1 ¶ Again there was a day when the sons of God came to present themselves before the LORD, and Satan came also among them to present himself before the LORD.

Një ditë ndodhi që bijtë e Perëndisë shkuan të paraqiten përpara Zotit, dhe midis tyre shkoi edhe Satanai për t’u paraqitur përpara Zotit.

2 A nd the LORD said unto Satan, Where dost thou come from? And Satan answered the LORD and said, From going to and fro in the earth and from walking up and down in it.

Zoti i tha Satanait: "Nga vjen?". Satanai iu përgjigj Zotit: "Nga ecejaket mbi dheun duke e përshkuar lart e poshtë". Zoti i tha Satanait:

3 A nd the LORD said unto Satan, Hast thou considered my slave Job, that there is none like him in the earth, a perfect and an upright man, one that fears God and has departed from evil and that he still retains his perfection, although thou didst incite me against him to destroy him without cause.

"A e vure re shërbëtorin tim Job? Sepse mbi dhe nuk ka asnjë tjetër si ai që të jetë i ndershëm, i drejtë, të ketë frikë nga Perëndia dhe t’i largohet së keqes. Ai qëndron i patundur në ndershmërinë e tij, megjithëse ti më ke nxitur kundër tij për ta shkatërruar pa asnjë shkak".

4 A nd Satan answered the LORD and said, Skin for skin, all that a man has he will give for his life.

Atëherë Satanai iu përgjigj Zotit dhe tha: "Lëkurë për lëkurë! Gjithçka që zotëron, njeriu është gati ta japë për jetën e tij.

5 B ut put forth thy hand now and touch his bone and his flesh, and thou shalt see if he does not blaspheme thee to thy face.

Por shtrije dorën tënde dhe preki kockat e tij dhe mishin e tij dhe ke për të parë po nuk të mallkoi haptazi".

6 A nd the LORD said unto Satan, Behold, he is in thy hand, but preserve his life.

Zoti i tha Satanait: "Ja ai, është në pushtetin tënd, por mos ia merr jetën".

7 ¶ So Satan went forth from the presence of the LORD and smote Job with sore boils from the sole of his foot unto the crown of his head.

Kështu Satanai u largua nga prania e Zotit dhe e goditi Jobin me një ulcerë të keqe nga majat e këmbëve deri në pjesën e sipërme të kokës.

8 A nd he took a potsherd to scratch himself with, and he was sitting among the ashes.

Jobi mori një copë balte për t’u kruar dhe rrinte ulur në mes të hirit.

9 T hen his wife said unto him, Dost thou still retain thine integrity? Blaspheme God and die.

Atëherë gruaja e tij i tha: "Qëndron ende në ndershmërinë tënde? Mallko Perëndinë dhe vdis!".

10 B ut he said unto her, Thou hast spoken as any of the foolish women speak. What? Shall we receive good at the hand of God and shall we not receive evil? In all this Job did not sin with his lips.

Por ai i tha asaj: "Ti flet si një grua pa mend. Në rast se pranojmë të mirën nga Perëndia, pse nuk duhet të pranojmë edhe të keqen?". Në të gjitha këto Jobi nuk mëkatoi me buzët e tij.

11 ¶ Now three friends of Job, Eliphaz, the Temanite, Bildad, the Shuhite, and Zophar, the Naamathite, when they heard of all this evil that had come upon him, each one came from his own place; for they had made an appointment together to come to mourn with him and to comfort him.

Kur tre miq të Jobit mësuan tërë këto fatkeqësi që kishin rënë mbi të, erdhën secili nga vendi i vet, Elifazi nga Temani, Bildadi nga Shuahu dhe Tsofari nga Naamathi; ata në të vërtetë ishin marrë vesh midis tyre për t’i bërë ngushëllimet dhe për t’ia lehtësuar dhembjen.

12 A nd when they lifted up their eyes afar off and knew him not, they lifted up their voice and wept; and each one rent his mantle and sprinkled dust upon his head toward heaven.

I ngritën sytë nga larg, por nuk e njohën dot; atëherë filluan të qajnë me zë të lartë, dhe secili grisi rrobat e tij dhe qiti mbi kryet e tij pluhur duke e hedhur në drejtim të qiellit.

13 S o they sat down with him upon the ground seven days and seven nights, and no one spoke a word unto him; for they saw that his grief was very great.

Pastaj u ulën pranë tij për shtatë ditë e shtatë net, dhe asnjë nuk i drejtoi qoftë një fjalë të vetme, sepse e shikonin se dhembja e tij ishte shumë e madhe.