1 ¶ Now upon the first of the sabbaths, very early in the morning they came unto the sepulchre, bringing the spices which they had prepared, and certain others with them.

Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.

2 A nd they found the stone rolled away from the sepulchre.

Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.

3 A nd they entered in and did not find the body of the Lord Jesus.

Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.

4 A nd it came to pass as they were much perplexed thereabout, behold, two men stood by them in shining garments;

Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.

5 a nd as they were afraid and bowed down their faces to the earth, they said unto them, Why seek ye the living among the dead?

Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?

6 H e is not here, but is risen; remember how he spoke unto you when he was yet in Galilee,

Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,

7 s aying, The Son of man must be delivered into the hands of sinful men and be crucified, and the third day rise again.

duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë.”

8 T hen they remembered his words

Dhe ato kujtonin fjalët e tij.

9 a nd returned from the sepulchre and told all these things unto the eleven and to all the rest.

kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.

10 I t was Mary Magdalene and Joanna and Mary the mother of James and other women that were with them who told these things unto the apostles.

Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.

11 A nd their words seemed to them as idle tales, and they did not believe them.

Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.

12 B ut Peter arose and ran unto the sepulchre, and stooping down, he beheld the linen clothes laid by themselves and departed, wondering in himself at that which was come to pass.

Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.

13 ¶ And, behold, two of them went that same day to a village called Emmaus, which was about sixty furlongs from Jerusalem.

Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.

14 A nd they talked together of all these things which had happened.

Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.

15 A nd it came to pass, that, while they communed together and reasoned, Jesus himself drew near and went together with them.

Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.

16 B ut their eyes were held fast that they should not know him.

Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.

17 A nd he said unto them, What manner of communications are these that ye have one to another as ye walk and are sad?

Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?.”

18 A nd one of them, whose name was Cleopas, answering said unto him, Art thou only a stranger in Jerusalem and hast not known the things which are come to pass there in these days?

Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?.”

19 T hen he said unto them, What things? And they said unto him, Concerning Jesus of Nazareth, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people,

Dhe ai u tha atyre: “Cilat?.” Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.

20 a nd how the princes of the priests and our rulers delivered him to be condemned to death and crucified him.

Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.

21 B ut we were hoping that it was he who should redeem Israel, and beside all this, today is the third day since these things were done.

Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.

22 A lthough also certain women of our company made us astonished, who before daybreak were at the sepulchre;

Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,

23 a nd when they did not find his body, they came, saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.

dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.

24 A nd certain of those who were with us went to the sepulchre, and found it even so as the women had said; but they did not see him.

Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë.”

25 T hen he said unto them, O fools, and slow of heart to believe all that the prophets have spoken;

Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!

26 o ught not the Christ to have suffered these things and to enter (like this) into his glory?

Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?.”

27 A nd beginning at Moses and all the prophets, he expounded this unto them in all the scriptures concerning himself.

Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.

28 A nd they drew near unto the village where they went, and he made as though he would have gone further.

Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.

29 B ut they constrained him, saying, Abide with us, for it is toward evening, and the day is far spent. And he went in to tarry with them.

Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron.” Edhe ai hyri që të rrijë me ta.

30 A nd it came to pass as he sat at the table with them, he took bread and blessed it and broke and gave to them.

Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.

31 A nd their eyes were opened, and they knew him; and he vanished out of their sight.

Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.

32 A nd they said one to another, Did not our heart burn within us while he talked with us in the way and while he opened to us the scriptures?

Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?.”

33 A nd they rose up the same hour and returned to Jerusalem and found the eleven gathered together and those that were with them,

Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.

34 s aying, The Lord is risen indeed and has appeared to Simon.

Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit.”

35 A nd they told what things were done in the way and how he was known to them in the breaking of the bread.

Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.

36 ¶ And as they spoke these things, Jesus himself stood in the midst of them and said unto them, Peace be unto you.

Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: "Paqja me ju!.”

37 B ut they were terrified and frightened, and supposed that they were seeing a spirit.

Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.

38 A nd he said unto them, Why are ye troubled? and why do thoughts arise in your hearts?

Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?

39 B ehold my hands and my feet, that it is I myself; handle me and see, for a spirit does not have flesh and bones, as ye see me have.

Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!.”

40 A nd when he had thus spoken, he showed them his hands and his feet.

Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.

41 A nd as they were not believing him yet for joy and wondering, he said unto them, Have ye here any food?

Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?.”

42 S o they gave him a piece of a broiled fish and of a honeycomb.

Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.

43 A nd he took it and ate before them.

Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.

44 A nd he said unto them, These are the words which I spoke unto you, while I was yet with you, that all things must be fulfilled which were written in the law of Moses and in the prophets and in the psalms, concerning me.

Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet.”

45 T hen he opened their understanding that they might understand the scriptures

Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,

46 a nd said unto them, Thus it is written, and thus it behooved the Christ to suffer and to rise from the dead the third day;

dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,

47 a nd that repentance and remission of sins should be preached in his name among all nations, beginning from Jerusalem.

dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.

48 A nd ye are witnesses of these things.

Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.

49 A nd, behold, I shall send the promise of my Father upon you, but tarry ye in the city of Jerusalem until ye are endued with power from on high.

Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart.”

50 ¶ And he led them out as far as to Bethany, and he lifted up his hands and blessed them.

Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.

51 A nd it came to pass while he blessed them, he was parted from them and carried up into heaven.

Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.

52 A nd they worshipped him and returned to Jerusalem with great joy

Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.

53 a nd were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.

Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!