1 И аков, раб Бога и Господа Иисуса Христа, двенадцати коленам, находящимся в рассеянии, --радоваться.

Jakobi, shërbëtor i Perëndisë dhe i Zotit Jezu Krisht, të dymbëdhjetë fiseve të shpërndarë nëpër botë: përshëndetje!

2 С великою радостью принимайте, братия мои, когда впадаете в различные искушения,

Ta konsideroni një gëzim të madh, o vëllezër të mi, kur ndodheni përballë sprovash nga më të ndryshmet,

3 з ная, что испытание вашей веры производит терпение;

duke e ditur se sprova e besimit tuaj sjell qëndrueshmëri.

4 т ерпение же должно иметь совершенное действие, чтобы вы были совершенны во всей полноте, без всякого недостатка.

Dhe qëndrueshmëria të kryejë në ju një vepër të përsosur, që ju të jeni të përsosur dhe të plotë, pa asnjë të metë.

5 Е сли же у кого из вас недостает мудрости, да просит у Бога, дающего всем просто и без упреков, --и дастся ему.

Por në qoftë se ndonjërit nga ju i mungon urtia, le të kërkojë nga Perëndia, që u jep të gjithëve pa kursim, pa qortuar, dhe atij do t’i jepet.

6 Н о да просит с верою, нимало не сомневаясь, потому что сомневающийся подобен морской волне, ветром поднимаемой и развеваемой.

Por le ta kërkojë me besim, pa dyshuar, sepse ai që dyshon i ngjan valës së detit, të cilën e ngre dhe e përplas era.

7 Д а не думает такой человек получить что-нибудь от Господа.

Dhe ky njeri të mos pandehë se do të marrë diçka nga Zoti,

8 Ч еловек с двоящимися мыслями не тверд во всех путях своих.

sepse është një njeri me dy mendje, i paqëndrueshëm në gjithë rrugët e veta.

9 Д а хвалится брат униженный высотою своею,

Dhe vëllai më i poshtmë le të madhështohet në lartësimin e tij,

10 а богатый--унижением своим, потому что он прейдет, как цвет на траве.

dhe i pasuri në uljen e tij, sepse do të shkojë si lule bari.

11 В осходит солнце, зной, и зноем иссушает траву, цвет ее опадает, исчезает красота вида ее; так увядает и богатый в путях своих.

Në fakt si lindi dielli me të nxehtit e tij dhe e thau barin, dhe lulja e tij ra dhe bukuria e pamjes së vet humbi: kështu do të fishket edhe i pasuri në udhët e tij.

12 Б лажен человек, который переносит искушение, потому что, быв испытан, он получит венец жизни, который обещал Господь любящим Его.

Lum njeriu që ngulmon në provë, sepse kur del i aprovuar, do të marrë kurorën e jetës, të cilën Zoti ua premtoi atyre që e duan.

13 В искушении никто не говори: Бог меня искушает; потому что Бог не искушается злом и Сам не искушает никого,

Askush kur tundohet të mos thotë: “Jam tunduar nga Perëndinë,” sepse Perëndia nuk mund të tundohet nga e keqja, dhe ai vet nuk tundon asnjeri.

14 н о каждый искушается, увлекаясь и обольщаясь собственною похотью;

Por secili tundohet i udhëhequr dhe i mashtruar nga lakminë e vet.

15 п охоть же, зачав, рождает грех, а сделанный грех рождает смерть.

Pastaj lakmia, pasi mbarset, pjell mëkatin dhe mëkati, si të kryhet, ngjiz vdekjen.

16 Н е обманывайтесь, братия мои возлюбленные.

Mos u mashtroni, vëllezërit e mi shumë të dashur;

17 В сякое даяние доброе и всякий дар совершенный нисходит свыше, от Отца светов, у Которого нет изменения и ни тени перемены.

çdo gjë e mirë që na jepet dhe çdo dhuratë e përsosur vjen prej së larti dhe zbret nga Ati i dritave, pranë së cilit nuk ka ndërrim dhe as hije ndryshimi.

18 В осхотев, родил Он нас словом истины, чтобы нам быть некоторым начатком Его созданий.

Ai na ngjizi me vullnetin e tij me anë të fjalës të së vërtetës, që ne të jemi në një farë menyrë fryti i parë i krijesave të tij.

19 И так, братия мои возлюбленные, всякий человек да будет скор на слышание, медлен на слова, медлен на гнев,

Prandaj, vëllezërit e mi shumë të dashur, çdo njeri të jetë i shpejtë në të dëgjuar, i ngadalshëm në të folur dhe i ngadalshëm në zemërim,

20 и бо гнев человека не творит правды Божией.

sepse zemërimi i njeriut nuk kryen drejtësinë e Perëndisë.

21 П осему, отложив всякую нечистоту и остаток злобы, в кротости примите насаждаемое слово, могущее спасти ваши души.

Prandaj, hiqni çdo ndyrësi dhe mbeturinë ligësie, pranoni me butësi fjalën e mbjellë në ju, e cila mund të shpëtojë shpirtrat tuaj.

22 Б удьте же исполнители слова, а не слышатели только, обманывающие самих себя.

Dhe bëhuni bërës të fjalës dhe jo vetëm dëgjues, që gënjejnë vetveten.

23 И бо, кто слушает слово и не исполняет, тот подобен человеку, рассматривающему природные черты лица своего в зеркале:

Sepse nëse dikush është dëgjues i fjalës dhe jo bërës, ai i përngjan një njeriu që e shikon fytyrën e tij natyrale në një pasqyrë;

24 о н посмотрел на себя, отошел и тотчас забыл, каков он.

ai e shikon veten dhe pastaj ikën, duke harruar menjëherë si ishte.

25 Н о кто вникнет в закон совершенный, свободы, и пребудет в нем, тот, будучи не слушателем забывчивым, но исполнителем дела, блажен будет в своем действии.

Ndërsa ai që do të shikojë me vemendje ligjin e përsosur, i cili është ligji i lirisë, dhe ngulmon në të, duke mos qenë një dëgjues harraq, por një bërës i veprës, ai do të jetë i lumtur në veprimtarinë e vet.

26 Е сли кто из вас думает, что он благочестив, и не обуздывает своего языка, но обольщает свое сердце, у того пустое благочестие.

Në qoftë se ndokush nga ju mendon se është fetar, edhe nuk i vë fre gjuhës së vet, sigurisht ai e mashtron zemrën e vet, feja e këtij është e kotë.

27 Ч истое и непорочное благочестие пред Богом и Отцем есть то, чтобы призирать сирот и вдов в их скорбях и хранить себя неоскверненным от мира.

Feja e pastër dhe pa njollë përpara Perëndisë dhe Atit është kjo: të vizitosh jetimët dhe të vejat në pikëllimet e tyre dhe ta ruash veten të pastër nga bota.