1 Т огава Йов отговори:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 Д окога ще оскърбявате душата ми и ще ме съкрушавате с думи?

"Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

3 Д есет пъти вече стана как ме укорявате, но пак не ви е срам, че ми замайвате главата.

U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

4 Д аже ако наистина съм съгрешил, грешката ми остава с мен.

Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

5 А ко непременно искате да се големеете над мен и да хвърляте против мен укора ми,

Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

6 з найте сега, че Бог ме повали и ме обиколи с мрежата Си.

mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

7 Е то, викам: Неправда! Но няма кой да ме чуе; издавам вик за помощ, но няма съд.

Ja, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

8 Т ой е преградил пътя ми и не мога да премина, и е положил тъмнина в пътеките ми.

Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

9 С ъблякъл ме е от славата ми и е отнел венеца от главата ми.

Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

10 С ъкрушил ме е отвсякъде и аз отивам; и е изкоренил надеждата ми като дърво.

Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

11 З аявил е също против мене гнева Си и ме смята за един от враговете Си.

Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

12 П олковете Му настъпват заедно и заздравяват пътя си против мен, и се разполагат на стан около шатъра ми.

Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

13 О тдалечил е от мене братята ми; и онези, които ме познаваха, станаха съвсем чужди за мен.

Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

14 О ставиха ме ближните ми и ме забравиха познайниците ми.

Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

15 О нези, които живеят в дома ми, и слугините ми ме смятат за чужд; странен станах в очите им.

Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

16 В икам слугата си и не отговаря, при все че с устата си му се моля.

Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

17 Д ъхът ми е отвратителен на жена ми и на децата на чреслата ми;

Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

18 и самите малки деца ме презират; когато ставам, говорят против мене.

Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

19 В сичките ми по-близки приятели се гнусят от мен; и онези, които възлюбих, се обърнаха против мене.

Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

20 К остите ми залепват за кожата и за плътта ми; и се отървах само с кожата на зъбите си.

Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

21 С милете се над мене, смилете се над мене, вие, приятели мои! Защото ръката Божия се допря до мене.

Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

22 З ащо ме гоните, като че ли сте Бог, и не се насищате от плътта ми?

Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

23 О , да можеха да се напишат думите! Да се начертаеха на книга!

Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

24 Д а се издълбаеха на скала завинаги с желязна писалка и олово!

sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

25 З ащото зная, че е жив Изкупителят ми и че в последното време ще застане на земята;

Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

26 и като изтлее след кожата ми това тяло, пак в плътта си ще видя Бога,

Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

27 К огото сам аз ще видя и очите ми ще гледат, и то не като чужденец. За тази гледка дробовете ми се топят дълбоко в мен.

Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

28 А ко кажете: Как ще го гоним, тъй като причината на това страдание се намира в самия него!

Në rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

29 Т огава бойте се от меча; защото гневни са наказанията, нанесени от меча, за да познаете, че има съд.

ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".