1 ع َلَى جَبَلِ صِهْيَوْنَ تَنالُ ما تَستَحِقُّ مِنْ تَسبِيحٍ وَتُوفَى لَكَ النُّذُورُ.

Ty, o Perëndi, të përket lëvdimi në Sion; dhe do të kryhen zotimet para teje.

2 ه ُناكَ سَيَأتِي أمامَكَ كُلُّ إنسانٍ، يا مَنْ تَسمَعُ الصَّلَواتَ!

Te ti, që plotëson lutjen, do të vijë çdo krijesë.

3 إ ثمُنا يَغمُرُنا، لَكِنَّكَ أنتَ تُغَطِّي خَطايانا وَتَغْفِرُها.

Mëkatet më kishin mundur, por ti siguron faljen për shkeljet tona.

4 ه َنيئاً لِمَنْ تَختارُهُ لِلاقتِرابِ إلَيكَ وَالسُّكنَى فِي ساحاتِ بَيتِكَ، لأنَّهُ سَيَشبَعُ مِنْ أطايِبِ هَيكَلِكَ المُقَدَّسِ.

Lum ai njeri që ti e zgjedh dhe e afron pranë vetes, që të banojë në oborret e tua; ne do të ngopemi me të mirat e shtëpisë sate, me gjërat e shenjta të tempullit tënd.

5 أ نَتَ تُخَلِّصُنا يا إلَهَنا، تَستَجِيبُ لَنا، وَبِقُوَّةٍ مُهِيبَةٍ تَنصُرُنا. عَلَيكَ يَعتَمِدُ كُلُّ بَشَرٍ فِي الأراضِي البَعِيدَةِ وَفِي البِحارِ النّائِيَةِ.

Në drejtësinë tënde, ti na përgjigjesh me vepra të tmerrshme, o Perëndia i shpëtimit tonë, ti që je shpresa e skajeve të tokës dhe e deteve të largëta.

6 ي َلبَسُ اللهُ القُدرَةَ. يُثَبِّتُ الجِبالَ بِقُوَّتِهِ.

Me fuqinë tënde i ke bërë malet të patundshëm dhe i ke ngjeshur me forcë.

7 ي ُهَدِّئُ البِحارَ الهائِجَةَ، وَالأمواجَ المُضطَرِبَةَ، وَالشُّعُوبَ الثّائِرَةَ.

Ti qetëson zhurmën e deteve, zhurmën e valëve të tyre dhe trazirën e popujve.

8 آ ياتُكَ تُوقِعُ الهَيبَةَ فِي النّاسِ فِي البِلادِ البَعِيدَةِ. وَأنتَ تُدهِشُ السّاكِنِينَ فِي أقاصِي الشَّرقِ وَالغَربِ.

Dhe ata që banojnë në skajet e tokës kanë frikë nga mrekullitë e tua; ti bën që të shpërthejnë britma gëzimi nga lindja dhe nga perëndimi.

9 ت َعتَنِي بِالأرْضِ وَتَسقِيها. تَجْعَلُها خَصْبَةً وَمُثْمِرَةً. أنْهارُ اللهِ مَلآنَةٌ ماءً، تُهَيِّئُ الأرْضَ وَتَزِيدُ قَمْحَها وَغِلالَها.

Ti e viziton tokën dhe bën që ajo të prodhojë më tepër, e pasuron në një masë të madhe; lumi i Perëndisë është plot ujë; ti u siguron njerëzve grurin e tyre, mbasi e ke përgatitur tokën.

10 أ نتَ تُرَطِّبُ حُقُولَها. الأمطارُ الخَفِيفَةُ تُمَهِّدُ تُربَتَها وَتُنَعِّمُها. وَأنتَ تُبارِكُ نَباتاتِها وَغَلّاتِها.

Ti i mbush me ujë brazdat e saj, sheshon plisat, e zbut me shirat dhe bekon filizat.

11 ت ُكَلِّلُ السَّنَةَ بِخَيرِكَ الوَفِيرِ، وَتَملأُ عَرَباتِكَ بِغَلَّةٍ عَظِيمَةٍ.

Ti e kurorëzon motin me bujarinë tënde të madhe dhe gjurmët e tua dallohen me bollëkun e të mirave.

12 ت َفِيضُ المَراعِي دَسَماً كَثِيراً. وَالتِّلالُ المُحِيطَةُ تُعطِي ثَمَرَها كامِلاً.

Kullotat e shkretëtirës janë plot me ujë, dhe kodrinat janë mbuluar me gëzim.

13 ت َكتَسِي المُرُوجُ بِقُطعانِ الغَنَمِ. وَبِالحُبُوبِ تَتَغَطَّى الوِديانُ. تَهتِفُ وَتُغَنِّي.

Kullotat mbulohen me kope dhe luginat mbulohen me grurë; ato lëshojnë britma gëzimi dhe këndojnë.