1 و َإذِ اقتَرَبُوا مِنَ مَدينَةِ القُدسِ، وَجاءوا إلَى بَلْدَةَ بَيتَ فاجِي قُرْبَ جَبَلِ الزَّيتُونِ، أرسَلَ يَسُوعُ اثْنَينِ مِنْ تَلامِيذِهِ،

Kur iu afruan Jeruzalemit dhe arritën në Betfage, afër malit të Ullinjve, Jezusi dërgoi dy dishepuj,

2 و َقالَ لَهُما: «اذهَبا إلَى القَرْيَةِ الَّتِي أمامَكُما. وَسَتَجِدانِ حِماراً صَغيراً إلَى جانِبِ أُمِّهِ مَربوطينِ، فَحُلّاهُما وَأتِيانِي بِهِما.

duke u thënë atyre: “Shkoni në fshatin që ndodhet përballë jush; aty do të gjeni menjëherë një gomare të lidhur dhe një pulishtë me të; zgjidhini dhe m’i sillni!

3 و َإنْ قالَ أحَدٌ لَكُما شَيئاً، قُولا لَهُ: ‹الرَّبُّ يَحتاجُ إلَيهِما، وَسَيُعيدُهُما قَريباً.›»

Dhe nëse dikush ju thotë gjë, i thoni se Zoti ka nevojë për to, por do t’i kthejë shpejt.”

4 ح َدَثَ هَذا لِكَي يَتِمَّ ما قالَهُ النَّبِيُّ:

Tani kjo ndodhi për të përmbushur ç’ishtë thënë nga profeti, që thotë:

5 « قُولُوا لِلمَدِينَةِ العَزِيزَةِ صِهْيَوْنَ: ‹ها إنَّ مَلِكَكِ آتٍ إلَيكِ، مُتَواضِعاً وَراكِباً عَلَى حِمارٍ، حِمارٍ صَغيرٍ ابنِ دابَّةٍ أُعِدَّتْ لِلعَمَلِ.›»

“I thoni bijës së Sionit: Ja po të vjen mbreti yt, zemërbutë, hipur mbi një gomare, madje një pulishtë, pjellë e një kafshe barrë.”

6 ف َذَهَبَ التِّلمِيذانِ وَعَمِلا كَما قالَ يَسُوعَ.

Dishepujt shkuan dhe vepruan ashtu si i kishte urdhëruar Jezusi.

7 ف َأتَيا بِالحِمارِ الصَّغيرِ وَأُمِّهِ وَوَضَعا عَلَيهِما ثِيابَهُما، فَجَلَسَ يَسُوعُ عَلَى الثِّيابِ.

Sollën gomaren dhe pulishtin, shtruan mbi to mantelet e tyre, dhe ai u hipi.

8 و َكانَ مُعظَمُ النّاسِ يَفرِشُونَ أردِيَتَهُمْ عَلَى الطَّرِيقِ. وَلَكِنَّ آخَرِينَ قَطَعُوا أغصاناً مِنَ الأشجارِ وَفَرَشُوها عَلَى الطَّرِيقِ.

Dhe një turmë shumë e madhe shtronte mantelet e veta gjatë rrugës, ndërsa të tjerë thyenin degë nga pemët dhe i shtronin mbi rrugë.

9 و َجُمُوعُ النّاسِ الَّذِينَ كانُوا يَسِيرُونَ أمامَهُ وَخَلْفَهُ كانُوا يَهتِفُونَ: «يَعيشُ المَلِكُ! يَعيشُ ابْنُ داوُدَ. ‹مُبارَكٌ هُوَ الآتِي بِاسْمِ الرَّبِّ.› يَعيشُ المَلِكُ فِي عُلاهُ.»

Turmat që vinin përpara dhe ato që e ndiqnin brohoritnin, duke thënë: “Hosana Birit të Davidit! Bekuar qoftë ai që vjen në emër të Zotit! Hosana në vendet shumë të larta!.”

10 و َعِندَما دَخَلَ يَسُوعُ مَدِينَةَ القُدسِ، اهتَزَّتِ المَدِينَةُ كُلُّها. وَكانَ النّاسُ يَسألُونَ: «مَنْ هُوَ هَذا الرَّجُلُ؟»

Dhe kur hyri Jezusi në Jeruzalem, gjithë qyteti u ngrit në këmbë dhe tha: “Kush është ky?.”

