1 ¶ And the LORD said unto Moses, Go in unto Pharaoh for I have hardened his heart and the heart of his slaves that I might show these my signs among them

Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Shko te Faraoni; sepse e kam fortësuar zemrën e tij dhe zemrën e shërbëtorëve të tij, me qëllim që unë të mund të tregoj këto shenjat e mia në mes tyre,

2 a nd that thou may tell in the ears of thy sons and of thy son’s sons the things I did in Egypt and my signs which I gave among them and that ye may know that I am the LORD.

dhe me qëllim që ti të mundësh t’u tregosh bijve të tu dhe bijve të bijve të tu gjërat e mëdha që kam bërë, duke vënë në lojë Egjiptasit, dhe shenjat e mia që kam bërë midis tyre, që të dini se unë jam Zoti".

3 T hen Moses and Aaron came in unto Pharaoh and said unto him, Thus hath the LORD God of the Hebrews said, How long wilt thou refuse to humble thyself before me? Let my people go that they may serve me.

Moisiu dhe Aaroni shkuan te Faraoni dhe i thanë: "Kështu thotë Zoti, Perëndia i Hebrenjve: "Deri kur do të refuzosh të ulësh kokën para meje? Lëre popullin tim të shkojë që të mund të më shërbejë.

4 F or if thou refuse to let my people go, behold, tomorrow I will bring the locusts into thy borders,

Sepse po refuzove ta lësh popullin tim të shkojë, që nesër do të sjell karkaleca në territorin tënd.

5 a nd they shall cover the face of the earth that one will not be able to see the earth, and they shall eat the residue of that which is escaped, which remains unto you from the hail and shall eat every tree which produces fruit for you out of the field:

Dhe ato do të mbulojnë faqen e dheut, kështu që asnjeri nuk do të mund ta shohë tokën; dhe ato do të përpijnë edhe atë që ka mbetur, atë që ju ka lënë breshri, dhe do të përpinë çdo pemë që rritet për ju në fusha.

6 A nd they shall fill thy houses and the houses of all thy slaves and the houses of all the Egyptians, which neither thy fathers, nor thy fathers’ fathers have seen since the day that they were upon the earth unto this day. And he turned himself and went out from Pharaoh.

Dhe do t’i mbushin shtëpitë tuaja, shtëpitë e tërë shërbëtorëve të tu dhe shtëpitë e tërë Egjiptasve, diçka që as etërit e tu as etërit e etërve të tu nuk e kanë parë kurrë, nga dita që qenë mbi dhe deri në këtë ditë"". Me t’i thënë këto fjalë ktheu kurrizin dhe doli nga prania e Faraonit.

7 T hen Pharaoh’s slaves said unto him, How long shall this man be a snare unto us? Let the men go that they may serve the LORD their God; knowest thou not yet that Egypt is destroyed?

Pastaj shërbëtorët e Faraonit i thanë: "Deri kur ky njeri do të jetë pengesë për ne? Lëri këta njerëz të ikin, që t’i shërbejnë Zotit Perëndisë të tyre! Nuk e ke kuptuar akoma që Egjipti është shkatërruar?".

8 A nd Moses and Aaron were brought again unto Pharaoh; and he said unto them, Go, serve the LORD your God. Who are those that shall go?

Kështu Moisiu dhe Aaroni u rikthyen te Faraoni; dhe ky u tha atyre: Shkoni, shërbejini Zotit, Perëndisë tuaj. Por kush janë ata që do tëë shkojnë?". Moisiu tha:

9 A nd Moses replied, We must go with our young and with our old, with our sons and with our daughters, with our sheep and with our cows we must go; for we have a solemn feast unto the LORD.

"Ne do të shkojmë me fëmijët tanë dhe me pleqtë tanë, me bijtë tanë dhe bijat tona; do të shkojmë me kopetë tona të bagëtive të imta dhe të trasha, sepse duhet të kremtojmë një festë kushtuar Zotit".

10 A nd he said unto them, Even if the LORD be with you, how can I let you go with your little ones; look at the malice which is before your face.

Faraoni u tha atyre: "Zoti qoftë me ju, kur unë do t’ju lë të ikni bashkë me fëmijët tuaj! Por kini kujdes se mos keni qëllime të këqia!

11 I t shall not be so: go now ye that are men and serve the LORD; for that is what ye did desire. And they were driven out from Pharaoh’s presence.

Jo, jo! Shkoni ju, burra, t’i shërbeni Zotit; sepse kjo është ajo që kërkoni". Dhe i dëbuan nga prania e Faraonit.

12 ¶ Then the LORD said unto Moses, Stretch out thine hand over the land of Egypt to bring the locusts, that they may come up upon the land of Egypt and eat all the grass of the land and all that the hail has left.

Atëherë Zoti i tha Moisiut: "Shtrije dorën tënde mbi vendin e Egjiptit për karkalecat, me qëllim që ato të ngjiten dhe të mbulojnë vendin e Egjiptit dhe të përpijnë tërë bimësinë e vendit, tërë ato që ka lënë breshri".

13 A nd Moses stretched forth his rod over the land of Egypt, and the LORD brought an east wind upon the land all that day, and all that night; and when it was morning, the east wind brought the locusts.

