1 N um desses dias, quando Jesus ensinava o povo no templo, e anunciava o evangelho, sobrevieram os principais sacerdotes e os escribas, com os anciãos.

Dhe në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,

2 e falaram-lhe deste modo: Dize-nos, com que autoridade fazes tu estas coisas? Ou, quem é o que te deu esta autoridade?

dhe i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?.”

3 R espondeu-lhes ele: Eu também vos farei uma pergunta; dizei-me, pois:

Dhe ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:

4 O batismo de João era do céu ou dos homens?

Pagëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?.”

5 A o que eles arrazoavam entre si: Se dissermos: do céu, ele dirá: Por que não crestes?

Dhe ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: "Atëherë përse nuk i besuat?".

6 M as, se dissermos: Dos homens, todo o povo nos apedrejará; pois está convencido de que João era profeta.

Kurse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet.”

7 R esponderam, pois, que não sabiam donde era.

Prandaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.

8 R eplicou-lhes Jesus: Nem eu vos digo com que autoridade faço estas coisas.

Atëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra.”

9 C omeçou então a dizer ao povo esta parábola: Um homem plantou uma vinha, arrendou-a a uns lavradores, e ausentou-se do país por muito tempo.

Pastaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.

10 N o tempo próprio mandou um servo aos lavradores, para que lhe dessem dos frutos da vinha; mas os lavradores, espancando-o, mandaram-no embora de mãos vazias.

Në kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.

11 T ornou a mandar outro servo; mas eles espancaram também a este e, afrontando-o, mandaram-no embora de mãos vazias.

Ai dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.

12 E mandou ainda um terceiro; mas feriram também a este e lançaram-no fora.

Ai dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.

13 D isse então o senhor da vinha: Que farei? Mandarei o meu filho amado; a ele talvez respeitarão.

Atëherë i zoti i vreshtit tha: "Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!".

14 M as quando os lavradores o viram, arrazoaram entre si, dizendo: Este é o herdeiro; matemo-lo, para que a herança seja nossa.

Por vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: "Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve".

15 E lançando-o fora da vinha, o mataram. Que lhes fará, pois, o senhor da vinha?

Kështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?

16 V irá e destruirá esses lavradores, e dará a vinha a outros. Ouvindo eles isso, disseram: Tal não aconteça!

Ai do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve.” Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë.”

17 M as Jesus, olhando para eles, disse: Pois, que quer dizer isto que está escrito: A pedra que os edificadores rejeitaram, essa foi posta como pedra angular?

Atëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: "Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes"?

18 T odo o que cair sobre esta pedra será despedaçado; mas aquele sobre quem ela cair será reduzido a pó.

Kushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet.”

19 A inda na mesma hora os escribas e os principais sacerdotes, percebendo que contra eles proferira essa parábola, procuraram deitar-lhe as mãos, mas temeram o povo.

Në këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.

20 E , aguardando oportunidade, mandaram espias, os quais se fingiam justos, para o apanharem em alguma palavra, e o entregarem ã jurisdição e ã autoridade do governador.

Ata e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.

21 E stes, pois, o interrogaram, dizendo: Mestre, sabemos que falas e ensinas retamente, e que não consideras a aparência da pessoa, mas ensinas segundo a verdade o caminho de Deus;

Këta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.

22 é -nos lícito dar tributo a César, ou não?

A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?.”

23 M as Jesus, percebendo a astúcia deles, disse-lhes:

Por ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?

24 M ostrai-me um denário. De quem é a imagem e a inscrição que ele tem? Responderam: De César.

Më tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?.” Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit.”

25 D isse-lhes então: Dai, pois, a César o que é de César, e a Deus o que é de Deus.

Atëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë.”

26 E não puderam apanhá-lo em palavra alguma diante do povo; e admirados da sua resposta, calaram-se.

Dhe nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.

27 C hegaram então alguns dos saduceus, que dizem não haver ressurreição, e perguntaram-lhe:

Pastaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,

28 M estre, Moisés nos deixou escrito que se morrer alguém, tendo mulher mas não tendo filhos, o irmão dele case com a viúva, e suscite descendência ao irmão.

duke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.

29 H avia, pois, sete irmãos. O primeiro casou-se e morreu sem filhos;

Tashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.

30 e ntão o segundo, e depois o terceiro, casaram com a viúva;

I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.

31 e assim todos os sete, e morreram, sem deixar filhos.

E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.

32 D epois morreu também a mulher.

Dhe pas tyre vdiq edhe gruaja.

33 P ortanto, na ressurreição, de qual deles será ela esposa, pois os sete por esposa a tiveram?

Atëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua.”

34 R espondeu-lhes Jesus: Os filhos deste mundo casaram-se e dão-se em casamento;

Dhe Jezusi, duke u përgjigjur, tha atyre: “Bijtë e kësaj bote martohen dhe martojnë;

35 m as os que são julgados dignos de alcançar o mundo vindouro, e a ressurreição dentre os mortos, nem se casam nem se dão em casamento;

por ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë;

36 p orque já não podem mais morrer; pois são iguais aos anjos, e são filhos de Deus, sendo filhos da ressurreição.

ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.

37 M as que os mortos hão de ressurgir, o próprio Moisés o mostrou, na passagem a respeito da sarça, quando chama ao Senhor; Deus de Abraão, e Deus de Isaque, e Deus de Jacó.

Dhe se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.

38 O ra, ele não é Deus de mortos, mas de vivos; porque para ele todos vivem.

Ai nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të.”

39 R esponderam alguns dos escribas: Mestre, disseste bem.

Atëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole.”

40 N ão ousavam, pois, perguntar-lhe mais coisa alguma.

Dhe nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.

41 J esus, porém, lhes perguntou: Como dizem que o Cristo é filho de Davi?

Dhe ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?

42 P ois o próprio Davi diz no livro dos Salmos: Disse o Senhor ao meu Senhor: Assenta-te ã minha direita,

Vetë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: "Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,

43 a té que eu ponha os teus inimigos por escabelo dos teus pés.

derisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua".

44 L ogo Davi lhe chama Senhor como, pois, é ele seu filho?

Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?.”

45 E nquanto todo o povo o ouvia, disse Jesus aos seus discípulos:

Dhe, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:

46 G uardai-vos dos escribas, que querem andar com vestes compridas, e gostam das saudações nas praças, dos primeiros assentos nas sinagogas, e dos primeiros lugares nos banquetes;

“Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;

47 q ue devoram as casas das viúvas, fazendo, por pretexto, longas orações; estes hão de receber maior condenação.

ata gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë.”