11 و َكانَتِ الجُمُوعُ الَّتِي تَتبَعُهُ تَقُولُ: «هَذا هُوَ النَّبِيُّ يَسُوعُ، الَّذِي مِنْ مَدِينَةِ النّاصِرَةِ، مِنْ إقليمِ الجَلِيلِ.» يَسُوعُ فِي الهَيكَل

Dhe turmat thonin: “Ky është Jezusi, profeti nga Nazareti i Galilesë.

12 ث ُمَّ دَخَلَ يَسُوعُ ساحَةَ الهَيكَلِ، وَطَرَدَ كُلَّ الَّذِينَ كانُوا يَبِيعُونَ وَيَشتَرُونَ فِي ساحَةِ الهَيكَلِ. وَقَلَبَ مَوائِدَ الصَّرّافينَ وَمَقاعِدَ باعَةِ الحَمامِ.

Pastaj Jezusi hyri në tempullin e Perëndisë, i dëboi të gjithë ata që shisnin dhe blinin në tempull dhe përmbysi tryezat e këmbyesve të parave dhe ndenjëset e shitësve të pëllumbave.

13 و َقالَ لَهُمْ: «مَكتوبٌ ‹بَيتِي يُدعَى بَيتَ صَلاةٍ› لَكِنَّكُمْ تُحَوِّلُونَهُ إلَى ‹وَكْرِ لُصُوصِ!› »

Dhe u tha atyre: “Éshtë shkruar: "Shtëpia ime do të quhet shtëpi lutje," por ju e keni kthyer në një shpellë kusarësh.”

14 و َجاءَ إلَيهِ بَعضُ العُمْيِ وَالعُرجِ فِي ساحَةِ الهَيكَلِ فَشَفاهُمْ.

Atëherë iu paraqitën të verbër dhe të çalë, dhe ai i shëroi.

15 و َرَأى كِبارُ الكَهَنَةِ وَمُعَلِّمُو الشَّرِيعَةِ العَجائِبَ الَّتِي عَمِلَها، وَرَأَوْا الأطفالَ يَهتِفُونَ فِي ساحَةِ الهَيكَلِ: «يَعيشُ المَلِكُ! يَعيشُ ابْنُ داوُدَ،» فَغَضِبُوا جِدّاً وَقالُوا لَهُ: «ألا تَسمَعُ ما يَقُولُهُ هَؤُلاءِ الأطفالُ؟»

Por krerët e priftërinjve dhe skribët, kur panë mrekullitë që ai kishte bërë dhe fëmijët që brohoritnin në tempull duke thënë: “Hosana Birit të Davidit!,” u zemëruan,

16 ف َأجابَ يَسُوعُ: «بَلَى، وَلَكِنْ أما قَرَأتُمْ فِي الكِتابِ: ‹مِنْ أفواهِ الأطفالِ وَالرُّضَّعِ، صَنَعْتَ تَسبِيحاً›؟»

dhe i thanë: “A po dëgjon ti çfarë thonë këta?.” Jezusi u tha atyre: “Po! A nuk keni lexuar kurrë: "Nga goja e të vegjëlve dhe të foshnjave në gji ti ke përgatitur lavdi"?.”

17 ث ُمَّ تَرَكَهُمْ يَسُوعُ وَخَرَجَ مِنَ المَدِينَةِ إلَى بَلْدَةِ بَيتِ عَنْيا، وَأمضَى اللَّيلَةَ هُناكَ. قُوَّةُ الإيمان

Dhe, mbasi i la ata, doli nga qyteti për në Betani, dhe atje kaloi natën.

18 و َبَينَما كانَ يَسُوعُ ذاهِباً فِي الصَّباحِ الباكِرِ إلَى المَدِينَةِ، جاعَ.

Në mëngjes, kur po kthehej në qytet e mori uria.

19 و َرَأى شَجَرَةَ تِينٍ عَلَى جانِبِ الطَّرِيقِ، فَتَوَجَّهَ إلَيها، لَكِنَّهُ لَمْ يَجِدْ عَلَيها سِوَى الأوراقِ، فَقالَ لَها: «لَنْ تُنتِجِي ثِماراً فِيما بَعْدُ.» فَجَفَّتْ شَجَرَةُ التِّينِ فِي الحالِ.

Dhe gjatë rrugës pa një fik dhe iu afrua, por nuk gjeti asgjë përveç gjetheve; dhe i tha: “Mos u lidhtë më kurrë fryt prej teje përjetë!.” Dhe fiku u tha menjëherë.

