1 ¶ And he said also unto his disciples, There was a certain rich man who had a steward, and the same was accused unto him that he had wasted his goods.

Tani ai u foli akoma dishepujve të vet: “Ishte një njeri i pasur që kishte një administrator; këtë e paditën se po ia shkapërderdhte pasurinë e tij.

2 A nd he called him and said unto him, How is it that I hear this of thee? Give an account of thy stewardship, for thou may no longer be steward.

Atëherë ai e thirri dhe i tha: "Ç’është kjo që po dëgjoj për ty? Më jep llogari për ato që ke administruar, sepse ti nuk mund të jesh më administratori im".

3 T hen the steward said within himself, What shall I do? for my lord takes the stewardship away from me; I cannot dig, and I am ashamed to beg.

Dhe administratori tha me vete: "Ç’do të bëj unë tani, që zotëria im po ma heq administrimin? Të gërmoj, s’e bëj dot, dhe të lyp, më vjen turp.

4 I know what I shall do, that, when I am put out of the stewardship, they may receive me into their houses.

E di ç’do të bëj që njerëzit të më pranojnë në shtëpitë e tyre kur të hiqem nga administrimi".

5 S o he called each one of his lord’s debtors unto him and said unto the first, How much dost thou owe unto my lord?

I thirri atëherë një nga një ata që i detyroheshin zotërisë së tij dhe i tha të parit: "Sa i detyrohesh zotërisë tim?".

6 A nd he said, A hundred measures of oil. And he said unto him, Take thy bill and sit down quickly and write fifty.

Ai u përgjigj: "Njëqind bato vaj". Atëherë ai i tha: "Merre dëftesën tënde, ulu dhe shkruaj shpejt pesëdhjetë".

7 T hen said he to another, And how much dost thou owe? And he said, A hundred measures of wheat. And he said unto him, Take thy bill and write eighty.

Pastaj i tha një tjetri: "Po ti sa i detyrohesh?". Ai u përgjigj: Njëqind kora grurëë". Atëherë ai i tha: "Merre dëftesën tënde dhe shkruaj tetëdhjetë".

8 A nd the lord commended the unjust steward because he had done discreetly; for the sons of this age are in their generation more prudent than the sons of light.

Zotëria e lavdëroi administratorin e pandershëm, se kishte vepruar me mençuri, sepse bijtë e kësaj bote, në brezin e tyre, janë më të mençur se bijtë e dritës.

9 A nd I say unto you, Make friends unto yourselves with the mammon of unrighteousness; that, when these fail, you may be received into eternal dwellings.

Unë, pra, po ju them: Bëjini miqtë me pasuri të padrejta sepse, kur këto do t’ju mungojnë, t’ju pranojnë në banesat e përjetshme.

10 H e that is faithful with little is faithful also with much, and he that is unjust with little is unjust also with much.

Kush është besnik në të vogla, është besnik edhe në të mëdhatë; dhe kush është i padrejtë në të vogla, është i padrejtë edhe në të mëdhatë.

11 I f therefore ye have not been faithful in the unrighteous mammon, who will commit to your trust the true?

Pra, në qoftë se ju nuk keni qenë besnikë në pasuritë e padrejta, kush do t’ju besojë pasuritë e vërteta?

12 A nd if ye have not been faithful in that which is another man’s, who shall give you that which is your own?

Dhe, në qoftë se nuk keni qenë besnikë në pasurinë e tjetrit, kush do t’ju japë tuajën?

13 N o servant can serve two masters, for either he will hate the one and love the other, or else he will hold to the one and despise the other. Ye cannot serve God and mammon.

Asnjë shërbëtor nuk mund t’u shërbejë dy zotërinjve; sepse ose do ta urrejë njerin e tjetrin do ta dojë, ose do të lidhet me njerin dhe tjetrin do ta përbuzë; ju nuk mund t’i shërbeni Perëndisë dhe mamonit.”

14 A nd the Pharisees also, who were covetous, heard all these things, and they derided him.

Dhe farisenjtë, të cilët ishin shumë të dhënë pas parasë, i dëgjonin të gjitha këto dhe e tallnin.

15 A nd he said unto them, Ye are they who justify themselves before men, but God knows your hearts, for that which is highly esteemed among men is abomination in the sight of God.

Dhe ai u tha atyre: “Ju jeni ata që e justifikoni veten përpara njerëzve, por Perëndia i njeh zemrat tuaja; sepse ajo që vlerësohet shumë ndër njerëzit është gjë e neveritshme para Perëndisë.

