1 « Chiama pure! C’è forse chi ti risponda? A quale dei santi vorrai tu rivolgerti?

"Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

2 N o, il cruccio non uccide che l’insensato e l’irritazione fa morire lo stolto.

Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

3 I o ho visto l’insensato mettere radici, ma ben presto ho dovuto maledire la sua casa.

E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

4 I suoi figli vanno privi di soccorso, sono oppressi alla porta della città e non c’è chi li difenda.

Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

5 L ’affamato gli divora il raccolto, glielo ruba perfino dalle spine; l’assetato gli trangugia i beni.

I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

6 I nfatti la sventura non spunta dalla terra, né il dolore germina dal suolo;

Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

7 m a l’uomo nasce per soffrire, come la favilla per volare in alto.

por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

8 « Io però vorrei cercare Dio, a Dio vorrei esporre la mia causa;

Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

9 a lui, che fa cose grandi, imperscrutabili, meraviglie innumerevoli;

atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

10 c he sparge la pioggia sopra la terra e manda l’acqua sui campi;

që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

11 c he innalza quelli che erano abbassati e pone in salvo gli afflitti, in luogo elevato;

që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

12 c he sventa i disegni degli astuti, sicché le loro mani non giungono a eseguirli;

I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

13 c he prende gli abili nella loro astuzia, sicché il consiglio degli scaltri va in rovina.

i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

14 D i giorno essi incorrono nelle tenebre, a mezzogiorno brancolano come di notte.

Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

15 M a Dio salva il meschino dalla spada della loro bocca, e il povero dalla mano del potente.

por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

16 C osì per il misero c’è speranza, mentre l’iniquità chiude la bocca.

Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

17 « Beato l’uomo che Dio corregge! Tu non disprezzare la lezione dell’Onnipotente;

Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

18 p erché egli fa la piaga, ma poi la fascia; egli ferisce, ma le sue mani guariscono.

sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

19 I n sei sciagure egli sarà il tuo liberatore, e in sette il male non ti toccherà.

Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

20 I n tempo di carestia ti scamperà dalla morte, in tempo di guerra dai colpi della spada.

Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

21 S arai sottratto al flagello della lingua, non temerai quando verrà il disastro.

Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

22 I n mezzo al disastro e alla fame riderai, non temerai le belve della terra;

Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

23 p erché avrai per alleate le pietre del suolo, e gli animali dei campi saranno con te in pace.

sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

24 S aprai al sicuro la tua tenda; e, visitando i tuoi pascoli, vedrai che non ti manca nulla.

Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

25 S aprai che la tua discendenza moltiplica, che i tuoi rampolli crescono come l’erba dei campi.

Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

26 T e ne andrai maturo alla tomba, come i covoni di grano si accumulano a suo tempo.

Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

27 E cco quel che abbiamo trovato, riflettendo. Così è. Tu ascolta e fanne tesoro».

Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito".