1 А Йов відповів та й сказав:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 А ж доки смутити ви будете душу мою, та душити словами мене?

"Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

3 Д есять раз це мене ви соромите, гнобити мене не стидаєтесь!...

U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

4 Я кщо справді зблудив я, то мій гріх при мені позостане.

Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

5 Ч и ви величаєтесь справді над мною, і виказуєте мою ганьбу на мене?

Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

6 З найте тоді, що Бог скривдив мене, і тенета Свої розточив надо мною!

mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

7 О сь ґвалт! я кричу, та не відповідає ніхто, голошу, та немає суду!...

Ja, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

8 В ін дорогу мою оточив і я не перейду, Він поклав на стежки мої темряву!

Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

9 В ін стягнув з мене славу мою і вінця зняв мені з голови!

Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

10 З відусіль Він ламає мене, і я йду, надію мою, як те дерево, вивернув Він...

Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

11 І на мене Свій гнів запалив, і зарахував Він мене до Своїх ворогів:

Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

12 п олки Його разом приходять, і торують на мене дорогу свою, і таборують навколо намету мого...

Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

13 В іддалив Він від мене братів моїх, а знайомі мої почужіли для мене,

Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

14 м ої ближні відстали, і забули про мене знайомі мої...

Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

15 М ешканці дому мого, і служниці мої за чужого вважають мене, чужаком я став в їхніх очах...

Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

16 Я кличу свойого раба і він відповіді не дає, хоч своїми устами благаю його...

Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

17 М ій дух став бридкий для моєї дружини, а мій запах синам моєї утроби...

Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

18 Н авіть діти малі зневажають мене, коли я встаю, то глузують із мене...

Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

19 М ої всі повірники бридяться мною, а кого я кохав обернулись на мене...

Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

20 Д о шкіри моєї й до тіла мого приліпилися кості мої, ще біля зубів лиш зосталася шкіра моя...

Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

21 З милуйтеся надо мною, о, змилуйтеся надо мною ви, ближні мої, бо Божа рука доторкнулась мене!...

Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

22 Ч ого ви мене переслідуєте, немов Бог, і не насичуєтесь моїм тілом?

Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

23 О , коли б записати слова мої, о, коли б були в книжці вони позазначувані,

Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

24 к оли б рильцем залізним та оливом в скелі навіки вони були витесані!

sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

25 Т а я знаю, що мій Викупитель живий, і останнього дня Він підійме із пороху

Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

26 ц ю шкіру мою, яка розпадається, і з тіла свойого я Бога побачу,

Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

27 с ам я побачу Його, й мої очі побачать, а не очі чужі... Тануть нирки мої в моїм нутрі!...

Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

28 К оли скажете ви: Нащо будемо гнати його, коли корень справи знаходиться в ньому!

Në rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

29 т о побійтесь меча собі ви, бо гнів за провину то меч, щоб ви знали, що є ще Суддя!...

ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".