1 U no di quei giorni, mentre insegnava al popolo nel tempio ed evangelizzava, sopraggiunsero i capi dei sacerdoti e gli scribi con gli anziani, e gli parlarono così:

Dhe në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,

2 « Dicci con quale autorità fai queste cose, o chi ti ha dato questa autorità».

dhe i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?.”

3 E d egli rispose loro: «Anch’io vi farò una domanda. Ditemi:

Dhe ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:

4 i l battesimo di Giovanni veniva dal cielo o dagli uomini?»

Pagëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?.”

5 E d essi ragionavano così tra di loro: «Se diciamo: “Dal cielo”, egli ci dirà: “Perché non gli credeste?”

Dhe ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: "Atëherë përse nuk i besuat?".

6 M a se diciamo: “Dagli uomini”, tutto il popolo ci lapiderà, perché è persuaso che Giovanni fosse un profeta».

Kurse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet.”

7 E risposero di non sapere da dove venisse.

Prandaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.

8 G esù disse loro: «Neppure io vi dico con quale autorità faccio queste cose». Parabola dei vignaiuoli

Atëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra.”

9 P oi cominciò a dire al popolo questa parabola: «Un uomo piantò una vigna, la affittò a dei vignaiuoli e se ne andò in viaggio per molto tempo.

Pastaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.

10 A l tempo della raccolta mandò un servo da quei vignaiuoli perché gli dessero una parte del frutto della vigna; ma i vignaiuoli, dopo averlo percosso, lo rimandarono a mani vuote.

Në kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.

11 E gli mandò un altro servo; ma dopo aver percosso e insultato anche questo, lo rimandarono a mani vuote.

Ai dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.

12 E gli ne mandò ancora un terzo; e quelli, dopo aver ferito anche questo, lo scacciarono.

Ai dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.

13 A llora il padrone della vigna disse: “Che farò? Manderò il mio diletto figlio; forse a lui porteranno rispetto ”.

Atëherë i zoti i vreshtit tha: "Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!".

14 M a quando i vignaiuoli lo videro, fecero tra di loro questo ragionamento: “Costui è l’erede; uccidiamolo, affinché l’eredità diventi nostra”.

Por vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: "Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve".

15 E lo cacciarono fuori dalla vigna e lo uccisero. Dunque che cosa farà loro il padrone della vigna?

Kështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?

16 V errà e sterminerà quei vignaiuoli, e darà la vigna ad altri». Essi, udito ciò, dissero: «Non sia mai!»

Ai do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve.” Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë.”

17 M a egli li guardò in faccia e disse: «Che significa dunque ciò che sta scritto: “La pietra che i costruttori hanno rifiutata è quella che è diventata pietra angolare ” ?

Atëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: "Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes"?

18 C hiunque cadrà su quella pietra si sfracellerà, ed essa stritolerà colui sul quale cadrà».

Kushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet.”

19 I n quella stessa ora gli scribi e i capi dei sacerdoti cercarono di mettergli le mani addosso, ma temettero il popolo; perché capirono che egli aveva detto quella parabola per loro. Il tributo a Cesare

Në këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.

20 S i misero a osservare Gesù e gli mandarono delle spie che fingessero di essere giusti per coglierlo in fallo su una sua parola e consegnarlo, così, all’autorità e al potere del governatore.

Ata e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.

21 C ostoro gli fecero una domanda: «Maestro, noi sappiamo che tu parli e insegni rettamente, e non hai riguardi personali, ma insegni la via di Dio secondo verità.

Këta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.

22 C i è lecito, o no, pagare il tributo a Cesare?»

A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?.”

23 M a egli, accortosi del loro tranello, disse loro:

Por ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?

24 « Mostratemi un denaro. Di chi porta l’effigie e l’iscrizione?» Ed essi dissero: «Di Cesare».

Më tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?.” Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit.”

25 E d egli a loro: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare, e a Dio quello che è di Dio».

Atëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë.”

26 E ssi non poterono coglierlo in fallo davanti al popolo; e, meravigliati della sua risposta, tacquero. Dibattito sulla risurrezione

Dhe nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.

27 P oi si avvicinarono alcuni sadducei, i quali negano che ci sia risurrezione, e lo interrogarono, dicendo:

Pastaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,

28 « Maestro, Mosè ci ha prescritto: “Se il fratello di uno muore, avendo moglie ma senza figli, il fratello di lui ne prenda la moglie e dia una discendenza a suo fratello ”.

duke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.

29 C ’erano dunque sette fratelli. Il primo prese moglie e morì senza figli.

Tashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.

30 I l secondo pure la sposò,

I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.

31 p oi il terzo; e così, fino al settimo, morirono senza lasciare figli.

E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.

32 I nfine morì anche la donna.

Dhe pas tyre vdiq edhe gruaja.

33 N ella risurrezione, dunque, di chi sarà moglie quella donna ? Perché tutti e sette l’hanno avuta per moglie».

Atëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua.”

34 G esù disse loro: «I figli di questo mondo sposano e sono sposati,

Dhe Jezusi, duke u përgjigjur, tha atyre: “Bijtë e kësaj bote martohen dhe martojnë;

35 m a quelli che saranno ritenuti degni di aver parte al mondo avvenire e alla risurrezione dai morti non prendono né danno moglie;

por ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë;

36 n eanche possono più morire perché sono simili agli angeli e sono figli di Dio, essendo figli della risurrezione.

ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.

37 C he poi i morti risuscitino, lo dichiarò anche Mosè nel passo del pruno, quando chiama il Signore, Dio di Abraamo, Dio di Isacco e Dio di Giacobbe.

Dhe se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.

38 O ra, egli non è Dio di morti, ma di vivi; perché per lui tutti vivono».

Ai nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të.”

39 A lcuni scribi, rispondendo, dissero: «Maestro, hai detto bene».

Atëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole.”

40 E non osavano più fargli alcuna domanda. Gesù e gli scribi

Dhe nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.

41 E d egli disse loro: «Come mai si dice che il Cristo è Figlio di Davide?

Dhe ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?

42 P oiché Davide stesso, nel libro dei Salmi, dice: “Il Signore ha detto al mio Signore: ‘Siedi alla mia destra,

Vetë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: "Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,

43 f inché io abbia posto i tuoi nemici come sgabello dei tuoi piedi’”.

derisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua".

44 D avide dunque lo chiama Signore; come può essere suo figlio?»

Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?.”

45 M entre tutto il popolo lo ascoltava, egli disse ai {suoi} discepoli:

Dhe, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:

46 « Guardatevi dagli scribi, a cui piace passeggiare in lunghe vesti, e che amano i saluti nelle piazze, i primi seggi nelle sinagoghe e i primi posti nei conviti;

“Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;

47 e ssi divorano le case delle vedove e fanno lunghe preghiere per mettersi in mostra. Costoro riceveranno una condanna maggiore».

ata gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë.”