1 ¶ And it came to pass in the month Nisan, in the twentieth year of Artaxerxes, the king, that as wine was before him, I took up the wine and gave it unto the king. And as I had not been sad before in his presence,

Në muajin e Nisanit, vitin e njëzetë të mbretit Artakserks, sapo e sollën verën para tij, unë e mora verën dhe ia zgjata atij. Unë nuk kisha qenë i trishtuar kurrë në prani të tij.

2 t he king said unto me, Why is thy countenance sad, seeing thou art not sick? This is nothing else but brokenness of heart. Then I was very sore afraid

Prandaj mbreti më tha: "Pse ke pamje të trishtuar, ndonëse nuk je i sëmurë? Kjo nuk mund të jetë veçse një trishtim i zemrës". Atëherë më zuri një frikë shumë e madhe,

3 a nd said unto the king, Let the king live for ever; why should not my countenance be sad, when the city, the house of my fathers’ sepulchres, lies waste, and its gates are consumed with fire?

dhe i thashë mbretit: "Rroftë mbreti përjetë! Si mund të mos jetë fytyra ime e trishtuar kur qyteti ku janë varrosur etërit e mi është shkatërruar dhe portat e tij janë konsumuar nga zjarri?".

4 T hen the king said unto me, For what dost thou make request? So I prayed to the God of the heavens.

Mbreti më tha: "Çfarë kërkon?". Atëherë unë iu luta Perëndisë të qiellit

5 A nd I said unto the king, If it pleases the king, and if thy slave has found favour in thy sight, that thou would send me unto Judah, unto the city of my fathers’ sepulchres, that I may rebuild it.

dhe pastaj iu përgjigja mbretit: "Në qoftë se kjo i pëlqen mbretit dhe shërbëtori yt ka gjetur mirëdashje në sytë e tu, më lejo të shkoj në Judë, në qytetin e varreve të etërve të mi, që ta rindërtoj atë".

6 T hen the king said unto me (the queen also sitting by him), For how long shall thy journey be, and when wilt thou return? So the matter pleased the king, and he sent me; and I set him a time.

Mbreti më tha (mbretëresha i rrinte ulur në krah): "Sa do të zgjasë udhëtimi dhe kur do të kthehesh?". Kështu i pëlqeu mbretit të më lërë të shkoj dhe unë i tregova një afat kohe.

7 M oreover, I said unto the king, If it pleases the king, let letters be given me to the captains on the other side of the river, that they may convey me over until I come into Judah,

Pastaj i thashë mbretit: "Në rast se kështu i pëlqen mbretit, të më jepen letra për qeveritarët e krahinës matanë Lumit që të më japin lejen e kalimit deri sa të arrijë në Judë,

8 a nd a letter unto Asaph, the keeper of the king’s forest, that he may give me timber to make beams for the gates of the palace of the house and for the wall of the city and for the house that I shall enter into. And the king granted me, according to the good hand of the LORD upon me.

dhe një letër për Asafin, mbikëqyrësin e pyllit të mbretit, që të më japë lëndën e drurit për të ndërtuar portat e qytezës së bashkuar me tempullin, për muret e qytetit dhe për shtëpinë në të cilën do të shkoj të banoj". Mbreti më dha letrat, sepse dora mirëdashëse e Perëndisë tim ishte mbi mua.

9 ¶ Then I came to the captains of the other side of the river and gave them the king’s letters. Now the king had sent princes of the army and horsemen with me.

Arrita kështu te qeveritarët e krahinës matanë Lumit dhe u dhashë atyre letrat e mbretit. Me mua mbreti kishte dërguar një trup përcjellës të përbërë nga komandantë të ushtrisë dhe nga kalorës.

10 W hen Sanballat, the Horonite, and Tobiah, the slave, the Ammonite, heard of it, it grieved them exceedingly that there was come a man to seek the welfare of the sons of Israel.

Por kur Sanballati, Horoniti dhe Tobiahu, shërbëtori i Amonit, e mësuan këtë gjë, u shqetësuan shumë, sepse kishte ardhur një burrë që kërkonte të mirën e bijve të Izraelit.

