1 П осле этого Иов заговорил и проклял день, когда он появился на свет.

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 О н сказал:

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 – Да сгинет день, когда я родился, и ночь, когда сказали: «Ребенок зачат!»

"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 П усть тот день станет тьмой, пусть Бог с высоты не вспомнит о нем, пусть свет в тот день не сияет.

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 П усть он достанется мраку и мгле, пусть будет затянут тучей, пусть тьма его свет затмит.

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 П усть той ночью владеет тьма, пусть не сочтется она в днях года и не войдет ни в один из месяцев.

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 П усть та ночь будет бесплодной, и не раздастся в ней крик радости.

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 П усть проклянут эту ночь те, кто проклинают дни, те, кто способен разбудить Левиафана.

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 П усть померкнут звезды на ее заре; пусть ждет она утра и не дождется, не увидит первых лучей рассвета,

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 з а то, что не затворила дверей материнского чрева и не скрыла от моих глаз горе.

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 П очему не погиб я при родах и не умер сразу же после рождения?

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 З ачем меня держали на коленях и вскармливали грудью?

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 Я лежал бы сейчас в мире, спал бы себе спокойно

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 с реди царей и мудрецов земли, которые строили себе то, что ныне в руинах,

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 с реди правителей, у которых было золото, и которые свои дома наполнили серебром.

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 П очему не зарыли меня, как мертворожденного, как младенца, который не увидел света?

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 Т ам прекращается суета неправедных, и утомленные находят покой.

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 Т ам отдыхают вместе пленники и не слышат криков смотрителя.

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 Т ам и малый, и великий равны и слуга свободен перед господином.

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 Н а что дан страдальцу свет, и жизнь – тому, чья душа скорбит,

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 т ому, кто ждет смерти, но она не идет, даже если он ищет ее усердней, чем клад,

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 т ому, кто с радостью и ликованием обрел бы могилу?

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 З ачем дана жизнь тому, чей путь сокрыт, тому, перед кем поставил преграду Бог?

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 В здохи мои вместо еды; льются стоны мои, как вода.

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 Ч его я боялся, то и произошло; чего страшился, то со мной и случилось.

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 Н ет мне ни мира, ни покоя; нет мне отдыха, настала смута.

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".