1 ¶ And it came to pass that the people complained in an evil manner in the ears of the LORD, and the LORD heard it; and his anger was kindled, and the fire of the LORD burnt among them and consumed in the uttermost parts of the camp.

Por populli u ankua dhe kjo nuk tingëlloi mirë në veshët e Zotit; sa e dëgjoi, Zoti u zemërua, dhe zjarri i tij shpërtheu midis tyre dhe shkatërroi skajin e kampit.

2 T hen the people cried unto Moses, and when Moses prayed unto the LORD, the fire was quenched.

Atëherë populli i bërtiti Moisiut; Moisiu iu lut Zotit dhe zjarri u shua.

3 A nd he called the name of the place Taberah because the fire of the LORD burnt among them.

Kështu ky vend u quajt Taberah, sepse zjarri i Zotit ishte ndezur midis tyre.

4 ¶ And the vulgar who were mixed in among them returned to their lust; and even the sons of Israel wept and said, Who shall give us flesh to eat?

Dhe fundërrinën heterogjene që ishte midis popullit e pushtoi një lakmi e madhe; edhe bijtë e Izraelit filluan të ankohen dhe të thonë: "Kush do të na japë mish për të ngrënë?

5 W e remember the fish, which we freely ate in Egypt, the cucumbers and the melons and the leeks and the onions and the garlic,

Nuk i harrojmë peshqit që i hanim falas në Egjipt, kastravecat, pjeprat, preshtë, qepët dhe hudhrat.

6 b ut now our soul is dried away; there is nothing at all besides this manna before our eyes.

Por tani e tërë qënia jonë ka shteruar; para syve tanë nuk ka asgjë tjetër veç kësaj mane".

7 A nd the manna was as coriander seed, and the colour thereof as the colour of bdellium.

Mana i ngjante farës së koriandrit dhe kishte pamjen e bdelit.

8 A nd the people scattered about and gathered it and ground it in mills or beat it in a mortar and baked it in pans and made cakes of it, and the taste of it was as the taste of fresh oil.

Populli shkonte rreth e rrotull për ta mbledhur; pastaj e bënte miell me mokrat ose e shtypte në havan, e zinte në një tenxhere ose përgatiste kuleç, të cilët kishin shijen e kuleçëve me vaj.

9 A nd when the dew fell upon the camp in the night, the manna fell upon it.

Kur binte vesa mbi kamp natën, binte mbi të edhe mana.

10 T hen Moses heard the people weep throughout their families, each man in the door of his tent; and the anger of the LORD was kindled greatly; Moses also was displeased.

Por Moisiu dëgjoi popullin që ankohej, në të gjitha familjet e tij, secili në hyrje të çadrës së vet; zemërimi i Zotit shpërtheu me të madhe dhe kjo nuk i pëlqeu aspak edhe Moisiut.

11 A nd Moses said unto the LORD, Why hast thou afflicted thy slave and why have I not found grace in thy sight, that thou layest the burden of all these people upon me?

Atëherë Moisiu i tha Zotit: "Pse e trajtove kaq keq shërbëtorin tënd? Pse nuk gjeta hir para syve të tu për ta vënë barrën e gjithë këtij populli mbi mua?

12 H ave I conceived all these people? Have I begotten them, that thou should say unto me, Carry them in thy bosom, as a nurse carries a sucking child, unto the land which thou hast sworn unto their fathers?

Mos vallë unë e kam gjeneruar tërë këtë popull? Mos vallë kam qenë unë që e kam nxjerrë në dritë, që ti të më thuash: "Mbaje në prehrin tënd, ashtu si taja mban fëmijën që pi sisë, deri në vendin që ti u ke premtuar me betim etërve të tij"?

13 W here should I find flesh to give unto all these people? For they weep unto me, saying, Give us flesh that we may eat.

Ku mund të gjej mish për t’i dhënë tërë këtij populli? Sepse vazhdon të qajë para meje, duke thënë: "Na jep mish për të ngrënë!".

