1 ( 131-1) ^^Песнь восхождения.^^ Вспомни, Господи, Давида и все сокрушение его:

Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

2 ( 131-2) как он клялся Господу, давал обет Сильному Иакова:

ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

3 ( 131-3) 'не войду в шатер дома моего, не взойду на ложе мое;

"Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

4 ( 131-4) не дам сна очам моим и веждам моим--дремания,

nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

5 ( 131-5) доколе не найду места Господу, жилища--Сильному Иакова'.

deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit".

6 ( 131-6) Вот, мы слышали о нем в Ефрафе, нашли его на полях Иарима.

Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

7 ( 131-7) Пойдем к жилищу Его, поклонимся подножию ног Его.

Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

8 ( 131-8) Стань, Господи, на покоя Твоего, --Ты и ковчег могущества Твоего.

Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

9 ( 131-9) Священники Твои облекутся правдою, и святые Твои возрадуются.

Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

10 ( 131-10) Ради Давида, раба Твоего, не отврати лица помазанника Твоего.

Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

11 ( 131-11) Клялся Господь Давиду в истине, и не отречется ее: 'от плода чрева твоего посажу на престоле твоем.

Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: "Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

12 ( 131-12) Если сыновья твои будут сохранять завет Мой и откровения Мои, которым Я научу их, то и их сыновья во веки будут сидеть на престоле твоем'.

Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd".

13 ( 131-13) Ибо избрал Господь Сион, возжелал в жилище Себе.

Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

14 ( 131-14) 'Это покой Мой на веки: здесь вселюсь, ибо Я возжелал его.

"Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

15 ( 131-15) Пищу его благословляя благословлю, нищих его насыщу хлебом;

Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

16 ( 131-16) священников его облеку во спасение, и святые его радостью возрадуются.

do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

17 ( 131-17) Там возращу рог Давиду, поставлю светильник помазаннику Моему.

Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

18 ( 131-18) Врагов его облеку стыдом, а на нем будет сиять венец его'.

Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij".