1 S uflete al meu, binecuvântează-L pe Domnul! Doamne, Dumnezeul meu, Tu eşti nemărginit de mare! Tu eşti îmbrăcat cu splendoare şi măreţie!

Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

2 T u Te înveleşti cu lumina ca şi cu o manta; Tu întinzi cerurile ca pe un cort,

Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

3 ş i pui grinzile odăilor lui de sus pe ape; din nori Îţi faci car, şi umbli pe aripile vântului.

ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

4 D in vânturi Tu Îţi faci îngeri şi din flăcări de foc – slujitori.

I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

5 T u ai statornicit pământul pe temeliile lui, ca să nu se clatine niciodată.

Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

6 Î l acoperiseşi cu adâncul ca şi cu o haină. Apele stăteau pe munţi,

Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

7 d ar la mustrarea Ta au fugit, la bubuitul tunetului Tău au luat-o la fugă.

Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

8 S -au scurs de pe munţi, au coborât în văi, în locul pe care îl hotărâseşi pentru ele.

Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

9 L e-ai pus un hotar peste care nu au voie să treacă, ca să nu se întoarcă şi să acopere pământul.

Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

10 E l face să ţâşnească izvoarele în văi şi ele curg printre munţi.

Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

11 T oate fiarele câmpului se adapă din ele şi măgarii sălbatici îşi potolesc setea acolo.

dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

12 P e malul lor îşi fac cuibul păsările cerului care-şi fac auzit glasul din frunziş.

Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

13 D in odăile de sus, El udă munţii; pământul se satură de rodul lucrărilor Tale.

Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

14 E l face să crească iarbă pentru vite şi verdeţuri pe care omul să le cultive. El face astfel să răsară hrană din pământ:

Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

15 v inul care înveseleşte inima omului, uleiul care dă strălucire feţei şi hrana care întăreşte inima omului.

dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

16 C opacii Domnului sunt bine udaţi, cedrii Libanului pe care El i-a sădit.

Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

17 Î n ei îşi fac cuibul păsările; barza îşi are casa în pini.

aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

18 M unţii cei înalţi sunt ai caprelor sălbatice, iar stâncile sunt un adăpost pentru viezurii de stâncă.

Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

19 E l a făcut luna să arate vremurile, iar soarele ştie când să apună.

Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

20 T u aduci întunericul şi se face noapte; atunci toate fiarele pădurii încep să mişune.

Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

21 P uii de leu rag de foame, cerându-şi hrana de la Dumnezeu.

Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

22 C ând răsare soarele, se adună şi se culcă în cotloanele lor.

Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

23 A tunci iese omul la lucrul lui, la munca lui, până seara.

Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

24 C e măreţe sunt lucrările Tale, Doamne! Toate le-ai făcut cu înţelepciune; pământul este plin de creaturile Tale.

Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

25 I ată marea cât de încăpătoare şi de întinsă este! În ea mişună vieţuitoare fără număr, vieţuitoare mici şi mari.

Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

26 C orăbiile o străbat, în ea se joacă leviatanul, pe care l-ai făcut Tu.

e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

27 T oate nădăjduiesc în Tine ca să le dai hrana la vreme.

Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

28 T u le-o dai, ele o primesc; Îţi deschizi mâna, ele se satură de bunătăţi;

Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

29 Î ţi ascunzi faţa, ele se îngrozesc; le iei suflarea, ele mor şi se întorc în ţărână;

Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

30 Î ţi trimiţi Duhul, ele sunt plăsmuite, înnoind astfel faţa pământului.

Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

31 F ie ca slava Domnului să dăinuiască veşnic! Domnul să se bucure de lucrările Sale,

Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

32 E l, Care atunci când priveşte pământul, acesta tremură, iar când atinge munţii, aceştia fumegă.

ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

33 V oi cânta Domnului toată viaţa mea, voi cânta Dumnezeului meu cât voi fi!

Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

34 F ie plăcută Domnului cugetarea mea! Eu mă voi bucura în Domnul.

Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

35 S ă piară păcătoşii de pe pământ şi cei răi să nu mai fie! Suflete al meu, binecuvântează-L pe Domnul! Lăudaţi-L pe Domnul!

Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.