14 I am not able to bear all these people alone because it is too heavy for me.

Unë nuk mund ta mbaj vetëm tërë këtë popull; është një barrë shumë e rëndë për mua.

15 A nd if thou must deal thus with me, kill me, I pray thee, out of hand, if I have found grace in thy sight; and let me not see my wretchedness.

Në qoftë se kjo është mënyra me të cilën ti dëshiron të më trajtosh, të lutem, më vrit menjëherë po të kem gjetur hir para syve të tu; por mos lejo që unë të shoh fatkeqësinë time!".

16 ¶ Then the LORD said unto Moses, Gather unto me seventy men of the elders of Israel, whom thou knowest to be elders of the people, and their princes; and bring them unto the tabernacle of the testimony that they may stand there with thee.

Atëherë Zoti i tha Moisiut: "Mblidhmë shtatëdhjetë njerëz nga pleqtë e Izraelit, që ti i njeh si pleq të popullit dhe funksionarë të tij; silli në çadrën e mbledhjes dhe të rrinë aty me ty.

17 A nd I will come down and talk with thee there, and I will take of the spirit which is in thee and will put it upon them, and they shall bear the burden of the people with thee, that thou bear it not thyself alone.

Unë do të zbres dhe aty do të flas me ty; do të marr pastaj nga Fryma që është mbi ty dhe do t’ua kaloj atyre, me qëllim që ta mbajnë bashkë me ty barrën e popullit, dhe të mos e mbash ti vetëm.

18 B ut thou shalt say unto the people, Sanctify yourselves for tomorrow, and ye shall eat flesh, for ye have wept in the ears of the LORD, saying, Who shall give us flesh to eat? for it was better with us in Egypt. Therefore the LORD will give you flesh, and ye shall eat.

Pastaj do t’i thuash popullit: Shenjtërohuni për nesër, dhe do të hani mish, sepse keni qarë në veshët e Zotit, duke thënë: "Kush do të na japë mish për të ngrënë? Ishim kaq mirë në Egjipt!". Prandaj Zoti do t’ju japë mish dhe ju do ta hani.

19 Y e shall not eat one day nor two days nor five days neither ten days nor twenty days,

Dhe do ta hani jo për një ditë, jo për dy ditë, jo për pesë ditë, jo për dhjetë ditë, jo për njëzet ditë,

20 B ut even a whole month, until it comes out of your nostrils and it becomes loathsome unto you, because ye have despised the LORD who is among you and have wept before him, saying, Why have we come forth out of Egypt?

por për një muaj të tërë, deri sa t’ju dalë nga hunda dhe t’ju shkaktojë neveri, sepse keni hedhur poshtë Zotin dhe keni qarë para tij, duke thënë: "Pse vallë dolëm nga Egjipti?"".

21 T hen Moses said, The people, among whom I am, are six hundred thousand footmen, and thou hast said, I will give them flesh that they may eat a whole month!

Atëherë Moisiu tha: "Ky popull, në mes të të cilit ndodhem, ka gjashtëqind mijë të rritur, dhe ti ke thënë: "Unë do t’u jap mish dhe ata do të hanë mish një muaj të tërë!".

22 S hall sheep and oxen be slain for them, to suffice them? Or shall all the fish of the sea be gathered together for them, to suffice them?

Mos duhen therur kope të tëra bagëtish të trasha dhe të imta që të kenë mjaft mish? Apo duhet mbledhur për ta gjithë peshku i detit që ta kenë një sasi të mjaftueshme?".

23 T hen the LORD said unto Moses, Is the LORD’s hand waxed short? Thou shalt see now whether my word shall come to pass unto thee or not.

Zoti iu përgjegj Moisiut: "Krahu i Zotit është shkurtuar ndofta? Tani do të shikosh në se fjala ime do të shkojë në vend apo jo".

24 ¶ And Moses went out and told the people the words of the LORD and gathered the seventy men of the elders of the people and set them round about the tabernacle.

