1 M as já no primeiro dia da semana, bem de madrugada, foram elas ao sepulcro, levando as especiarias que tinham preparado.

Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.

2 E acharam a pedra revolvida do sepulcro.

Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.

3 E ntrando, porém, não acharam o corpo do Senhor Jesus.

Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.

4 E , estando elas perplexas a esse respeito, eis que lhes apareceram dois varões em vestes resplandecentes;

Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.

5 e ficando elas atemorizadas e abaixando o rosto para o chão, eles lhes disseram: Por que buscais entre os mortos aquele que vive?

Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?

6 E le não está aqui, mas ressurgiu. Lembrai-vos de como vos falou, estando ainda na Galiléia.

Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,

7 d izendo: Importa que o Filho do homem seja entregue nas mãos de homens pecadores, e seja crucificado, e ao terceiro dia ressurja.

duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë.”

8 L embraram-se, então, das suas palavras;

Dhe ato kujtonin fjalët e tij.

9 e , voltando do sepulcro, anunciaram todas estas coisas aos onze e a todos os demais.

kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.

10 E eram Maria Madalena, e Joana, e Maria, mãe de Tiago; também as outras que estavam com elas relataram estas coisas aos apóstolos.

Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.

11 E pareceram-lhes como um delírio as palavras das mulheres e não lhes deram crédito.

Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.

12 M as Pedro, levantando-se, correu ao sepulcro; e, abaixando-se, viu somente os panos de linho; e retirou-se, admirando consigo o que havia acontecido.

Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.

13 N esse mesmo dia, iam dois deles para uma aldeia chamada Emaús, que distava de Jerusalém sessenta estádios;

Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.

14 e iam comentando entre si tudo aquilo que havia sucedido.

Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.

15 E nquanto assim comentavam e discutiam, o próprio Jesus se aproximou, e ia com eles;

Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.

16 m as os olhos deles estavam como que fechados, de sorte que não o reconheceram.

Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.

17 E ntão ele lhes perguntou: Que palavras são essas que, caminhando, trocais entre vós? Eles então pararam tristes.

Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?.”

18 E um deles, chamado Cleopas, respondeu-lhe: És tu o único peregrino em Jerusalém que não soube das coisas que nela têm sucedido nestes dias?

Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?.”

19 A o que ele lhes perguntou: Quais? Disseram-lhe: As que dizem respeito a Jesus, o nazareno, que foi profeta, poderoso em obras e palavras diante de Deus e de todo o povo.

Dhe ai u tha atyre: “Cilat?.” Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.

20 e como os principais sacerdotes e as nossas autoridades e entregaram para ser condenado ã morte, e o crucificaram.

Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.

21 O ra, nós esperávamos que fosse ele quem havia de remir Israel; e, além de tudo isso, é já hoje o terceiro dia desde que essas coisas aconteceram.

Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.

22 V erdade é, também, que algumas mulheres do nosso meio nos encheram de espanto; pois foram de madrugada ao sepulcro

Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,

23 e , não achando o corpo dele voltaram, declarando que tinham tido uma visão de anjos que diziam estar ele vivo.

dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.

24 A lém disso, alguns dos que estavam conosco foram ao sepulcro, e acharam ser assim como as mulheres haviam dito; a ele, porém, não o viram.

Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë.”

25 E ntão ele lhes disse: Ó néscios, e tardos de coração para crerdes tudo o que os profetas disseram!

Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!

26 P orventura não importa que o Cristo padecesse essas coisas e entrasse na sua glória?

Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?.”

27 E , começando por Moisés, e por todos os profetas, explicou-lhes o que dele se achava em todas as Escrituras.

Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.

28 Q uando se aproximaram da aldeia para onde iam, ele fez como quem ia para mais longe.

Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.

29 E les, porém, o constrangeram, dizendo: Fica conosco; porque é tarde, e já declinou o dia. E entrou para ficar com eles.

Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron.” Edhe ai hyri që të rrijë me ta.

30 E stando com eles ã mesa, tomou o pão e o abençoou; e, partindo-o, lho dava.

Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.

31 A briram-se-lhes então os olhos, e o reconheceram; nisto ele desapareceu de diante deles.

Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.

32 E disseram um para o outro: Porventura não se nos abrasava o coração, quando pelo caminho nos falava, e quando nos abria as Escrituras?

Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?.”

33 E na mesma hora levantaram-se e voltaram para Jerusalém, e encontraram reunidos os onze e os que estavam com eles,

Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.

34 o s quais diziam: Realmente o Senhor ressurgiu, e apareceu a Simão.

Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit.”

35 E ntão os dois contaram o que acontecera no caminho, e como se lhes fizera conhecer no partir do pão.

Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.

36 E nquanto ainda falavam nisso, o próprio Jesus se apresentou no meio deles, e disse-lhes: Paz seja convosco.

Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: "Paqja me ju!.”

37 M as eles, espantados e atemorizados, pensavam que viam algum espírito.

Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.

38 E le, porém, lhes disse: Por que estais perturbados? e por que surgem dúvidas em vossos corações?

Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?

39 O lhai as minhas mãos e os meus pés, que sou eu mesmo; apalpai-me e vede; porque um espírito não tem carne nem ossos, como percebeis que eu tenho.

Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!.”

40 E , dizendo isso, mostrou-lhes as mãos e os pés.

Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.

41 N ão acreditando eles ainda por causa da alegria, e estando admirados, perguntou-lhes Jesus: Tendes aqui alguma coisa que comer?

Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?.”

42 E ntão lhe deram um pedaço de peixe assado,

Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.

43 o qual ele tomou e comeu diante deles.

Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.

44 D epois lhe disse: São estas as palavras que vos falei, estando ainda convosco, que importava que se cumprisse tudo o que de mim estava escrito na Lei de Moisés, nos Profetas e nos Salmos.

Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet.”

45 E ntão lhes abriu o entendimento para compreenderem as Escrituras;

Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,

46 e disse-lhes: Assim está escrito que o Cristo padecesse, e ao terceiro dia ressurgisse dentre os mortos;

dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,

47 e que em seu nome se pregasse o arrependimento para remissão dos pecados, a todas as nações, começando por Jerusalém.

dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.

48 V ós sois testemunhas destas coisas.

Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.

49 E eis que sobre vós envio a promessa de meu Pai; ficai porém, na cidade, até que do alto sejais revestidos de poder.

Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart.”

50 E ntão os levou fora, até Betânia; e levantando as mãos, os abençoou.

Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.

51 E aconteceu que, enquanto os abençoava, apartou-se deles; e foi elevado ao céu.

Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.

52 E , depois de o adorarem, voltaram com grande júbilo para Jerusalém;

Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.

53 e estavam continuamente no templo, bendizendo a Deus.

Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!