20 ف َلَمّا رَأى التَّلامِيذُ هَذا تَعَجَّبوا وَسَألُوهُ: «كَيفَ جَفَّتْ شَجَرَةُ التِّينِ هَكَذا؟»

Kur e panë këtë, dishepujt u çuditën dhe thanë: “Qysh u tha fiku në çast?.”

21 ف َأجابَهُمْ: «أقولُ الحَقَّ لَكُمْ، إنْ كانَ لَدَيكُمْ إيمانٌ وَلا تَشُكُّونَ، فَلَنْ تَكُونُوا قادِرِينَ فَقَط عَلَى عَمَلِ ما عَمِلْتُهُ أنا بِشَجَرَةِ التِّينِ، بَلْ إنْ قُلْتُمْ لِهَذا الجَبَلِ ‹لِتُقلَعْ مِنْ مَكانِكَ وَتُلْقَ فِيْ البَحْرِ،› فَإنَّ كَلامَكُم سَيَتَحَقَّقُ.

Dhe Jezusi duke u përgjigjur u tha atyre: “Në të vërtetë ju them që, po të keni besim dhe të mos dyshoni, do të bëni jo vetëm atë që unë i bëra fikut, por, edhe sikur t’i thoni këtij mali: "Hiqu andej dhe hidhu në det," kjo do të ndodhë.

22 و َكُلُّ ما تَطلُبُونَهُ وَأنْتُمْ تُصَلُّونَ، فَإنَّكُمْ سَتَنالُونَهُ إنْ آمَنْتُمْ.» التّشكيكُ بِسُلطانِ يَسُوع

Dhe gjithçka të kërkoni në lutje, duke patur besim, do të merrni.”

23 و َذَهَبَ يَسُوعُ إلَى ساحَةِ الهَيكَلِ، وَجاءَ إلَيهِ كِبارُ الكَهَنَةِ وَشُيُوخُ الشَّعبِ بَينَما كانَ يُعَلِّمُ، وَقالُوا لَهُ: «أخبِرنا بِأيِّ سُلطانٍ تَفعَلُ هَذِهِ الأشياءَ، وَمَنِ الَّذِي أعطاكَ هَذا السُّلطانَ؟»

Kur hyri në tempull, krerët e priftërinjve dhe pleqtë e popullit iu afruan, ndërsa i mësonte, dhe i thanë: “Me ç’pushtet i bën ti këto gjëra? Dhe kush ta ka dhënë këtë pushtet?.”

24 ف َأجابَهُمْ يَسُوعُ: «وَسَأسألُكُمْ أنا أيضاً، فَأجيبونِي أُخبِرْكُمْ بِأيِّ سُلطانٍ أعمَلُ هَذِهِ الأُمُورَ:

Dhe Jezusi, duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju bëj një pyetje, dhe në qoftë se ju do të më përgjigjeshit, unë gjithashtu do t’ju them me ç’pushtet i kryej këto gjëra.

25 م ِنْ أينَ جاءَتْ مَعمُودِيَّةُ يُوحَنّا؟ مِنَ اللهِ أمْ مِنَ النّاسِ؟» فَابْتَدَأُوا يُناقِشُونَ ذَلِكَ فِيما بَينَهُمْ وَيَقولونَ: «إنْ قُلْنا إنَّها مِنَ اللهِ فَسَيَسْألُنا: ‹لِماذا لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ؟›

Pagëzimi i Gjonit nga erdhi? Nga qielli apo nga njerëzit?.” Dhe ata arsyetonin midis tyre duke thënë: “Po t’i themi nga qielli, do të na thotë: Përse atëhërë nuk i besuat??".

26 و َإنْ قُلْنا إنَّها مِنَ النّاسِ، فَإنَّنا نَخافُ مِنَ النّاسِ، لِأنَّهُمْ جَمِيعاً يَعتَبِرُونَ يُوحَنّا نَبِيّاً.»

Në qoftë se i themi nga njerëzit, kemi frikë nga turma, sepse të gjithë e konsiderojnë Gjonin profet.”

27 ل ِذَلِكَ أجابُوا يَسُوعَ وَقالوا: «لا نَعلَمُ.» فَقالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «وَلا أنا أُخبِرُكُمْ بِأيِّ سُلطانٍ أفعَلُ هَذِهِ الأُمُورَ.» مَثَلُ الابنَين

Dhe iu përgjigjën Jezusit duke thënë: “Nuk e dimë.” Atëhërë ai u tha atyre: “As unë nuk do t’ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra".

