1 A gain there was a day when the sons of God came to present themselves before the Lord, and Satan came also among them to present himself before the Lord.

Një ditë ndodhi që bijtë e Perëndisë shkuan të paraqiten përpara Zotit, dhe midis tyre shkoi edhe Satanai për t’u paraqitur përpara Zotit.

2 A nd the Lord said to Satan, “From where do you come?” Satan answered the Lord and said, “From going to and fro on the earth, and from walking back and forth on it.”

Zoti i tha Satanait: "Nga vjen?". Satanai iu përgjigj Zotit: "Nga ecejaket mbi dheun duke e përshkuar lart e poshtë". Zoti i tha Satanait:

3 T hen the Lord said to Satan, “Have you considered My servant Job, that there is none like him on the earth, a blameless and upright man, one who fears God and shuns evil? And still he holds fast to his integrity, although you incited Me against him, to destroy him without cause.”

"A e vure re shërbëtorin tim Job? Sepse mbi dhe nuk ka asnjë tjetër si ai që të jetë i ndershëm, i drejtë, të ketë frikë nga Perëndia dhe t’i largohet së keqes. Ai qëndron i patundur në ndershmërinë e tij, megjithëse ti më ke nxitur kundër tij për ta shkatërruar pa asnjë shkak".

4 S o Satan answered the Lord and said, “Skin for skin! Yes, all that a man has he will give for his life.

Atëherë Satanai iu përgjigj Zotit dhe tha: "Lëkurë për lëkurë! Gjithçka që zotëron, njeriu është gati ta japë për jetën e tij.

5 B ut stretch out Your hand now, and touch his bone and his flesh, and he will surely curse You to Your face!”

Por shtrije dorën tënde dhe preki kockat e tij dhe mishin e tij dhe ke për të parë po nuk të mallkoi haptazi".

6 A nd the Lord said to Satan, “Behold, he is in your hand, but spare his life.”

Zoti i tha Satanait: "Ja ai, është në pushtetin tënd, por mos ia merr jetën".

7 S o Satan went out from the presence of the Lord, and struck Job with painful boils from the sole of his foot to the crown of his head.

Kështu Satanai u largua nga prania e Zotit dhe e goditi Jobin me një ulcerë të keqe nga majat e këmbëve deri në pjesën e sipërme të kokës.

8 A nd he took for himself a potsherd with which to scrape himself while he sat in the midst of the ashes.

Jobi mori një copë balte për t’u kruar dhe rrinte ulur në mes të hirit.

9 T hen his wife said to him, “Do you still hold fast to your integrity? Curse God and die!”

Atëherë gruaja e tij i tha: "Qëndron ende në ndershmërinë tënde? Mallko Perëndinë dhe vdis!".

10 B ut he said to her, “You speak as one of the foolish women speaks. Shall we indeed accept good from God, and shall we not accept adversity?” In all this Job did not sin with his lips. Job’s Three Friends

Por ai i tha asaj: "Ti flet si një grua pa mend. Në rast se pranojmë të mirën nga Perëndia, pse nuk duhet të pranojmë edhe të keqen?". Në të gjitha këto Jobi nuk mëkatoi me buzët e tij.

11 N ow when Job’s three friends heard of all this adversity that had come upon him, each one came from his own place—Eliphaz the Temanite, Bildad the Shuhite, and Zophar the Naamathite. For they had made an appointment together to come and mourn with him, and to comfort him.

Kur tre miq të Jobit mësuan tërë këto fatkeqësi që kishin rënë mbi të, erdhën secili nga vendi i vet, Elifazi nga Temani, Bildadi nga Shuahu dhe Tsofari nga Naamathi; ata në të vërtetë ishin marrë vesh midis tyre për t’i bërë ngushëllimet dhe për t’ia lehtësuar dhembjen.

12 A nd when they raised their eyes from afar, and did not recognize him, they lifted their voices and wept; and each one tore his robe and sprinkled dust on his head toward heaven.

I ngritën sytë nga larg, por nuk e njohën dot; atëherë filluan të qajnë me zë të lartë, dhe secili grisi rrobat e tij dhe qiti mbi kryet e tij pluhur duke e hedhur në drejtim të qiellit.

13 S o they sat down with him on the ground seven days and seven nights, and no one spoke a word to him, for they saw that his grief was very great.

Pastaj u ulën pranë tij për shtatë ditë e shtatë net, dhe asnjë nuk i drejtoi qoftë një fjalë të vetme, sepse e shikonin se dhembja e tij ishte shumë e madhe.