Atëherë Moisiu zgjati bastunin e tij mbi vendin e Egjiptit; dhe Zoti ngriti një erë nga lindja mbi vendin tërë atë ditë dhe tërë natën; sa erdhi mëngjesi, era e lindjes solli karkalecat.

14 A nd the locusts went up over all the land of Egypt and landed in all the borders of Egypt. Very grievous were they; before them there were no such locusts as they, neither after them shall there be such.

Dhe karkalecat u ngjitën në tërë vendin e Egjiptit dhe u ulën në tërë territorin e tij në numër të madh. Nuk kishte pasur kurrë një murtajë të tillë karkalecash më parë dhe nuk do të ndodhë ndonjë tjetër.

15 F or they covered the face of the whole earth, so that the land was darkened; and they ate all the grass of the land and all the fruit of the trees which the hail had left; and there did not remain any green thing in the trees or in the grass of the field, through all the land of Egypt.

Ato mbuluan faqen e tërë dheut, aq sa e nxinë dheun; përpinë tërë bimësinë e vendit dhe tërë pemët e drurëve që breshri kishte lënë; dhe nuk mbeti asgjë e blertë mbi drurët dhe shkurrëzat e fushës, në tërë vendin e Egjiptit.

16 T hen Pharaoh called for Moses and Aaron in haste; and he said, I have sinned against the LORD your God and against you.

Atëherë Faraoni thirri me nxitim Moisiun dhe Aaronin dhe u tha: "Unë kam mëkatuar kundër Zotit, Perëndisë tuaj, dhe kundër jush.

17 N ow therefore forgive, I pray thee, my sin only this once, and intreat the LORD your God, that he may take away from me this death only.

Por tani të lutem, falmani mëkatin edhe një herë; dhe lutjuni Zotit, Perëndisë tuaj, që të largojë nga unë këtë mynxyrë vdekjeprurëse".

18 A nd he went out from Pharaoh and intreated the LORD.

Dhe Moisiu doli nga Faraoni, dhe iu lut Zotit.

19 A nd the LORD turned a mighty strong west wind, which took away the locusts and cast them into the Red sea; there remained not one locust in all the borders of Egypt.

Pastaj Zoti ngriti një erë të kundërt, një erë nga perëndimi shumë të fortë, që i largoi karkalecat dhe i hodhi në Detin e Kuq. Nuk mbeti asnjë karkalec në tërë territorin e Egjiptit.

20 B ut the LORD hardened Pharaoh’s heart, so that he would not let the sons of Israel go.

Por Zoti e fortësoi zemrën e Faraonit dhe ai nuk i la bijtë e Izraelit të ikin.

21 ¶ And the LORD said unto Moses, Stretch out thine hand toward heaven, that there may be darkness over the land of Egypt, even darkness which may be felt.

Atëherë Zoti i tha Moisiut: "Shtrije dorën drejt qiellit, me qëllim që të jetë errësirë në vendin e Egjiptit, errësirë që të mund të preket me dorë".

22 A nd Moses stretched forth his hand toward heaven, and there was a thick darkness in all the land of Egypt three days.

Dhe Moisiu e shtriu dorën e tij drejt qiellit, dhe u bë errësirë e madhe në tërë vendin e Egjiptit për tri ditë.

23 T hey did not see one another, neither did any rise from his place for three days; but all the sons of Israel had light in their dwellings.

Njëri nuk shikonte tjetrin dhe asnjeri nuk lëvizi nga vendi ku ndodhej për tri ditë; por për të gjithë bijtë e Izraelit kishte dritë në banesat e tyre.

24 T hen Pharaoh called unto Moses and said, Go, serve the LORD; only let your sheep and your cows remain; let your little ones also go with you.

Atëherë Faraoni thirri Moisiun dhe i tha: "Shkoni, shërbejini Zotit, le të mbeten vetëm kopetë tuaja me bagëti të imët dhe të trashë; edhe fëmijët tuaj mund të vinë me ju".

25 A nd Moses replied, Thou also must give us sacrifices and burnt offerings that we may sacrifice unto the LORD our God.

Moisiu tha: "Ti duhet të na lejosh gjithashtu të marrim dhe disa fli dhe olokauste, që t’ia ofrojmë Zotit, Perëndisë tonë.

26 O ur cattle shall also go with us; not a hoof shall be left behind; for we must take thereof to serve the LORD our God; and we do not know with what we must serve the LORD until we arrive there.

Edhe bagëtia jonë do të vijë me ne; nuk do të lëmë këtu as edhe një thua të saj, sepse do të marrim disa krerë për t’i shërbyer Zotit, Perëndisë tonë; dhe nuk e dimë me se do t’i shërbejmë Zotit, deri sa të arrijmë atje poshtë".

27 B ut the LORD hardened Pharaoh’s heart, and he would not let them go.

Por Zoti e fortësoi zemrën e Faraonit dhe ai nuk deshi t’i linte të shkonin.

28 A nd Pharaoh said unto him, Go from me, take heed to thyself to see my face no more; for in the day that thou seest my face thou shalt die.

Atëherë Faraoni i tha Moisiut: "Qërohu nga unë! Ruhu se më del përpara, sepse ditën që do të më dalësh përpara do të vdesësh!".

29 A nd Moses replied, Thou hast spoken well, I will not see thy face again.

Moisiu iu përgjigj: "Mirë e the; unë nuk do të të dal më përpara".