1 D epois disso abriu Jó a sua boca, e amaldiçoou o seu dia.

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 E Jó falou, dizendo:

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 P ereça o dia em que nasci, e a noite que se disse: Foi concebido um homem!

"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 C onverta-se aquele dia em trevas; e Deus, lá de cima, não tenha cuidado dele, nem resplandeça sobre ele a luz.

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 R eclamem-no para si as trevas e a sombra da morte; habitem sobre ele nuvens; espante-o tudo o que escurece o dia.

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 Q uanto

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 A h! que estéril seja aquela noite, e nela não entre voz de regozijo.

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 A maldiçoem-na aqueles que amaldiçoam os dias, que são peritos em suscitar o leviatã.

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 A s estrelas da alva se lhe escureçam; espere ela em vão a luz, e não veja as pálpebras da manhã;

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 p orquanto não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu dos meus olhos a aflição.

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 P or que não morri ao nascer? por que não expirei ao vir ã luz?

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 P or que me receberam os joelhos? e por que os seios, para que eu mamasse?

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 P ois agora eu estaria deitado e quieto; teria dormido e estaria em repouso,

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 c om os reis e conselheiros da terra, que reedificavam ruínas para si,

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 o u com os príncipes que tinham ouro, que enchiam as suas casas de prata;

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 o u, como aborto oculto, eu não teria existido, como as crianças que nunca viram a luz.

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 A li os ímpios cessam de perturbar; e ali repousam os cansados.

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 A li os presos descansam juntos, e não ouvem a voz do exator.

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 O pequeno e o grande ali estão e o servo está livre de seu senhor.

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 P or que se concede luz ao aflito, e vida aos amargurados de alma;

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 q ue anelam pela morte sem que ela venha, e cavam em procura dela mais do que de tesouros escondidos;

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 q ue muito se regozijam e exultam, quando acham a sepultura?

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 S im, por que se concede luz ao homem cujo caminho está escondido, e a quem Deus cercou de todos os lados?

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 P ois em lugar de meu pão vem o meu suspiro, e os meus gemidos se derramam como água.

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 P orque aquilo que temo me sobrevém, e o que receio me acontece.

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 N ão tenho repouso, nem sossego, nem descanso; mas vem a perturbação.

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".