1 E u sou a rosa de Sarom, o lírio dos vales.

Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.

2 Q ual o lírio entre os espinhos, tal é a minha amada entre as filhas.

Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.

3 Q ual a macieira entre as árvores do bosque, tal é o meu amado entre os filhos; com grande gozo sentei-me ã sua sombra; e o seu fruto era doce ao meu paladar.

Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.

4 L evou-me ã sala do banquete, e o seu estandarte sobre mim era o amor.

Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.

5 S ustentai-me com passas, confortai-me com maçãs, porque desfaleço de amor.

Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.

6 A sua mão esquerda esteja debaixo da minha cabeça, e a sua mão direita me abrace.

Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.

7 C onjuro-vos, ó filhas de Jerusalém, pelas gazelas e cervas do campo, que não acordeis nem desperteis o amor, até que ele o queira.

Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t’i pëlqejë

8 A voz do meu amado! eis que vem aí, saltando sobre os montes, pulando sobre os outeiros.

Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.

9 O meu amado é semelhante ao gamo, ou ao filho do veado; eis que está detrás da nossa parede, olhando pelas janelas, lançando os olhos pelas grades.

I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.

10 F ala o meu amado e me diz: Levanta-te, amada minha, formosa minha, e vem.

I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!

11 P ois eis que já passou o inverno; a chuva cessou, e se foi;

Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.

12 a parecem as flores na terra; já chegou o tempo de cantarem as aves, e a voz da rola ouve-se em nossa terra.

Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.

13 A figueira começa a dar os seus primeiros figos; as vides estão em flor e exalam o seu aroma. Levanta-te, amada minha, formosa minha, e vem.

Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.

14 P omba minha, que andas pelas fendas das penhas, no oculto das ladeiras, mostra-me o teu semblante faze-me ouvir a tua voz; porque a tua voz é doce, e o teu semblante formoso.

O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".

15 A panhai-nos as raposas, as raposinhas, que fazem mal

I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.

16 O meu amado é meu, e eu sou dele; ele apascenta o seu rebanho entre os lírios.

I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

17 A ntes que refresque o dia, e fujam as sombras, volta, amado meu, e faze-te semelhante ao gamo ou ao filho dos veados sobre os montes de Beter.

Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.