1 І сталось одного з тих днів, як навчав Він у храмі людей, та Добру Новину звіщав, прийшли первосвященики й книжники з старшими,
Dhe në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,
2 т а й до Нього промовили, кажучи: Скажи нам, якою владою Ти чиниш оце? Або хто Тобі владу цю дав?
dhe i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?.”
3 І промовив до них Він у відповідь: Запитаю й Я вас одну річ, і відповідайте Мені:
Dhe ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:
4 І ванове хрищення з неба було, чи від людей?
Pagëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?.”
5 В они ж міркували собі й говорили: Коли скажемо: З неба, відкаже: Чого ж ви йому не повірили?
Dhe ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: "Atëherë përse nuk i besuat?".
6 А як скажемо: Від людей, то всі люди камінням поб'ють нас, бо були переконані, що Іван то пророк.
Kurse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet.”
7 І вони відповіли, що не знають, ізвідки...
Prandaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.
8 А Ісус відказав їм: То й Я не скажу вам, якою владою Я це чиню.
Atëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra.”
9 І Він розповідати почав людям притчу оцю. Один чоловік насадив виноградника, і віддав його винарям, та й відбув на час довший.
Pastaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.
10 А певного часу послав він раба до своїх винарів, щоб дали йому частку з плодів виноградника. Та побили його винарі, і відіслали ні з чим.
Në kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.
11 І знову послав він до них раба іншого, а вони й того збили й зневажили, та й відіслали ні з чим.
Ai dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.
12 І послав він ще третього, а вони й того зранили й вигнали.
Ai dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.
13 С казав тоді пан виноградника: Що маю робити? Пошлю свого сина улюбленого, може його посоромляться...
Atëherë i zoti i vreshtit tha: "Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!".
14 В инарі ж, як його вгледіли, міркували собі та казали: Це спадкоємець; ходім, замордуймо його, щоб спадщина наша була.
Por vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: "Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve".
15 І вони його вивели за виноградника, та й убили... Що ж зробить їм пан виноградника?
Kështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?
16 В ін прийде та й вигубить цих винарів, виноградника ж іншим віддасть. Слухачі ж повіли: Нехай цього не станеться!
Ai do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve.” Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë.”
17 А Він глянув на них та й сказав: Що ж оце, що написане: Камінь, що його будівничі відкинули, той наріжним став каменем!
Atëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: "Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes"?
18 К ожен, хто впаде на цей камінь розіб'ється, а на кого він сам упаде, то розчавить його.
Kushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet.”
19 А книжники й первосвященики руки на Нього хотіли накласти тієї години, але побоялись народу. Бо вони розуміли, що про них Він цю притчу сказав.
Në këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.
20 І вони слідкували за Ним, і підіслали підглядачів, які праведних із себе вдавали, щоб зловити на слові Його, і Його видати урядові й владі намісника.
Ata e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.
21 І вони запитали Його та сказали: Учителю, знаємо ми, що Ти добре говориш і навчаєш, і не дивишся на обличчя, але наставляєш на Божу дорогу правдиво.
Këta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.
22 Ч и годиться давати податок для кесаря, чи ні?
A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?.”
23 З наючи ж їхню хитрість, сказав Він до них: Чого ви Мене випробовуєте?
Por ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?
24 П окажіте динарія Мені. Чий образ і напис він має? Вони відказали: Кесарів.
Më tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?.” Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit.”
25 А Він їм відказав: Тож віддайте кесареве кесареві, а Богові Боже!
Atëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë.”
26 І не могли вони перед людьми зловити на слові Його. І дивувались вони з Його відповіді, та й замовкли.
Dhe nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.
27 І підійшли дехто із саддукеїв, що твердять, ніби немає воскресіння, і запитали Його,
Pastaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,
28 т а сказали: Учителю, Мойсей написав нам: Як умре кому брат, який має дружину, а помре бездітний, то нехай його брат візьме дружину, і відновить насіння для брата свого.
duke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.
29 Б уло ж сім братів. І перший, узявши дружину, бездітний умер.
Tashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
30 І другий узяв був ту дружину, та й той вмер бездітний.
I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.
31 І третій узяв був її, так само й усі семеро, і вони дітей не позоставили, та й повмирали.
E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.
32 А по всіх умерла й жінка.
Dhe pas tyre vdiq edhe gruaja.
33 А в воскресінні котрому із них вона дружиною буде? Бо семеро мали за дружину її.
Atëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua.”
34 І сус же промовив у відповідь їм: Женяться й заміж виходять сини цього віку.
Dhe Jezusi, duke u përgjigjur, tha atyre: “Bijtë e kësaj bote martohen dhe martojnë;
35 А ті, що будуть достойні того віку й воскресіння з мертвих, не будуть ні женитись, ні заміж виходити,
por ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë;
36 н і вмерти вже не можуть, бо рівні вони Анголам, і вони сини Божі, синами воскресіння бувши.
ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.
37 А що мертві встають, то й Мойсей показав при кущі, коли він назвав Господа Богом Авраамовим, і Богом Ісаковим, і Богом Якововим.
Dhe se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.
38 Б ог же не є Богом мертвих, а живих, бо всі в Нього живуть.
Ai nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të.”
39 Д ехто ж із книжників відповіли та сказали: Учителю, Ти добре сказав!
Atëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole.”
40 І вже не насмілювалися питати Його ні про що.
Dhe nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.
41 І сказав Він до них: Як то кажуть, що Христос син Давидів?
Dhe ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?
42 Т аж Давид сам говорить у книзі Псалмів: Промовив Господь Господеві моєму: сядь праворуч Мене,
Vetë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: "Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,
43 п оки не покладу Я Твоїх ворогів підніжком ногам Твоїм!
derisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua".
44 О тже, Давид Його Господом зве, як же Він йому син?
Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?.”
45 І , як увесь народ слухав, Він промовив до учнів Своїх:
Dhe, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:
46 С тережіться книжників, що хочуть у довгих одежах ходити, і люблять привіти на ринках, і перші лавки в синагогах, і перші місця на бенкетах,
“Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;
47 щ о вдовині хати поїдають, і моляться довго напоказ, вони тяжче осудження приймуть!
ata gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë.”