1 ¶ And David fled from Naioth in Ramah and came and said before Jonathan, What have I done? What is my iniquity or what is my sin before thy father that he seeks my life?

Davidi iku nga Najothi i Ramahut, shkoi te Jonathani dhe i tha: "Çfarë kam bërë? Cili është faji im dhe cili është mëkati im kundër atit tënd, që ai kërkon jetën time?".

2 A nd he said unto him, No, in no wise; thou shalt not die. Behold, my father will do nothing either great or small, but that he will show it me, and why should my father hide this thing from me? It shall not be so.

Jonathani iu përgjegj: "Mos ndodhtë kurrë! Ti nuk ke për të vdekur; ja im atë nuk bën asnjë veprim të madh apo të vogël pa ma njoftuar mua. Pse im atë të ma fshihte këtë gjë? Nuk është e mundur".

3 A nd David swore moreover, and said, Thy father certainly knows that I have found grace in thine eyes, and he saith in himself, Let Jonathan not know this lest he be grieved; but truly as the LORD lives and as thy soul lives, there is but a step between me and death.

Davidi u betua përsëri dhe tha: "Yt atë e di me siguri që unë gëzoj hirin tënd dhe do të ketë thënë: "Jonathani të mos e dijë këtë, që të mos hidhërohet". Por siç është e vërtetë që Zoti jeton, dhe që rron shpirti yt, mua nuk më ndan nga vdekja veçse një hap".

4 T hen Jonathan said unto David, Whatever thy soul saith, I will do it for thee.

Jonathani i tha Davidit: "Çfarëdo gjë që të më kërkosh, unë do ta bëj për ty".

5 A nd David replied unto Jonathan, Behold, tomorrow is the new moon, and I should not fail to sit with the king at food, but thou shalt let me go and hide myself in the field until the evening of the third day.

Davidi iu përgjegj Jonathanit: "Ja, nesër fillon hëna e re dhe unë duhet të ulem në tryezë me mbretin, por të më lër të shkoj dhe unë do të fshihem në fshatrat deri në mbrëmjen e ditë së tretë.

6 I f thy father at all misses me, then say, David earnestly asked leave of me that he might run to Bethlehem, his city, for all those of his lineage have an anniversary sacrifice.

Në qoftë se atit tënd i bie në sy mungesa ime, ti do t’i thuash: "Davidi më është lutur me insistim të hidhet për pak kohë deri në Betlem, në qytetin e tij, sepse aty kremtohet flijimi për tërë familjen e tij".

7 I f he should say, It is well; thy slave shall have peace; but if he is very wroth, then be sure that the evil is determined in him.

Në qoftë se thotë: "Mirë," shërbëtori yt ka për të shpëtuar. Por në rast se zemërohet, dije se ka vendosur të ma bëjë të keqen.

8 T herefore, thou shalt deal in mercy with thy slave, for thou hast brought thy slave into a covenant of the LORD with thee; notwithstanding, if there is iniquity in me, slay me thyself, for why should thou bring me to thy father?

Tregohu, pra, i mëshirshëm me shërbëtorin tënd, sepse e ke bërë të lidhet në një besëlidhje të Zotit me ty; por në rast se kam ndonjë faj, vritmë ti. Pse duhet të më çosh tek ati yt?".

9 ¶ And Jonathan said, Far be it from thee, for if I knew certainly that evil were determined by my father to come upon thee, then would I not be obliged to show it to thee?

Jonathani tha "Larg qoftë ky mendim! Po ta dija që im atë ka vendosur të ta bëjë të keqen, nuk do të ta tregoja ty?".

10 T hen said David to Jonathan, Who shall tell me? Or what if thy father answers thee roughly?

Davidi i tha Jonathanit: "Kush do të më njoftojë në se yt atë të përgjigjet rëndë?".

11 A nd Jonathan said unto David, Come, and let us go out into the field. And both of them went out into the field.

Jonathani i tha Davidit: "Eja, të dalim ndër fusha!". Kështu që të dy dolën jashtë, në fushë.

12 T hen Jonathan said unto David, O LORD God of Israel, when I shall have asked my father tomorrow at this time or after tomorrow and, behold, if there is good toward David and I then do not send unto thee and show it to thee,

Atëherë Jonathani i tha Davidit: "Paça dëshmitar Zotin, Perëndinë e Izraelit! Nesër ose pasnesër, në këtë orë, do të hetoj qëllimet e atit tim, për të parë në se ai e shikon me sy të mirë Davidin, dhe po të mos dërgoj njeri të të njoftojë,

13 t he LORD do so and much more to Jonathan. But if it pleases my father to do thee evil, then I will show it to thee and send thee away that thou may go in peace; and the LORD be with thee as he has been with my father.

Zoti le t’i bëjë këtë gjë Jonathanit, madje edhe më keq. Në qoftë se përkundrazi im atë ka ndërmend të të bëjë një të keqe, unë do të të njoftoj dhe do të lë të shkosh me qëllim që ti të shkosh në paqe; dhe Zoti qoftë me ty, ashtu siç ka qenë me atin tim!

14 A nd if I live, thou shalt show me the mercy of the LORD, but if I am dead,

Deri sa të jem gjallë, a nuk do të përdorësh ndaj meje mirësinë e Zotit, me qëllim që mos vritem?".

15 t hou shalt not cut off thy mercy from my house for ever. When the LORD has cut off one by one the enemies of David from the face of the earth, remove even Jonathan from thy house if I fail thee and require it at the hand of David’s enemies.

Por nuk do të heqësh dorë kurrë të përdorësh mirësinë ndaj shtëpisë sime, as atëherë kur Zoti të ketë shfarosur nga faqja e dheut tërë armiqtë e Davidit".

16 S o Jonathan made a covenant with the house of David.

Kështu Jonathani lidhi një besëlidhje me shtëpinë e Davidit, duke thënë: "Zoti t’u kërkojë llogari armiqve të Davidit për gjakun!".

17 A nd Jonathan swore unto David again because he loved him, for he loved him as he loved his own soul.

Për hir të dashurisë që kishte për të, Jonathani e vuri përsëri Davidin të betohet, sepse ai e donte si shpirtin e vet.

18 T hen Jonathan said to David, Tomorrow is the new moon, and thou shalt be missed because thy seat will be empty.

Pastaj Jonathani i tha: "Nesër fillon hëna e re dhe mungesa jote do të bjerë në sy, sepse vendi yt do të mbetet bosh.

19 A nd when thou hast stayed three days, then thou shalt go down quickly and come to the place where thou didst hide thyself on the day of the work and shalt remain by the stone Ezel;

Do të lësh të kalojmë tri ditë, pastaj do të zbresësh me të shpejtë dhe do të shkosh në vendin ku u fshehe ditën e ngjarjes, dhe do të rrish pranë gurit të Ezelit.

20 a nd I will shoot three arrows on the side thereof as though I shot at a mark.

Unë do të hedh tri shigjeta përbri gurit sikur të gjuaja në shenjë.

21 A nd, behold, I will send a lad, saying, Go, find the arrows. If I expressly say unto the lad, Behold, the arrows are on this side of thee; take them, then come thou, for there is peace unto thee and no hurt, as the LORD lives.

Pastaj do të dërgoj një djalosh, duke i thënë: "Shko të kërkosh shtigjeta". Në rast se i them djaloshit: "Shiko, shigjetat janë nga ana jote, prandaj merri!" atëherë eja sepse, ashtu si Zoti jeton, punët të ecin mbarë ty dhe nuk ka asnjë rrezik.

22 B ut if I say thus unto the young man, Behold, the arrows are beyond thee, then go away, for the LORD has sent thee away.

Në qoftë se përkundrazi i them djaloshit: "Shiko, shigjetat janë matanë teje," atëherë shko, sepse Zoti të bën të ikësh.

23 A nd as touching the matter which thou and I have spoken of, behold, let the LORD be between thee and me for ever.

Sa për gjërat për të cilat kemi folur midis nesh, ja, Zoti qoftë dëshmitar midis teje dhe meje për gjithnjë".

24 ¶ So David hid himself in the field, and when the new moon was come, the king sat down to eat bread.

Kështu Davidi u fsheh nëpër ara; kur filloi hëna e re, mbreti u ul për të ngrënë.

25 A nd the king sat upon his seat as at other times, even upon a seat by the wall; and Jonathan arose, and Abner sat by Saul’s side, and David’s place was empty.

Mbreti u ul në karrigen e tij, si herët e tjera, në karrigen pranë murit; Jonathani u ul përballë tij. Abneri u ul pranë Saulit, por vendi i Davidit mbeti bosh.

26 N evertheless, Saul said nothing that day, for he thought, Something has befallen him, he is not clean; surely he is not clean.

Megjithatë Sauli nuk tha asgjë atë ditë, sepse mendonte: "Do t’i ketë ndodhur diçka; nuk do të jetë i pastër; me siguri ai nuk është i pastër".

27 A nd it came to pass on the next day, which was the second day of the new moon, that David’s place was empty, and Saul said unto Jonathan his son, Why did not the son of Jesse come to food, neither yesterday nor today?

Por të nesërmen, ditën e dytë të hënës së re, vendi i Davidit ishte akoma bosh. Atëherë Sauli i tha Jonathanit, birit të tij: "Pse biri i Isait nuk erdhi për të ngrënë as dje, as sot?".

28 A nd Jonathan answered Saul, David earnestly asked leave of me to go to Bethlehem.

Jonathani iu përgjegj Saulit: "Davidi më kërkoi me insistim ta lë të shkojë në Betlem;

29 A nd he said, Let me go, I pray thee, for those of our lineage have a sacrifice in the city, and my brother, he has commanded me to be there, and now, if I have found grace in thine eyes, let me get away, I pray thee, and see my brethren. Therefore he has not come unto the king’s table.

dhe tha: "Të lutem lermë të shkoj, sepse kemi në qytet një flijim në familje, dhe vëllai im më ka detyruar të marr pjesë në të; tani, pra, po të gëzoj hirin tënd, të lutem, lermë të hidhem shpejt për të parë vëllezërit e mi". Për këtë arësye nuk erdhi në tryezën e mbretit".

