1 E u te louvarei, Senhor, de todo o meu coração; contarei todas as tuas maravilhas.

Unë do të të kremtoj, o Zot, me gjithë zemër, do të tregoj tërë mrekullitë e tua.

2 E m ti me alegrarei e exultarei; cantarei louvores ao teu nome, ó Altíssimo;

Unë do të gëzohem dhe do të kënaqem me ty; do t’i këndoj lëvdime në emrin tënd, o Shumë i Larti.

3 p orquanto os meus inimigos retrocedem, caem e perecem diante de ti.

Sepse armiqtë e mi tërhiqen, bien dhe vdesin para teje.

4 S ustentaste o meu direito e a minha causa; tu te assentaste no tribunal, julgando justamente.

Ti në fakt ke përkrahur ndershmërinë time dhe çështjen time; je ulur mbi fronin si një gjyqtar i drejtë.

5 R epreendeste as nações, destruíste os ímpios; apagaste o seu nome para sempre e eternamente.

Ke qortuar kombet, ke shkatërruar të pabesin, ke fshirë emrat e tyre për gjithnjë.

6 O s inimigos consumidos estão; perpétuas são as suas ruínas.

Armiku është zhdukur, i kapur nga një pikëllim i përjetshëm! Dhe qyteteve që ti ke shkatërruar i është zhdukur edhe kujtimi.

7 M as o Senhor está entronizado para sempre; preparou o seu trono para exercer o juízo.

Por Zoti mbetet përjetë; ai ka vendosur fronin e tij për të gjykuar.

8 E le mesmo julga o mundo com justiça; julga os povos com eqüidade.

Ai do ta gjykojë botën me drejtësi, do t’i gjykojë popujt me paanësi.

9 O Senhor é também um alto refúgio para o oprimido, um alto refúgio em tempos de angústia.

Zoti do të jetë strehim i papushtueshëm për të shtypurin, një strehim i papushtueshëm në kohë ngushtice.

10 E m ti confiam os que conhecem o teu nome; porque tu, Senhor, não abandonas aqueles que te buscam.

Dhe ata që e njohin emrin tënd do të kenë besim te ti, sepse ti, o Zot, nuk i braktis ata që të kërkojnë.

11 C antai louvores ao Senhor, que habita em Sião; anunciai entre os povos os seus feitos.

Këndojini lavde Zotit që banon në Sion; u njoftoni popujve veprat e tij.

12 P ois ele, o vingador do sangue, se lembra deles; não se esquece do clamor dos aflitos.

Sepse ai që kërkon arësyen e gjakut i mban mënd ata; ai nuk e harron britmën e të pikëlluarve.

13 T em misericórdia de mim, Senhor; olha a aflição que sofro daqueles que me odeiam, tu que me levantas das portas da morte.

Ki mëshirë për mua, o Zot, ti që më ke rilartuar nga portat e vdekjes, shiko pikëllimin që më shkaktojnë ata që më urrejnë,

14 p ara que eu conte todos os teus louvores nas portas da filha de Sião e me alegre na tua salvação.

me qëllim që unë të kem mundësi të tregoj të gjitha lavdet e tua dhe në portat e bijës së Sionit të mund të kremtoj për çlirimin tënd.

15 A fundaram-se as nações na cova que abriram; na rede que ocultaram ficou preso o seu pé.

Kombet janë zhytur në gropën që kishin hapur; këmba e tyre është kapur në rrjetën që kishin fshehur.

16 O Senhor deu-se a conhecer, executou o juízo; enlaçado ficou o ímpio nos seus próprios feitos.

Zoti u bë i njohur me anë të gjykimit që ka dhënë; i pabesi u kap në lakun e veprës së duarve të tij. (Interlud. Sela)

17 O s ímpios irão para o Seol, sim, todas as nações que se esquecem de Deus.

Të pabesët do të zbresin në Sheol; po, të gjitha kombet që harrojnë Perëndinë.

18 P ois o necessitado não será esquecido para sempre, nem a esperança dos pobres será frustrada perpetuamente.

Sepse nevojtari nuk do të harrohet përjetë; shpresa e të shtypurve nuk do të zhduket përjetë.

19 L evanta-te, Senhor! Não prevaleça o homem; sejam julgadas as nações na tua presença!

Çohu, o Zot, mos lejo që vdekatari të ketë epërsi; kombet të gjykohen para teje.

20 S enhor, incute-lhes temor! Que as nações saibam que não passam de meros homens!

O Zot, kallu frikën; bëj që kombet të pranojnë se janë vetëm vdekatarë. (Sela)