1 ه ا قَدْ غَطَّى اللهُ العَزِيزَةَ صِهْيَوْنَ فِي سَحابَةِ غَضَبِهِ! طَرَحَ مَفخَرَةَ إسْرائِيلَ مِنَ السَّماءِ إلَى الأرْضِ. وَلَمْ يَهتَمَّ لِمِسنَدِ قَدَمَيهِ فِي يَوْمِ غَضَبِهِ.

Si bëhet që në zemërimin e tij Zoti ka mbuluar me një re bijën e Sionit? Ai ka hedhur nga qielli në tokë lavdinë e Izraelit dhe nuk u kujtua për ndenjësen e këmbëve të tij ditën e zemërimit të tij.

2 د َمَّرَ رَبِّي كُلَّ شَيءٍ، وَلَمْ يُبْقِ عَلَى مَنازِلِ يَعقُوبَ. فِي غَضَبِهِ هَدَمَ حِصْنَ العَزِيزَةِ يَهُوذا. طَرَحَها إلَى الأرْضِ. أذَلَّ المَملَكَةَ وَذَوِي الشأنِ فِيها.

Zoti i ka shkatërruar pa mëshirë të gjitha banesat e Jakobit; në zemërimin e tij ka shembur fortesat e bijës së Judës, i ka hedhur për tokë duke përdhosur mbretërinë dhe krerët e saj.

3 ع ِندَ اشْتِدادِ غَضَبِهِ، حَطَّمَ كُلَّ قُوَّةِ إسْرائِيلَ. رَفَعَ يَمِينَ قُوَّتِهِ عَنْهُمْ وَهَمْ يُواجِهُونَ عَدُوَّهُمْ. بَلِ اشْتَعَلَ غَضَبُهُ كَنارٍ مُلتَهِماً كُلَّ أرْضِ إسْرائِيلَ.

Me një zemërim të zjarrtë ka thyer tërë fuqinë e Izraelit, ka tërhequr të djathtën e tij përpara armikut, ka djegur në mes të Jakobit si një zjarr flakërues që gllabëron gjithçka rreth e qark.

4 س َحَبَ قَوْسَهُ كَعَدُوٍّ، رَفَعَ عَصا الحَرْبِ فِي يُمْناهُ كَخَصْمٍ. وَقَتَلَ كُلَّ فِتيانِنا الَّذِينَ نَفَخَرُ بِهِمْ. سَكَبَ غَضَبَهُ كَنارٍ عَلَى خَيمَةِ العَزِيزَةِ صِهْيَوْنَ.

Ka nderur harkun e tij si një armik, ka ngritur dorën e djathtë si një kundërshtar, ka shkatërruar të gjitha ato që ishin të këndshme për sytë në çadrën e bijës së Sionit, e ka derdhur zemërimin e tij si një zjarr.

5 ص ارَ رَبِّي كَعَدُوٍّ لِي. ابْتَلَعَ إسْرائِيلَ. دَمَّرَ قِلاعَها. دَمَّرَ مُدُنَها المُحَصَّنَةَ. ضاعَفَ النُّواحَ وَالأنِينَ فِي العَزِيزَةِ يَهُوذا.

Zoti u bë si një armik; përpiu Izraelin, përpiu tërë pallatet e tij, shkatërroi fortesat e tij, shumëfishoi të qarat dhe vajtimet tek e bija e Judës.

6 ه َدَمَ خَيمَةَ الاجْتِماعِ. كَما لَوْ كانَ يَحرُثُ بُستاناً. أبطَلَ اللهُ العِيدَ وَالسَّبْتَ فِي صِهْيَوْنَ. احتَقَرَ المَلِكَ وَالكاهِنَ عِندَما اشْتَدَّ غَضَبُهُ.

Shkatërroi tabernakullin e tij si një kopësht, prishi vendin ku mblidhet kuvendi; Zoti bëri të harrohen në Sion festat solemne dhe të shtunat dhe gjatë tërbimit e të zemërimit të tij hodhi poshtë mbretër dhe priftërinj.

7 ر َفَضَ رَبِّي مَذْبَحَهُ. كَرِهَ مَكانَهُ المُقَدَّسَ. أسلَمَ أسوارَ حُصُونِها لِيَدِ العَدُوِّ. هَتَفَ الأعداءُ فِي بَيتِ اللهِ كَما فِي يَوْمِ اجتِماعٍ.

Zoti braktisi altarin e tij, hodhi poshtë shenjtëroren e tij, dorëzoi në dorë të armikut muret e fortesave të tij; ata lartuan britma në shtëpinë e Zotit si në një ditë feste solemne.

8 ق َرَّرَ اللهُ أنْ يَهدِمَ أسوارَ العَزِيزَةِ صِهْيَوْنَ حَدَّدَ ما سَيُدَمِّرُ، وَلَمْ يَتَرَدَّدْ فِي تَدمِيرِهِ. راحَ يُكَسِّرُ البُرْجَ وَالسُّورَ. مَعاً ضَعُفا وَسَقَطا.