16 T he law and the prophets were until John; since that time the kingdom of God is preached, and whosoever will presses into it.

Ligji dhe profetët arrijnë deri në kohën e Gjonit; që atëherë shpallet mbretëria e Perëndisë dhe gjithkush përpiqet të hyjë aty.

17 A nd it is easier for heaven and earth to pass than one tittle of the law to fail.

Por është më lehtë që të mbarojnë qielli dhe toka, se sa të bjerë poshtë qoftë edhe një pikë nga ligji.

18 W hosoever puts away his wife and marries another commits adultery, and whosoever marries her that is put away of her husband commits adultery.

Ai që lëshon gruan e vet dhe merr një tjetër, shkel kurorën; edhe ai që martohet me një grua të lëshuar nga i burri, shkel kurorën.”

19 ¶ There was a certain rich man who was clothed in purple and fine linen and fared sumptuously every day;

Por atje ishte një njeri i pasur, që vishej me të purpurta dhe me rroba të çmueshme prej liri dhe për ditë e kalonte shkëlqyeshëm.

20 a nd there was a certain beggar named Lazarus, who was laid at his gate, full of sores

Atje ishte edhe një lypës, i quajtur Llazar, që rrinte para derës së tij, dhe trupin e kishte plot me plagë të pezmatuara,

21 a nd desiring to be fed with the crumbs which fell from the rich man’s table: moreover the dogs came and licked his sores.

dhe dëshironte të ngopej me thërrimet që binin nga tryeza e pasanikut; madje edhe qentë vinin e ia lëpinin plagët.

22 A nd it came to pass that the beggar died and was carried by the angels into Abraham’s bosom; the rich man also died and was buried;

Por ndodhi që lypësi vdiq dhe engjëjt e çuan në gji të Abrahamit; vdiq edhe pasaniku dhe e varrosën.

23 a nd in Hades he lifted up his eyes, being in torments, and saw Abraham afar off and Lazarus in his bosom.

Dhe, duke pasur mundime në ferr, i çoi sytë dhe pa nga larg Abrahamin dhe Llazarin në gji të tij.

24 A nd he cried and said, Father Abraham, have mercy on me and send Lazarus that he may dip the tip of his finger in water and cool my tongue; for I am tormented in this flame.

Atëherë ai bërtiti dhe tha: "O atë Abraham, ki mëshirë për mua, dhe dërgoje Llazarin të lagë majën e gishtit të vet në ujë që të më freskojë gjuhën, sepse po vuaj tmerrësisht në këtë flakë.

25 B ut Abraham said, Son, remember that thou in thy lifetime didst receive thy good things, and likewise Lazarus evil things; but now he is comforted here, and thou art tormented.

Por Abrahami thoshte: "O bir, kujto se ti i ke marrë të mirat e tua gjatë jetës sate, kurse Llazari të këqijat; tashti, përkundrazi, ai po përdëllehet dhe ti vuan.

26 A nd beside all this, between us and you there is a great gulf fixed, so that those who would pass from here to you cannot; neither can they pass from there to us.

Dhe, veç të gjithave, midis nesh dhe jush është një humnerë e madhe, kështu që ata që do të donin të kalonin që këtej tek ju nuk munden; po ashtu askush nuk mund të kalojë që andej te ne".

27 T hen he said, I pray thee therefore, father, that thou would send him to my father’s house,

Por ai i tha: "Atëherë, o atë, të lutem ta dërgosh atë te shtëpia e tim eti,

28 f or I have five brethren; that he may testify unto them, lest they also come into this place of torment.

sepse unë kam pesë vëllezër e le t’i paralajmërojë rreptësisht që të mos vijnë edhe ata në këtë vend mundimesh".

29 A braham said unto him, They have Moses and the prophets; let them hear them.

Abrahami u përgjigj: "Kanë Moisiun dhe profetët, le t’i dëgjojnë ata".

30 A nd he said, No, father Abraham; but if one went unto them from the dead, they will repent.

Ai tha: "Jo, o atë Abraham, por nëse dikush nga të vdekurit do të shkojë tek ata, do të pendohen".

31 A nd he said unto him, If they do not hear Moses and the prophets, neither will they be persuaded, even though one rose from the dead.

Atëherë ai i tha: "Nëse ata nuk e dëgjojnë Moisiun dhe profetët, nuk do të binden edhe në se dikush ringjallet prej të vdekurish".”