28 و َقالَ يَسُوعُ: «ماذا تَقُولُونَ فِي القِصَّةِ التّالِيَةِ: كانَ لِرَجُلٍ ابنانِ. فَذَهَبَ إلَى الأوَّلِ وَقالَ لَهُ: ‹يا بُنَيَّ، اذْهَبِ اليَومَ وَاعْمَلْ فِي كَرمِي.›

“Ç’mendoni? Një njeri kishte dy bij dhe duke iu drejtuar të parit tha: Bir, shko sot të punosh në vreshtin timm";

29 « فَأجابَ الابْنُ: ‹لا أُرِيدُ الذَّهابَ.› وَلَكِنَّهُ غَيَّرَ مَوقِفَهُ وَذَهَبَ.

por ai u përgjigj dhe tha: "Nuk dua"; por më vonë, i penduar, shkoi.

30 « ثُمَّ ذَهَبَ الأبُ إلَى ابْنِهِ الآخَرِ وَطَلَبَ مِنهُ الأمرَ ذاتَهُ. فَأجابَ الابْنُ: ‹نَعَمْ يا سَيِّدُ، سَأذهَبُ.› وَلَكِنَّهُ لَمْ يَذْهَبْ.

Pastaj iu kthye të dytit dhe i tha të njëjtën gjë. Dhe ai u përgjigj dhe tha: "Po, imzot, do ta bëj," por nuk shkoi.

31 ف َأيُّ الابْنَينَ عَمِلَ ما أرادَهُ الأبُ؟» فَقالُوا: «الأوَّلُ.» فَقالَ لَهُمْ: «أقولُ الحَقَّ لَكُمْ، إنَّ جامِعِي الضَّرائِبَ وَالزَّوانِي سَيَسبِقُونَكُمْ إلَى مَلَكُوتِ اللهِ.

Cili nga të dy e kreu vullnetin e të atit?.” Ata i thanë: “I pari.” Jezusi u tha atyre: “Në të vërtetë ju them se tagrambledhësit dhe prostitutat hyjnë para jush në mbretërinë e qiejve.

32 ل ِأنَّ يُوحَنّا المَعْمَدانَ جاءَ لِيُرِيَكُمْ طَريقَ الحَقِّ، وَأنتُمْ لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ، أمّا جامِعُوا الضَّرائِبِ وَالزَّوانِي فَآمَنُوا بِهِ. وَحَتَّى عِندَما رَأيتُمْ ما عَمِلُوهُ، لَمْ تَتُوبُوا وَتُؤْمِنُوا بِهِ. مَثَلُ ابنِ صاحِبِ الكَرم

Sepse Gjoni erdhi tek ju në rrugën e drejtësisë, dhe iu nuk i besuat, ndërsa tagrambledhësit dhe prostitutat i besuan; as mbasi i keni parë këto gjëra, nuk u penduat për t’i besuar.”

33 « وَاسْتَمِعُوا إلَى مَثَلٍ آخَرَ: كانَ هُناكَ رَجُلٌ صاحِبُ أرْضٍ، فَغَرَسَ كَرماً وَأحاطَهُ بِسِياجٍ وَحَفَرَ فِيهِ مِعصَرَةً لِلعِنَبِ، وَبَنَى بُرجاً لِلحِراسَةِ. ثُمَّ أجَّرَهُ لِبَعضِ الفَلّاحِينَ وَسافَرَ بَعِيداً.

“Dëgjoni një shëmbëlltyrë tjetër: Ishte një pronar shtëpie, i cili mbolli një vresht, e rrethoi me gardh, gërmoi një vend ku të shtrydhte rrushin, ndërtoi një kullë dhe, mbasi ua besoi disa vreshtarëve, u nis në një vend të huaj.

34 و َعِندَما جاءَ وَقتُ قَطفِ العِنَبِ، أرسَلَ عَبِيدَهُ إلَى الفَلّاحِينَ لِلحُصُولِ عَلَى نَصِيبِهِ مِنَ العِنَبِ.

Dhe kur erdhi koha e të vjelave, ai dërgoi shërbëtorët e vet te vreshtarët, për të marrë frutat e tij,

35 « وَلَكِنَّ الفَلّاحِينَ أمسَكُوا بِعَبِيدِهِ، وَضَرَبُوا واحِداً مِنْهُمْ، وَقَتَلُوا آخَرَ، وَرَجَمُوا آخَرَ.

por vreshtarët i kapën shërbëtorët e tij, njërin e rrahën, një tjetër e vranë dhe një tjetër e vranë me gurë.

