1 – Я нарцисс Шаронский, лилия долин. Он:

Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

2 – Как лилия между тернами, так милая моя среди девушек. Она:

Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

3 – Как яблоня среди лесных деревьев, так возлюбленный мой среди юношей. Сидеть в его тени мне наслаждение, и плод его сладок для меня.

Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

4 О н привел меня в дом пира, и его знамя надо мной – любовь.

Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

5 П одкрепи меня изюмом, освежи меня яблоками, ведь я изнемогаю от любви.

Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

6 Е го левая рука под моей головой, а правая обнимает меня.

Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

7 Д очери Иерусалима, заклинаю вас газелями и полевыми ланями: не будите и не возбуждайте любви, пока она сама не пожелает.

Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

8 Г олос возлюбленного моего! Вот, идет он, перескакивая через горы, перепрыгивая через холмы.

Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

9 В озлюбленный мой – как газель или молодой олень. Вот, стоит он за нашей стеной, смотрит в окно, заглядывает через решетку.

I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

10 В озлюбленный мой сказал мне: «Вставай, любимая моя, прекрасная моя, пойдем со мной!

I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

11 С мотри, зима уже прошла; перестали лить дожди;

Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

12 п оявились цветы на земле; настало время пения, и раздается голос горлицы в земле нашей;

Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

13 н а инжире созревают плоды, и цветущие виноградные лозы источают свой аромат. Вставай, любимая моя, прекрасная моя, пойдем со мной!» Он:

Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

14 – Голубка моя далеко в ущелье скалы, недосягаема, в пещере на склоне горы. Позволь мне увидеть тебя и услышать голос твой, потому что сладок голос твой, и прекрасно лицо твое.

O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".

15 П оймайте нам лисиц, лисят, которые портят виноградники, а виноградники наши цветут. Она:

I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

16 – Возлюбленный мой принадлежит мне, а я ему. Среди лилий пасется он.

I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

17 П ока не наступил день и не скрылись тени, возвратись, возлюбленный мой, скачи, словно газель или молодой олень на расселинах гор.

Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.