1 Б ратья мои, пусть немногие из вас становятся учителями в церкви, ведь вы знаете, что мы, учители, будем судимы более строго.

Vëllezër të mi, mos u bëni shumë mësues, duke ditur se do të kemi një gjykim më të ashpër,

2 М ы все во многом грешим. Кто не грешит в словах, тот человек совершенный, способный обуздать и все тело.

sepse të gjithë gabojmë në shumë gjëra. Në qoftë se dikush nuk gabon në të folur, është njeri i përsosur, dhe është gjithashtu i aftë t’i vërë fre gjithë trupit.

3 В кладывая удила в рот лошади, чтобы заставить ее повиноваться, мы управляем всем ее телом.

Ja, u vëmë fre në gojë kuajve, që të na binden, dhe ta drejtojmë kështu gjithë trupin e tyre.

4 И ли, к примеру, корабли: как бы велики они ни были и какой бы сильный ветер ни дул, они направляются небольшим рулем туда, куда хочет штурман.

Ja, edhe anijet, edhe pse janë shumë të mëdha dhe shtyhen nga erëra të forta, drejtohen nga një timon shumë i vogël, atje ku do timonieri.

5 Т ак же и язык: это маленький орган, но он много хвастается. Взгляни – большой лесной пожар начинается с маленькой искры.

Kështu edhe gjuha është një gjymtyrë e vogël, por mbahet me të madh. Ja, një zjarr i vogël ç’pyll të madh djeg!

6 Я зык – это тоже огонь, это место обитания неправедности среди других наших органов. Он оскверняет все тело и воспламеняет весь ход жизни, сам воспламеняясь от геенны.

Edhe gjuha është një zjarr, një botë paudhësie; ajo është vendosur midis gjymtyrëve tona, gjuha e fëlliq gjithë trupin, ndez ecjen e natyrës dhe ndizet nga Gehena.

7 В се звери, птицы, пресмыкающиеся и морские животные могут быть укрощены и укрощаются человеком,

Sepse çdo lloj bishash, shpendësh, zvaranikësh e kafshësh të detit mund të zbuten dhe janë zbutur nga natyra njerëzore,

8 н о язык никто из людей укротить не может. Он – необузданное зло, полное смертоносного яда.

kurse gjuhën asnjë nga njerëzit s’mund ta zbusë; është një e keqe e papërmbajtshme, plot me helm vdekjeprurës.

9 Я зыком мы славим Господа и Отца и тем же языком проклинаем людей, сотворенных по подобию Бога.

Me atë ne bekojmë Perëndinë dhe Atin, dhe me të ne mallkojmë njerëzit që janë bërë sipas shëmbëllimit të Perëndisë.

10 И з тех же уст выходят хвала и проклятие! Братья мои, этого быть не должно.

Nga e njejta gojë del bekimi dhe mallkimi. Vëllezër të mi, nuk duhet të ishte kështu.

11 Р азве может из одного и того же источника течь пресная и горькая вода ?

Mos vallë burimi nxjerr nga e njejta vrimë ujë të ëmbël e të hidhur?

12 Р азве могут на инжире расти оливки или же на виноградной лозе – инжир? Так же и из соленого источника не может течь пресная вода. Два рода мудрости

A mundet të prodhojë fiku ullinj, ose hardhia fiq? Kështu asnjë burim nuk mund të japë ujë të kripur dhe të ëmbël.

13 К то среди вас мудрый и разумный? Пусть он своей достойной жизнью покажет, что его дела совершены с кротостью, которую дает мудрость.

Kush është ndër ju i urtë dhe i ditur? Le të tregojë me sjellje të bukur veprat e tij me zemërbutësi të urtësisë.

14 Н о если вы вынашиваете в сердце горькую зависть и честолюбие, то не хвалитесь и не лгите против истины.

Por në qoftë se ne zemrën tuaj keni smirë të hidhur dhe grindje, mos u mbani me të madh dhe mos gënjeni kundër së vërtetës.

15 Т акая «мудрость» приходит вовсе не с небес, она земная, человеческая, демоническая.

Kjo nuk është dituri që zbret nga lart, por është tokësore, shtazore, djallëzore.

16 Т ам, где людьми руководят зависть и честолюбие, там беспорядок и всякого рода зло.

Sepse atje ku ka smirë dhe grindje, atje ka trazirë dhe gjithfarë veprash të këqija,

17 А та мудрость, которая приходит с небес, прежде всего, чиста, потом миролюбива, мягка, послушна, полна милосердия и добрых плодов, беспристрастна и искренна.

Kurse dituria që vjen nga lart, më së pari është e pastër, pastaj pajtuese, e butë, e bindur, plot mëshirë dhe fryte të mira, e paanshme dhe jo hipokrite.

18 С емена, дающие плод праведности, мирно сеются теми, кто творит мир.

Dhe fryti i drejtësisë mbillet në paqe për ata që bëjnë paqen.