Zoti vendosi të shkatërrojë muret e bijës së Sionit; vuri litarin, nuk ka hequr dorë nga shkatërrimi; ka bërë të vajtojnë fortesa dhe mure; që të dyja lëngojnë.

9 ا نغَرَزَتْ بَوّاباتُها فِي التُّرابِ. دَمَّرَ وَحَطَّمَ قُضْبانَ بَوّاباتِها. مَلِكُها وَأُمَراؤُها تَشَتَّتُوا بَينَ الأُمَمِ. وَلَيسَ هُناكَ مَنْ يُعَلِّمُ الشَّعبَ الشَّرِيعَةَ. حَتَّى أنبِياؤُها لا يَتَلَقَّوْنَ رُؤَىً مِنَ اللهِ.

Portat e tij janë fundosur në dhe; ai ka prishur dhe ka copëtuar shufrat e tyre; mbreti i tij dhe krerët e tij ndodhen midis kombeve; nuk ka më ligj, dhe profetët e tij nuk marrin asnjë vegim nga Zoti.

10 و َيَجلِسُ شُيُوخُ العَزِيزَةِ صِهْيَوْنَ عَلَى الأرْضِ صامِتِينَ. يَنثُرُونَ التُّرابَ عَلَى رَؤَوسِهِمْ، وَيَلبِسُونَ الخَيشَ. وَعَذارَى القُدْسِ يَحْنِينَ رُؤُوسَهُنَّ إلَى الأرْضِ.

Pleqtë e bijës së Sionit ulen për tokë në heshtje; kanë hedhur pluhur mbi kokën e tyre, kanë ngjeshur trupin me thes; virgjëreshat e Jeruzalemit ulin deri në tokë kokën e tyre.

11 ج َفَّتْ مِنْ عَينَيَّ الدُّمُوعُ. وَأحشائِي تَضْطَرِبُ. يَتَقَطَّعُ كَبِدِي عَلَى دَمارِ شَعبِي، إذْ يُغمَى عَلَى الأطفالِ وَالرُّضَّعِ فِي ساحاتِ المَدِينَةِ.

Sytë e mi konsumohen nga të qarat, zorrët e mia drithërohen, mëlçia ime përhapet për tokë për shkak të shkatërrimit të bijës së popullit tim, për ligështimin e fëmijëve dhe të foshnjave në gji në sheshet e qytetit.

12 ي َقُولُونَ لِأُمَّهاتِهِمْ: «أينَ الخُبْزُ وَالنَّبِيذُ؟» وَهُمْ يَسْقُطُونَ مِثلَ جَرِيحٍ فِي ساحاتِ المَدِينَةِ. يَصرُخُونَ فِي ضِيقِهِمْ بَينَ أذْرُعِ أُمَّهاتِهِمْ.

Ata u kërkonin nënave të tyre: "Ku është gruri dhe vera?," ndërsa po ligështoheshin si të plagosur për vdekje në sheshet e qytetit dhe jepnin shpirt në prehrin e nënave të tyre.

13 م اذا أقُولُ لَكِ؟ بِمَ أُشَبِّهُكِ أيَّتُها العَزِيزَةُ القُدْسُ؟ بِمَ أشَبِّهُكِ فَأُعَزِّيكِ أيَّتُها العَذِراءُ العَزِيزَةُ صِهْيَوْنُ؟ مُصِيبَتُكِ عَظِيمَةٌ حَقّاً كَالبَحْرِ. فَمَنْ سَيَشْفِيكِ؟

Si mund të të jap zemër? Në çfarë do të të ngjas, o bijë e Jeruzalemit? Çfarë gjë do të krahasoj me ty që të të ngushëlloj, o bijë e virgjër e Jeruzalemit? Sepse shkatërrimi yt është i madh si deti; kush mund të të shërojë?

14 ت َنَبَّأ لَكِ أنبِياؤُكِ بِرُؤَى فارِغَةٍ وَكاذِبَةٍ. لَكِنَّهُمْ لَمْ يَكشِفُوا إثْمَكِ لِكَي تَتُوبِي وَتُغَيِّرِي مَصِيرَكِ. بَلْ تَنَبَّأُوا لَكِ وَحياً فارِغاً وَمُخادِعاً.

Profetët e tu kanë pasur për ty vegime të rreme dhe të paarsyeshme; nuk kanë zbuluar lakuriq paudhësinë tënde që të largojnë robërinë prej teje; ata kanë shqiptuar për ty profeci të rreme dhe mashtruese.

15 ي ُصَفِّقُ عَلَيكِ بِيَدَيهِ كُلُّ عابِرِ طَرِيقٍ. يُصَفِّرُونَ وَيَهُزُّونَ رُؤُوسَهُمْ عَلَى العَزِيزَةِ القُدْسِ. يَقُولُونَ: «أهَذِهِ هِيَ المَدِينَةُ الَّتِي يَقُولُ عَنْها النّاسُ: ‹هِيَ مِثالُ الجَمالِ، وَفَرَحُ الأرْضِ كُلِّها؟›»

Tërë kalimtarët i rrahin duart kundër teje; fërshëllejnë dhe tundin kokën kundër bijës së Jeruzalemit: "Ky qënka qyteti që e quanin "bukuri e përsosur," "gëzimi i tërë tokës"?".

