1 Б ратия мои! не многие делайтесь учителями, зная, что мы подвергнемся большему осуждению,

Vëllezër të mi, mos u bëni shumë mësues, duke ditur se do të kemi një gjykim më të ashpër,

2 и бо все мы много согрешаем. Кто не согрешает в слове, тот человек совершенный, могущий обуздать и все тело.

sepse të gjithë gabojmë në shumë gjëra. Në qoftë se dikush nuk gabon në të folur, është njeri i përsosur, dhe është gjithashtu i aftë t’i vërë fre gjithë trupit.

3 В от, мы влагаем удила в рот коням, чтобы они повиновались нам, и управляем всем телом их.

Ja, u vëmë fre në gojë kuajve, që të na binden, dhe ta drejtojmë kështu gjithë trupin e tyre.

4 В от, и корабли, как ни велики они и как ни сильными ветрами носятся, небольшим рулем направляются, куда хочет кормчий;

Ja, edhe anijet, edhe pse janë shumë të mëdha dhe shtyhen nga erëra të forta, drejtohen nga një timon shumë i vogël, atje ku do timonieri.

5 т ак и язык--небольшой член, но много делает. Посмотри, небольшой огонь как много вещества зажигает!

Kështu edhe gjuha është një gjymtyrë e vogël, por mbahet me të madh. Ja, një zjarr i vogël ç’pyll të madh djeg!

6 И язык--огонь, прикраса неправды; язык в таком положении находится между членами нашими, что оскверняет все тело и воспаляет круг жизни, будучи сам воспаляем от геенны.

Edhe gjuha është një zjarr, një botë paudhësie; ajo është vendosur midis gjymtyrëve tona, gjuha e fëlliq gjithë trupin, ndez ecjen e natyrës dhe ndizet nga Gehena.

7 И бо всякое естество зверей и птиц, пресмыкающихся и морских животных укрощается и укрощено естеством человеческим,

Sepse çdo lloj bishash, shpendësh, zvaranikësh e kafshësh të detit mund të zbuten dhe janë zbutur nga natyra njerëzore,

8 а язык укротить никто из людей не может: это--неудержимое зло; он исполнен смертоносного яда.

kurse gjuhën asnjë nga njerëzit s’mund ta zbusë; është një e keqe e papërmbajtshme, plot me helm vdekjeprurës.

9 И м благословляем Бога и Отца, и им проклинаем человеков, сотворенных по подобию Божию.

Me atë ne bekojmë Perëndinë dhe Atin, dhe me të ne mallkojmë njerëzit që janë bërë sipas shëmbëllimit të Perëndisë.

10 И з тех же уст исходит благословение и проклятие: не должно, братия мои, сему так быть.

Nga e njejta gojë del bekimi dhe mallkimi. Vëllezër të mi, nuk duhet të ishte kështu.

11 Т ечет ли из одного отверстия источника сладкая и горькая ?

Mos vallë burimi nxjerr nga e njejta vrimë ujë të ëmbël e të hidhur?

12 Н е может, братия мои, смоковница приносить маслины или виноградная лоза смоквы. Также и один источник не изливать соленую и сладкую воду.

A mundet të prodhojë fiku ullinj, ose hardhia fiq? Kështu asnjë burim nuk mund të japë ujë të kripur dhe të ëmbël.

13 М удр ли и разумен кто из вас, докажи это на самом деле добрым поведением с мудрою кротостью.

Kush është ndër ju i urtë dhe i ditur? Le të tregojë me sjellje të bukur veprat e tij me zemërbutësi të urtësisë.

14 Н о если в вашем сердце вы имеете горькую зависть и сварливость, то не хвалитесь и не лгите на истину.

Por në qoftë se ne zemrën tuaj keni smirë të hidhur dhe grindje, mos u mbani me të madh dhe mos gënjeni kundër së vërtetës.

15 Э то не есть мудрость, нисходящая свыше, но земная, душевная, бесовская,

Kjo nuk është dituri që zbret nga lart, por është tokësore, shtazore, djallëzore.

16 и бо где зависть и сварливость, там неустройство и всё худое.

Sepse atje ku ka smirë dhe grindje, atje ka trazirë dhe gjithfarë veprash të këqija,

17 Н о мудрость, сходящая свыше, во-первых, чиста, потом мирна, скромна, послушлива, полна милосердия и добрых плодов, беспристрастна и нелицемерна.

Kurse dituria që vjen nga lart, më së pari është e pastër, pastaj pajtuese, e butë, e bindur, plot mëshirë dhe fryte të mira, e paanshme dhe jo hipokrite.

18 П лод же правды в мире сеется у тех, которые хранят мир.

Dhe fryti i drejtësisë mbillet në paqe për ata që bëjnë paqen.