30 T hen Saul’s anger was kindled against Jonathan, and he said unto him, Thou son of the perverse rebellious woman, do I not know that thou hast chosen the son of Jesse to thine own confusion and unto the confusion of thy mother’s shame?

Atëherë zemërimi i Saulit u ndez kundër Jonathanit dhe i tha: "O bir i çoroditur dhe rebel, vallë nuk e di unë që ti mban anën e birit të Isait, për turpin tënd dhe për turpin e lakuriqësisë të nënës sate?

31 F or as long as the son of Jesse lives upon the land, thou shalt not be established nor thy kingdom. Therefore, now send and bring him unto me, for he shall surely die.

Sepse për deri sa biri i Isait do të jetojë mbi tokë, nuk do të ketë qëndrueshmëri as për ty, as për mbretërinë tënde. Prandaj dërgo ta marrin dhe sille tek unë, sepse ai duhet të vdesë.

32 A nd Jonathan answered Saul his father and said unto him, Why shall he be slain? What has he done?

Jonathani iu përgjegj Saulit, atit të tij duke i thënë: "Pse duhet të vdesë? Çfarë ka bërë?".

33 A nd Saul cast a spear at him to smite him whereby Jonathan knew that it was determined of his father to slay David.

Atëherë Sauli e vërtiti ushtën kundër tij për ta vrarë. Jonathani e kuptoi që vrasja e Davidit ishte diçka e vendosur nga ana e të atit.

34 S o Jonathan arose from the table in fierce anger and ate no food the second day of the new moon, for he was grieved for David and because his father had done him shame.

Kështu Jonathani u ngrit i zemëruar nga tryeza dhe nuk hëngri gjë as ditën e dytë të hënës së re, mbasi ishte i hidhëruar për Davidin, sepse i ati e kishte trajtuar në mënyrë të turpshme.

35 ¶ And it came to pass in the morning that Jonathan went out into the field at the time appointed with David, and a little lad with him.

Të nesërmen në mëngjes, Jonathani doli në fushë në vendin e caktuar me Davidin, duke pasur me vete një djalosh.

36 A nd he said unto his lad, Run and find the arrows which I shoot. And as the lad ran, he shot an arrow beyond him.

Ai i tha djaloshit: "Vrapo të më sjellësh shigjetat që unë gjuaj". Ndërsa djaloshi vraponte, ai hodhi një shigjetë që kaloi përtej tij.

37 A nd when the lad was come to the place of the arrow which Jonathan had shot, Jonathan cried after the lad, and said, Is not the arrow beyond thee?

Kur djaloshi arriti në vendin ku ndodhej shigjeta që Jonathani kishte hedhur, Jonathani i bërtiti nga prapa: "Shigjeta, vallë ka rënë matanë teje?".

38 A nd Jonathan cried after the lad, Make speed, haste, stay not. And Jonathan’s lad gathered up the arrows and came to his master.

Pastaj Jonathani i bërtiti akoma djaloshit: "Vepro shpejt, mbaro punë, mos u ndal!". Kështu djaloshi i Jonathanit mblodhi shigjetat dhe u kthye tek i zoti.

39 B ut the lad did not understand anything; only Jonathan and David understood the matter.

Por djaloshi nuk e dinte asgjë; vetëm Jonathani dhe Davidi e dinin si qëndronte çështja.

40 A nd Jonathan gave his weapons unto his lad and said unto him, Go, carry them to the city.

Pastaj Jonathani ia dha armët e tij djaloshit dhe i tha: "Nisu, çoji në qytet".

41 A nd as soon as the lad was gone, David arose out of a place toward the Negev and fell on his face to the ground and bowed himself three times, and they kissed one another and wept one with another, although David exceeded.

Me t’u nisur djaloshi, Davidi u ngrit nga krahu jugor, ra përmbys tri herë me fytyrë për tokë; pastaj të dy puthen me njeri tjetrin dhe qanë bashkë; por Davidi qau më tepër.

42 A nd Jonathan said to David, Go in peace, forasmuch as we have sworn both of us in the name of the LORD, saying, The LORD be between me and thee and between my seed and thy seed for ever. And he arose and departed, and Jonathan entered into the city.

Pastaj Jonathani i tha Davidit: "Shko në paqe, tani që ne të dy jemi betuar në emër të Zotit; Zoti le të jetë përgjithmonë dëshmitar midis meje dhe teje dhe ndërmjet pasardhësve të tu dhe pasardhësve të mi". Pastaj Davidi u ngrit dhe iku; dhe Jonathani u kthye në qytet.