1 М олитва Мойсея, чоловіка Божого. Господи, пристановищем нашим Ти був з роду в рід!

O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

2 П ерше ніж гори народжені, і поки Ти витворив землю та світ, то від віку й до віку Ти Бог!

Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

3 Т и людину вертаєш до пороху, і кажеш: Вернітеся, людські сини!

Ti e kthen njeriun në pluhur dhe thua: "Kthehuni, o bij të njerëzve".

4 Б о в очах Твоїх тисяча літ, немов день той вчорашній, який проминув, й як сторожа нічна...

Sepse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

5 П устив Ти на них течію, вони стали, як сон, вони, як трава, що минає:

Ti i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

6 у ранці вона розцвітає й росте, а на вечір зів'яне та сохне!

Në mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

7 Б о від гніву Твого ми гинемо, і пересердям Твоїм перестрашені,

Sepse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

8 Т и наші провини поклав перед Себе, гріхи ж нашої молодости на світло Свого лиця!

Ti i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

9 Б о всі наші дні промайнули у гніві Твоїм, скінчили літа ми свої, як зідхання...

Sepse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

10 Д ні літ наших у них сімдесят літ, а при силах вісімдесят літ, і гордощі їхні страждання й марнота, бо все швидко минає, і ми відлітаємо...

Ditët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

11 Х то відає силу гніву Твого? А Твоє пересердя як страх перед Тобою!

Kush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

12 Н авчи нас лічити отак наші дні, щоб ми набули серце мудре!

Na mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

13 П ривернися ж, о Господи, доки терпітимемо? і пожалій Своїх рабів!

Kthehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

14 Н асити нас уранці Своїм милосердям, і ми будемо співати й радіти по всі наші дні!

Na ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

15 П орадуй же нас за ті дні, коли Ти впокоряв нас, за ті роки, що в них ми зазнали лихого!

Na gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

16 Н ехай виявиться Твоє діло рабам Твоїм, а величність Твоя їхнім синам,

Qoftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

17 і хай буде над нами благовоління Господа, Бога нашого, і діло рук наших утверди нам, і діло рук наших утверди його!

Hiri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.