1 ( По слав. 103.) Благославяй, душо моя, Господа. Господи, Боже мой, Ти си твърде велик, с блясък и величие си облечен -

Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

2 Т и, Който се обличаш със светлината като с дреха и простираш небето като завеса;

Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

3 К ойто издигаш високите Си обиталища над водите, правиш облаците Своя колесница и вървиш с крилете на вятъра;

ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

4 К ойто правиш ангелите Си силни като ветровете и слугите Си - като огнения пламък;

I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

5 К ойто си положил земята на основата ѝ, за да не се поклати за вечни времена.

Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

6 П окрил си я с морето като с дреха; водите застанаха над планините.

Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

7 О т Твоето смъмряне те побегнаха, от гласа на гърма Ти се впуснаха в бяг.

Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

8 И здигнаха се планините, снишаваха се долините на мястото, което беше определил за тях.

Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

9 П оложил си граница на водите, за да не могат да преминат, нито да се върнат пак да покрият земята.

Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

10 Т и си, Който изпращаш извори в доловете, за да текат между планините.

Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

11 Н апояват всички полски зверове; с тях дивите осли утоляват жаждата си;

dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

12 п ри тях небесните птици живеят и пеят между клоните.

Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

13 Т и си, Който поиш планините от високите Си обиталища, така че от плода на Твоите дела се насища земята;

Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

14 п равиш да никне трева за добитъка и зеленчуци, необходими на човека, за да изважда храна от земята,

Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

15 и вино, което весели сърцето на човека и прави да лъщи лицето му повече от дървено масло, и хляб, който укрепва сърцето на човека.

dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

16 В еликолепните дървета се наситиха, ливанските кедри, които Господ е насадил,

Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

17 к ъдето птиците си свиват гнезда и елхите са жилище на щъркела;

aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

18 в исоките планини са дом на дивите кози, канарите са прибежище на дивите зайци.

Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

19 Т ой е определил луната, за да показва времената; слънцето знае кога да залязва.

Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

20 С пускаш тъмнина и настава нощ, когато всичките горски зверове се разхождат.

Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

21 Л ъвчетата реват за плячка и търсят от Бога храна.

Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

22 И згрее ли слънцето, те си отиват и лягат в рововете си.

Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

23 Ч овек излиза на работата си и се труди до вечерта.

Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

24 К олко са разнообразни Твоите дела, Господи! С мъдрост си направил всички тях; земята е пълна с Твоите творения.

Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

25 Е то голямото и просторно море, където има безброй пълзящи животни - животни малки и големи.

Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

26 Т ам плават корабите; там е и чудовището, което си създал да играе в него.

e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

27 В сички те от Теб очакват да им дадеш навреме храната.

Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

28 К аквото им даваш, те го събират; отваряш ръката Си и те се насищат с блага,

Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

29 с криеш ли лицето Си, те се смущават; прибираш ли дъха им, те умират и се връщат в пръстта си.

Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

30 И зпращаш ли Духа Си, те се създават; и подновяваш лицето на земята.

Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

31 Н ека трае довека славата Господня; нека се радва в делата Си Господ,

Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

32 К ойто, когато гледа към земята, тя трепери, когато се допира до планините, те димят.

ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

33 Щ е пея на Господа, докато съм жив; ще славословя моя Бог, докато съществувам.

Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

34 Д а Му бъде приятно моето размишление; аз ще се веселя в Господа.

Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

35 Н ека се довършат грешните от земята и нечестивите да ги няма вече. Благославяй, душо моя, Господа. Алилуя.

Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.