Pastaj Moisiu doli dhe i njoftoi popullit fjalët e Zotit; mblodhi pastaj shtatëdhjetë njerëz pleq të popullit dhe i vendosi rreth e qark çadrës së mbledhjes.

25 T hen the LORD came down in the cloud and spoke unto him and took of the spirit that was in him and gave it unto the seventy elders, and it came to pass that when the spirit rested upon them, they prophesied and did not cease.

Atëherë Zoti zbriti në renë dhe i foli atij, mori nga Fryma që qëndronte mbi të dhe e çoi mbi të shtatëdhjetë pleqtë; por kur Fryma u vu mbi ta, ata bënë profeci, me gjithë se më vonë nuk bënë më.

26 B ut there remained two of the men in the camp, the name of the one was Eldad and the name of the other Medad, upon whom the spirit also rested; and they were of those that were written, but they had not gone unto the tabernacle; and they began to prophesy in the camp.

Por dy njerëz, njëri quhej Eldad dhe tjetri Medad, kishin mbetur në kamp; dhe Fryma u vu edhe mbi ta; këta ishin ndër të regjistruarit, por nuk kishin dalë për të shkuar në çadër; megjithatë bënë profeci në kamp.

27 A nd a young man ran and told Moses, and said, Eldad and Medad prophesy in the camp.

Një djalë shkoi me vrap t’ia referojë këtë gjë Moisiut dhe i tha: Eldadi dhe Medadi po bëjnë profeci në kampp".

28 T hen Joshua the son of Nun, the minister of Moses, one of his young men, answered and said, My lord Moses, forbid them.

Atëherë Jozueu, bir i Nunit dhe shërbëtor i Moisiut, një nga të rinjtë e tij, filloi të thotë: "Moisi, imzot, bëji që të heqin dorë!".

29 A nd Moses said unto him, Art thou jealous for my sake? It would be good that all the LORD’s people were prophets and that the LORD would put his spirit upon them!

Por Moisiu iu përgjegj: "Ndofta je xheloz për mua? Ah, le të ishin të gjithë profetë në popullin e Zotit dhe dhëntë Zoti që Fryma e tij të vihet mbi ta!".

30 A nd Moses withdrew into the camp, he and the elders of Israel.

Pastaj Moisiu u kthye në kamp bashkë me pleqtë e Izraelit.

31 ¶ And there went forth a wind from the LORD and brought quail from the sea and left them upon the camp, a day’s journey on this side and a day’s journey on the other side, round about the camp and almost two cubits high upon the face of the earth.

Atëherë u ngrit një erë me urdhër të Zotit dhe solli shkurta nga ana e detit, dhe i la të binin pranë kampit, një ditë ecjeje nga një anë dhe një ditë ecjeje nga ana tjetër rreth e qark kampit, me një lartësi prej dy kubitësh mbi sipërfaqen e tokës.

32 T hen the people stood up all that day and all that night and all the next day, and they gathered the quail; he that gathered least gathered ten heaps, and they spread them all abroad for themselves round about the camp.

Populli mbeti në këmbë gjithë atë ditë, tërë natën dhe tërë ditën vijuese, dhe mblodhi shkurtat. (Ai që mblodhi më pak pati dhjetë homer); dhe i shtrinë rreth e qark kampit.

33 A nd while the flesh was yet between their teeth, before it was chewed, the wrath of the LORD was kindled against the people, and the LORD smote the people with a very great plague.

Kishin akoma mishin ndër dhëmbë dhe nuk e kishin përtypur akoma, kur zemërimi i Zotit kundër popullit u ndez dhe ai e goditi popullin me një plagë shumë të rëndë.

34 A nd he called the name of that place Kibrothhattaavah because there they buried the people that lusted.

Kështu ky vend u quajt Kibroth-Hataavah sepse aty u varrosën njerëzit që ishin dhënë pas epsheve.

35 F rom Kibrothhattaavah he moved the people unto Hazeroth, and they abode at Hazeroth.

Nga Kibroth-Hataavau populli u nis për në Haltseroth dhe u ndal në këtë vend.