë dhe do të kremtoj emrin tënd për mirësinë tënde dhe vërtetësinë tënde, sepse ti ke përlëvduar fjalën tënde dhe emrin tënd përmbi çdo gjë tjetër.

3 ( 137-3) В день, когда я воззвал, Ты услышал меня, вселил в душу мою бодрость.

Ditën në të cilën të kërkova, ti m’u përgjigje dhe e rrite fuqinë e shpirtit tim.

4 ( 137-4) Прославят Тебя, Господи, все цари земные, когда услышат слова уст Твоих

Tërë mbretërit e tokës do të të kremtojnë, o Zot, kur të dëgjojnë fjalët e gojës sate,

5 ( 137-5) и воспоют пути Господни, ибо велика слава Господня.

dhe do të këndojnë rrugët e Zotit, sepse e madhe është lavdia e Zotit.

6 ( 137-6) Высок Господь: и смиренного видит, и гордого узнает издали.

Ndonëse Zoti është i shkëlqyeshëm, ai tregon kujdes për njerëzit e thjeshtë, por mëndjemadhin e njeh nga larg.

7 ( 137-7) Если я пойду посреди напастей, Ты оживишь меня, прострешь на ярость врагов моих руку Твою, и спасет меня десница Твоя.

Edhe sikur unë të eci në mes të fatkeqësisë, ti do të më ruash të gjallë; ti do të zgjatësh dorën kundër zemërimit të armiqve të mi, dhe dora jote e djathtë do të më shpëtojë.

8 ( 137-8) Господь совершит за меня! Милость Твоя, Господи, вовек: дело рук Твоих не оставляй.

Zoti do të kryejë veprën e tij tek unë; o Zot, mirësia jote vazhdon përjetë; mos i braktis veprat e duarve të tua.