16 ي َفتَحُ أعداؤُكِ كُلُّهُمْ أفواهَهُمْ ضِدَّكِ. يُصَفِّرُونَ وَتَصِرُّ أسنانَهُمْ. يَقُولُونَ: «قَدِ ابتَلَعْناهُمْ. انتَظَرْنا هَذا اليَوْمَ طَويلاً. وَها قَدْ جاءَ فَرَأيناهُ.»

Tërë armiqtë e tu hapin gojën kundër teje; fërshëllejnë dhe kërcëllijnë dhëmbët, dhe thonë: "E kemi gëlltitur! Po, kjo është dita që prisnim; arritëm ta shohim".

17 ف َعَلَ اللهُ ما خَطَّطَ لَهُ. نَفَّذَ كُلَّ ما قالَ إنَّهُ سَيَعْمَلُهُ. نَفَّذَ ما وَعَدَ بِهِ مُنْذُ القَدِيمِ. هَدَمَ وَلَمْ يُشْفِقْ. جَعَلَ عَدُوَّكِ يَشْمَتُ بِكِ، وَخُصُومَكِ يَنتَصِرُونَ عَلَيكِ.

Zoti ka realizuar atë që kishte menduar; ka mbajtur fjalën që kishte dekretuar në ditët e lashta. Ka shkatërruar pa asnjë mëshirë, ka vepruar në mënyrë që armiku të gëzohet me ty, ka lavdëruar fuqinë e kundërshtarëve të tu.

18 ا صْرُخِي مِنْ قَلْبِكِ لِلرَّبِّ نَدَماً، أيَّتُها العَزِيزَةُ صِهْيَوْنُ. لِتَجْرِ دُمُوعُكِ كَسَيلٍ نَهاراً وَلَيلاً. لا تُعطِ راحَةً لِنَفْسِكِ. وَلا تَهدَأْ عَيناكِ عَنِ البُكاءِ.

Zemra e tyre i bërtet Zotit: "O mure të bijës së Sionit, bëni që të derdhen lotët si një përrua ditën e natën. Mos i jepni qetësi vetes, mos paçin çlodhje bebet e syve tuaj.

19 ا نهَضِي وَاصْرُخَي فِي اللَّيلِ فِي بِدايَةِ كُلِّ جُزْءٍ مِنَ اللّيلِ. اطلُبِي الرَّحمَةَ فِي حَضْرَةِ اللهِ. ارفَعِي إلَيهِ يَدَيكِ مِنْ أجلِ حَياةِ أبنائِكِ. فَقَدْ أنهَكَهُمُ الجُوعُ عِنْدَ زاوِيَةِ كُلِّ طَرِيقٍ.

Çohuni, bërtisni natën, në fillim të çdo vigjiljeje. Derdhni si ujë zemrën tuaj përpara fytyrës së Zotit. Ngrini duart në drejtim të tij për jetën e fëmijëve tuaj, që mpaken nga uria në hyrje të të gjitha rrugëve".

20 ا نظُرْ يا اللهُ وَلاحِظْ مَنِ الَّذِي عامَلْتَهُ هَكَذا. أيَجُوزُ أنْ تَأْكُلَ الأُمُّ أبناءَها الَّذِينَ احتَضَنَتْهُمْ؟ أكانَ يَنْبَغِي أنْ يُقتَلَ الكَهَنَةُ وَالأنبِياءُ فِي مَقْدِسِ رَبِّي؟

"Shiko, o Zot, dhe shqyrto. Cilin ke trajtuar në këtë mënyrë? A duhet të hanin gratë frytin e barkut të tyre, fëmijët që përkëdhelnin? A duhet të vriteshin prifti dhe profeti në shenjtëroren e tij?

21 ا لشَّبابُ وَالشُّيُوخُ انطَرَحُوا أمواتاً فِي الطُرُقاتِ. عَذارايَ وَشَبابِي سَقَطُوا بِالسَّيفِ. أنتَ قَتَلْتَهُمْ يا رَبُّ فِي يَوْمِ غَضَبِكَ. ذَبَحْتَهُمْ دُونَ رَحمَةٍ.

Të vegjëlit dhe pleqtë dergjen për tokë nëpër rrugë; virgjëreshat e mia dhe të rinjtë e mi kanë rënë nga shpata; ti i ke vrarë ditën e zëmërimit tënd, i ke masakruar pa mëshirë.

22 أ نتَ دَعَوْتَ جِيرانِي كَما لَوْ كُنْتَ تَدعُو النّاسَ إلَى عِيدٍ. فَلَمْ يَنجُ أوْ يَبْقَ أحَدٌ عِندَما أظهَرَ اللهُ غَضَبَهُ. أفنَى عَدُوِّي أبنائِي الَّذِينَ حَضَنْتُهُمْ وَرَبَّيتُهُمْ.

Ti ke mbledhur si për një ditë feste tmerret që më rrethojnë nga çdo anë. Në ditën e zemërimit të Zotit nuk pati as ikanak as të mbetur. Ata që kisha ushqyer me gji dhe që kisha rritur, i shfarosi armiku im".