1 ¶ Praise doth rest in thee, O God, in Sion and unto thee shall the vow be performed.

Ty, o Perëndi, të përket lëvdimi në Sion; dhe do të kryhen zotimet para teje.

2 O thou that hearest prayer, unto thee shall all flesh come.

Te ti, që plotëson lutjen, do të vijë çdo krijesë.

3 W ords of iniquity overwhelmed me, but thou shalt purge away our rebellion.

Mëkatet më kishin mundur, por ti siguron faljen për shkeljet tona.

4 B lessed is the man whom thou dost choose and cause to approach unto thee that he may dwell in thy courts: we shall be satisfied with the goodness of thy house even of thy holy temple.

Lum ai njeri që ti e zgjedh dhe e afron pranë vetes, që të banojë në oborret e tua; ne do të ngopemi me të mirat e shtëpisë sate, me gjërat e shenjta të tempullit tënd.

5 W ith tremendous things in righteousness wilt thou answer us, O God of our saving health, who art the hope of all the ends of the earth and of those that are afar off upon the sea:

Në drejtësinë tënde, ti na përgjigjesh me vepra të tmerrshme, o Perëndia i shpëtimit tonë, ti që je shpresa e skajeve të tokës dhe e deteve të largëta.

6 ¶ Thou art he who doth establish the mountains by thy strength, being girded with valour:

Me fuqinë tënde i ke bërë malet të patundshëm dhe i ke ngjeshur me forcë.

7 H e who stills the noise of the seas, the noise of their waves and the tumult of the Gentiles.

Ti qetëson zhurmën e deteve, zhurmën e valëve të tyre dhe trazirën e popujve.

8 T hey also that dwell in the uttermost parts are afraid at thy wonders; thou makest the outgoings of the morning and evening to rejoice.

Dhe ata që banojnë në skajet e tokës kanë frikë nga mrekullitë e tua; ti bën që të shpërthejnë britma gëzimi nga lindja dhe nga perëndimi.

9 T hou dost visit the earth, and when thou hast caused it to want, thou dost greatly enrich it with the river of God, which is full of water; thou dost prepare their grain, according to thy will.

Ti e viziton tokën dhe bën që ajo të prodhojë më tepër, e pasuron në një masë të madhe; lumi i Perëndisë është plot ujë; ti u siguron njerëzve grurin e tyre, mbasi e ke përgatitur tokën.

10 T hou dost water its rows abundantly; thou dost settle its furrows; thou dost make it soft with showers of rain; thou dost bless its sprouting.

Ti i mbush me ujë brazdat e saj, sheshon plisat, e zbut me shirat dhe bekon filizat.

11 T hou dost crown the year with thy goodness, and thy clouds distill fatness.

Ti e kurorëzon motin me bujarinë tënde të madhe dhe gjurmët e tua dallohen me bollëkun e të mirave.

12 T hey fall upon the habitations of the wilderness; and the hills gird themselves with happiness.

Kullotat e shkretëtirës janë plot me ujë, dhe kodrinat janë mbuluar me gëzim.

13 T he plains clothe themselves with sheep, and the valleys cover themselves with grain; they give shouts of triumph, they even sing.

Kullotat mbulohen me kope dhe luginat mbulohen me grurë; ato lëshojnë britma gëzimi dhe këndojnë.