11 S o I came to Jerusalem, and was there three days.

Kështu arrita në Jeruzalem dhe qëndrova atje tri ditë.

12 A nd I arose in the night, I and some few men with me; neither did I tell any man what my God had put in my heart to do at Jerusalem; neither was there any beast with me, except the beast that I rode upon.

Pastaj u ngrita natën me pak burra të tjerë, por nuk i thashë gjë asnjeriut nga ato që Perëndia im më kishte vënë në zemër të bëja për Jeruzalemin. Nuk kisha me vete asnjë kafshë tjetër, barre, veç asaj së cilës i kisha hipur.

13 A nd I went out by night by the gate of the valley, even before the fountain of the dragon and to the dung port and considered the walls of Jerusalem, which were broken down, and its gates were consumed with fire.

Dola natën nga porta e Luginës, në drejtim të burimit të Dragoit dhe të portës së Plehut, duke kontrolluar kështu muret e Jeruzalemit që ishin plot me të çara dhe portat e tij të konsumuara nga zjarri.

14 T hen I went on to the gate of the fountain and to the king’s pool, but there was no place for the beast that was under me to pass.

Vazhdova pastaj me portën e Burimit dhe pishinën e Mbretit, por nuk kishte vend nga të kalonte kafsha mbi të cilën kisha hipur.

15 T hen went I up in the night by the brook and considered the wall and turned back and entered by the gate of the valley and so returned.

Atëherë iu ngjita natën luginës, duke inspektuar gjithnjë muret; më në fund u ktheva prapa, duke hyrë nga porta e Luginës, dhe kështu u ktheva.

16 A nd the rulers did not know where I had gone or what I had done; neither had I as yet told it to the Jews nor to the priests nor to the nobles nor to the rulers nor to the rest that did the work.

Zyrtarët nuk dinin se ku kisha shkuar dhe as me se isha marrë. Deri në atë çast nuk u kisha thënë asgjë Judejve, priftërinjve, parisë, zyrtarëve dhe as atyre që merreshin me punimet.

17 T hen said I unto them, Ye see the distress that we are in, how Jerusalem lies waste and its gates are burned with fire; come, and let us build up the wall of Jerusalem, that we be no longer in reproach.

Atëherë u thashë atyre: "Ju e shikoni gjendjen e mjeruar në të cilat ndodhemi: Jeruzalemi është shkatërruar dhe portat e tij janë konsumuar nga zjarri! Ejani, t’i rindërtojmë muret e Jeruzalemit, dhe kështu nuk do të jemi më të turpëruar!".

18 T hen I told them how the hand of my God was good upon me and likewise the king’s words that he had spoken unto me. And they said, Let us rise up and build. So they comforted their hands for good.

U tregova pastaj atyre si dora bamirëse e Perëndisë tim kishte qenë mbi mua si dhe fjalët që mbreti më kishte thënë. Atëherë ata thanë: "Të ngrihemi dhe t’i vihemi ndërtimit!". Kështu morën kurajo për t’i forcuar duart e tyre për këtë punë të rëndësishme.

19 B ut when Sanballat, the Horonite, and Tobiah, the slave, the Ammonite, and Geshem, the Arabian, heard it, they laughed us to scorn and despised us and said, What is this thing that ye do? Will ye rebel against the king?

Por kur Sanbalati, Horoniti dhe Tobiahu, shërbëtori Amonit, dhe Geshemi, Arabi, e mësuan këtë gjë, filluan të tallen dhe të na përbuzin, duke thënë: Çfarë po bëni? Mos doni, vallë, të ngrini krye kundër mbretit??".

20 T hen I gave them a reply and said unto them, The God of the heavens, he will prosper us; therefore, we, his slaves, will arise and build; but ye have no portion nor righteousness, nor memorial in Jerusalem.

Atëherë unë u përgjigja dhe u thashë atyre: "Do të jetë vetë Perëndia i qiellit që do të na sigurojë suksesin. Ne, shërbëtorët e tij, do të fillojmë ndërtimin, por për ju nuk do të ketë as pjesë, as të drejtë, as kujtim në Jeruzalem".