1 B ut on the first day of the week, at early dawn, went to the tomb, taking the spices which they had made ready.

Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.

2 A nd they found the stone rolled back from the tomb,

Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.

3 B ut when they went inside, they did not find the body of the Lord Jesus.

Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.

4 A nd while they were perplexed and wondering what to do about this, behold, two men in dazzling raiment suddenly stood beside them.

Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.

5 A nd as were frightened and were bowing their faces to the ground, the men said to them, Why do you look for the living among dead?

Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?

6 H e is not here, but has risen! Remember how He told you while He was still in Galilee

Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,

7 T hat the Son of Man must be given over into the hands of sinful men (men whose way or nature is to act in opposition to God) and be crucified and on the third day rise '> from death].

duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë.”

8 A nd they remembered His words.

Dhe ato kujtonin fjalët e tij.

9 A nd having returned from the tomb, they reported all these things to the eleven apostles and to all the rest.

kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.

10 N ow it was Mary Magdalene and Joanna and Mary the mother of James, and the other women with them, who reported these things to the apostles.

Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.

11 B ut these reports seemed to the men an idle tale ( madness, feigned things, nonsense), and they did not believe the women.

Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.

12 B ut Peter got up and ran to the tomb; and stooping down and looking in, he saw the linen cloths alone by themselves, and he went away, wondering about and marveling at what had happened.

Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.

13 A nd behold, that very day two of were going to a village called Emmaus, about seven miles from Jerusalem.

Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.

14 A nd they were talking with each other about all these things that had occurred.

Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.

15 A nd while they were conversing and discussing together, Jesus Himself caught up with them and was already accompanying them.

Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.

16 B ut their eyes were held, so that they did not recognize Him.

Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.

17 A nd He said to them, What is this discussion that you are exchanging ( throwing back and forth) between yourselves as you walk along? And they stood still, looking sad and downcast.

Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?.”

18 T hen one of them, named Cleopas, answered Him, Do you alone dwell as a stranger in Jerusalem and not know the things that have occurred there in these days?

Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?.”

19 A nd He said to them, What things? And they said to Him, About Jesus of Nazareth, Who was a Prophet mighty in work and word before God and all the people—

Dhe ai u tha atyre: “Cilat?.” Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.

20 A nd how our chief priests and rulers gave Him up to be sentenced to death, and crucified Him.

Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.

21 B ut we were hoping that it was He Who would redeem and set Israel free. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things occurred.

Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.

22 A nd moreover, some women of our company astounded us and drove us out of our senses. They were at the tomb early

Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,

23 B ut did not find His body; and they returned saying that they had seen a vision of angels, who said that He was alive!

dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.

24 S o some of those with us went to the tomb and they found it just as the women had said, but Him they did not see.

Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë.”

25 A nd said to them, O foolish ones and slow of heart to believe (adhere to and trust in and rely on) everything that the prophets have spoken!

Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!

26 W as it not necessary and essentially fitting that the Christ (the Messiah) should suffer all these things before entering into His glory (His majesty and splendor)?

Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?.”

27 T hen beginning with Moses and all the Prophets, He went on explaining and interpreting to them in all the Scriptures the things concerning and referring to Himself.

Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.

28 T hen they drew near the village to which they were going, and He acted as if He would go further.

Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.

29 B ut they urged and insisted, saying to Him, Remain with us, for it is toward evening, and the day is now far spent. So He went in to stay with them.

Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron.” Edhe ai hyri që të rrijë me ta.

30 A nd it occurred that as He reclined at table with them, He took bread and praised and gave thanks and asked a blessing, and then broke it and was giving it to them

Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.

31 W hen their eyes were opened and they recognized Him, and He vanished ( departed invisibly).

Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.

32 A nd they said to one another, Were not our hearts greatly moved and burning within us while He was talking with us on the road and as He opened and explained to us the Scriptures?

Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?.”

33 A nd rising up that very hour, they went back to Jerusalem, where they found the Eleven gathered together and those who were with them,

Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.

34 W ho said, The Lord really has risen and has appeared to Simon (Peter)!

Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit.”

35 T hen they related what had happened on the road, and how He was known and recognized by them in the breaking of bread.

Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.

36 N ow while they were talking about this, Jesus Himself took His stand among them and said to them, Peace ( freedom from all the distresses that are experienced as the result of sin) be to you!

Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: "Paqja me ju!.”

37 B ut they were so startled and terrified that they thought they saw a spirit.

Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.

38 A nd He said to them, Why are you disturbed and troubled, and why do such doubts and questionings arise in your hearts?

Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?

39 S ee My hands and My feet, that it is I Myself! Feel and handle Me and see, for a spirit does not have flesh and bones, as you see that I have.

Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!.”

40 A nd when He had said this, He showed them His hands and His feet.

Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.

41 A nd while they still could not believe it for sheer joy and marveled, He said to them, Have you anything here to eat?

Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?.”

42 T hey gave Him a piece of broiled fish,

Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.

43 A nd He took and ate before them.

Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.

44 T hen He said to them, This is what I told you while I was still with you: everything which is written concerning Me in the Law of Moses and the Prophets and the Psalms must be fulfilled.

Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet.”

45 T hen He opened up their minds to understand the Scriptures,

Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,

46 A nd said to them, Thus it is written that the Christ (the Messiah) should suffer and on the third day rise from ( among) the dead,

dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,

47 A nd that repentance forgiveness of sins should be preached in His name to all nations, beginning from Jerusalem.

dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.

48 Y ou are witnesses of these things.

Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.

49 A nd behold, I will send forth upon you what My Father has promised; but remain in the city until you are clothed with power from on high.

Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart.”

50 T hen He conducted them out as far as Bethany, and, lifting up His hands, He invoked a blessing on them.

Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.

51 A nd it occurred that while He was blessing them, He parted from them and was taken up into heaven.

Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.

52 A nd they, worshiping Him, went back to Jerusalem with great joy;

Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.

53 A nd they were continually in the temple celebrating with praises and blessing and extolling God. Amen (so be it).

Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!