1 П очему не сокрыты от Вседержителя времена, и знающие Его не видят дней Его?

"Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?

2 М ежи передвигают, угоняют стада и пасут.

Disa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;

3 У сирот уводят осла, у вдовы берут в залог вола;

u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;

4 б едных сталкивают с дороги, все уничиженные земли принуждены скрываться.

i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.

5 В от они, дикие ослы в пустыне, выходят на дело свое, вставая рано на добычу; степь хлеб для них и для детей их;

Ja ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.

6 ж нут они на поле не своем и собирают виноград у нечестивца;

Mbledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.

7 н агие ночуют без покрова и без одеяния на стуже;

E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.

8 м окнут от горных дождей и, не имея убежища, жмутся к скале;

Të lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.

9 о тторгают от сосцов сироту и с нищего берут залог;

Të tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.

10 з аставляют ходить нагими, без одеяния, и голодных кормят колосьями;

E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.

11 м ежду стенами выжимают масло оливковое, топчут в точилах и жаждут.

Bëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.

12 В городе люди стонут, и душа убиваемых вопит, и Бог не воспрещает того.

Vajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.

13 Е сть из них враги света, не знают путей его и не ходят по стезям его.

Të tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.

14 С рассветом встает убийца, умерщвляет бедного и нищего, а ночью бывает вором.

Vrasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.

15 И око прелюбодея ждет сумерков, говоря: ничей глаз не увидит меня, --и закрывает лице.

Syri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: Askush nuk do të më shohë,," dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.

16 В темноте подкапываются под домы, которые днем они заметили для себя; не знают света.

Natën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.

17 И бо для них утро--смертная тень, так как они знакомы с ужасами смертной тени.

Mëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.

18 Л егок такой на поверхности воды, проклята часть его на земле, и не смотрит он на дорогу садов виноградных.

Kalojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.

19 З асуха и жара поглощают снежную воду: так преисподняя--грешников.

Ashtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar.

20 П усть забудет его утроба; пусть лакомится им червь; пусть не остается о нем память; как дерево, пусть сломится беззаконник,

Gjiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.

21 к оторый угнетает бездетную, не рождавшую, и вдове не делает добра.

Ai gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!

22 О н и сильных увлекает своею силою; он встает и никто не уверен за жизнь свою.

Por Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.

23 А Он дает ему для безопасности, и он опирается, и очи Его видят пути их.

U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.

24 П однялись высоко, --и вот, нет их; падают и умирают, как и все, и, как верхушки колосьев, срезываются.

Ngrihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.

25 Е сли это не так, --кто обличит меня во лжи и в ничто обратит речь мою?

Në qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?".