1 ¶ Oh that thou would rend the heavens, that thou would come down, that the mountains might flow down at thy presence,

Oh, sikur t’i shqyeje qiejtë dhe të zbrisje! Para teje do të tundeshin malet.

2 a s when the melting fire burns, the fire causes the waters to boil, to make thy name known to thine adversaries, that the Gentiles may tremble at thy presence!

Ashtu si zjarri djeg degët e thata, ashtu si zjarri e bën ujin të valojë, zbrit për t’ua bërë të njohur emrin tënd kundërshtarëve të tu dhe t’i bësh kombet të dridhen para teje.

3 A s thou didst come down when thou didst terrible things which we did not look for, that the mountains flowed down at thy presence.

Kur bëre gjëra të tmerrshme që nuk i prisnim, ti zbrite dhe malet u tundën në praninë tënde.

4 N or have men heard, nor perceived by the ear, neither has the eye seen a God beside thee, that thou might do it again for the one who waits in him.

Nga kohët e lashta askush nuk kishte dëgjuar kurrë, asnjë vesh nuk kishte dëgjuar dhe asnjë sy nuk kishte parë ndonjë Perëndi tjetër veç teje, që vepron për atë që ka shpresë tek ai.

5 T hou didst come out to meet him that with rejoicing had worked righteous ness. In thy ways they remembered thee. Behold, thou art wroth; for we have sinned: thy ways are eternal, and we shall be saved.

Ti i del para atij që kënaqet në zbatimin e drejtësisë dhe kujtohet për ty në rrugët e tua. Ja, ti je zemëruar sepse ne kemi mëkatuar; në këtë kemi vazhduar gjatë dhe kemi nevojë të shpëtohemi.

6 ¶ But we were all as an unclean thing, and all our righteousnesses as filthy rags; and we all fell as the leaves of a tree; and our iniquities, like the wind, have taken us away.

Jemi të gjithë si një gjë e papastër, dhe të gjitha veprat tona të drejtësisë janë si një rrobe e ndotur; po fishkemi të gjithë si një gjethe dhe paudhësitë tona na çojnë larg si era.

7 A nd there is none that calls upon thy name, that wakes himself up to take hold of thee; therefore, thou hast hid thy face from us and hast allowed us to wither in the power of our iniquities.

Nuk ka më njeri që të thërrasë emrin tënd, që lëviz për t’u kapur pas teje, sepse ti na e ke fshehur fytyrën tënde dhe na lë të tretemi në pushtetin e paudhësive tona.

8 B ut now, O LORD, thou art our father; we are the clay, and thou our potter; such that we all are the work of thy hands.

Megjithatë, o Zot, ti je ati ynë; ne jemi argjila dhe ti je ai që na formon; ne të gjithë jemi vepra e duarve të tua.

9 B e not wroth very sore, O LORD, neither remember iniquity for ever; behold, see, we beseech thee, we are all thy people.

Mos u zemëro tepër, o Zot, dhe mos e kujto paudhësinë përjetë. Ja, shiko, të lutemi; ne të gjithë jemi populli yt.

10 T hy holy cities are a wilderness, Zion is a wilderness, Jerusalem a desolation.

Qytetet e tua të shenjta janë bërë një shkretëtirë. Sioni është bërë një shkretëtirë, Jeruzalemi një shkretim.

11 O ur house of our Sanctuary and of our glory, where our fathers praised thee, was burned up with fire; and all our precious things were destroyed.

I shenjti dhe i madherishmi tempulli ynë, ku etërit tanë të kremtuan, është bërë pre e zjarrit dhe të gjitha gjërat tona më të dashura janë shkatërruar.

12 W ilt thou refrain thyself regarding these things, O LORD? Wilt thou hold thy peace and afflict us very sore?

Para këtyre gjërave do ta përmbash veten akoma, o Zot, do të heshtësh dhe do të na pikëllosh akoma shumë?