36 ف َأرسَلَ المالِكُ عَبِيداً أكثَرَ مِمّا أرسَلَ فِي المَرَّةِ الأُولَى. فَعامَلَهُمُ الفَلّاحُونَ بِالطَّرِيقَةِ نَفسِها.

Përsëri, ai dërgoi shërbëtorë të tjerë, më shumë se të parët, dhe këta vreshtarët i trajtuan në të njëjtën mënyrë.

37 و َأخِيراً أرسَلَ ابْنَهُ، وَقالَ فِي نَفسِهِ: ‹سَيَحتَرِمُونَ ابْنِي.›

Më në fund ai i dërgoi atyre birin e vet duke thënë: "Për djalin tim do të kenë respekt!".

38 « وَلَكِنْ عِندَما رَأى الفَلّاحُونَ أنَّ هَذا هُوَ ابْنُ المالِكِ، تَشاوَرُوا فِيما بَينَهُمْ وَقالُوا: ‹هَذا هُوَ الوَرِيثُ، فَلنَقتُلْهُ لِكَي نَسْتولي عَلَى مِيراثِهِ.›

Por vreshtarët, kur e panë të birin, i thanë njeri tjetrit: "Ky është trashëgimtari; ejani, ta vrasim dhe marrim si pronë trashëgiminë e tij".

39 ف َقَبَضَوا عَلَيهِ وَألقَوهُ خارِجَ الكَرْمِ وَقَتَلُوهُ.

Dhe e kapën, e nxorën jashtë nga vreshti dhe e vranë.

40 « فَماذا تَظُنُّونَ أنَّ صاحِبَ الكَرمِ سَيَصنَعُ بِأولَئِكَ الفَلّاحينَ عِنْدَما يَعُودُ؟»

Tani, kur të vijë i zoti i vreshtit, çfarë do t’u bëjë këtyre vreshtarëve?.”

41 ف َقالُوا لَهُ: «سَيَقضِي عَلَيهِمْ بِطَرِيقَةٍ رَهِيبَةٍ لِأنَّهُمْ أشرارٌ، ثُمَّ يُعطِي الكَرْمَ لِفَلّاحِينَ آخَرِينَ يُعطُونَهُ الثَّمَرَ فِي مَوسِمِ الثَّمَرِ.»

Ata i thanë: “Ai do t’i vrasë keqas ata faqezinj dhe do t’ua besojë vreshtin vreshtarëve të tjerë, të cilët do t’i japin prodhimet në kohën e vet.”

42 و َقالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ألَمْ تَقرَأوا المَكتوبَ: ‹الحَجَرُ الَّذِي رَفَضَهُ البَنّاؤُونَ، هُوَ الَّذِي صارَ حَجَرَ الأساسِ.› الرَّبُّ صَنَعَ هَذا، وَهُوَ أمْرٌ عَظيمٌ فِي عُيُونِنا›؟

Jezusi u tha atyre: “A nuk keni lexuar kurrë në Shkrimet: "Guri, që ndërtuesit e nxorën të papërdorshëm, u bë guri i qoshes. Kjo është vepër e Zotit, dhe është e mrekullueshme në sytë tonë"?

43 « لِذَلِكَ أقُولُ لَكُمْ: إنَّ مَلَكُوتَ اللهِ يُؤْخَذُ مِنْكُمْ، وَيُعطَى لِأُمَّةٍ تُنتِجُ ثَمَراً يُناسِبُ المَلَكُوتَ.

Prandaj unë po ju them se juve do t’ju hiqet mbretëria e Perëndisë dhe do t’i jepet një kombi që do ta bëjë të japë fryt.

44 ف َكُلُّ مَنْ يَسقُطُ عَلَى هَذا الحَجَرِ يَتَكَسَّرُ، وَكُلُّ مَنْ وَقَعَ الحَجَرُ عَلَيهِ يُسحَقُ!»

Dhe ai që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copëcopë; dhe ai mbi të cilin do të bjerë ai do të jetë i thërrmuar.”

45 و َعِندَما سَمِعَ كِبارُ الكَهَنَةِ وَالفِرِّيسِيُّونَ أمثالَ يَسُوعَ، عَرَفُوا أنَّهُ كانَ يَتَكَلَّمُ عَنْهُمْ.

Dhe krerët e priftërinjve dhe farisenjtë, kur i dëgjuan shëmbëlltyrat e tij, e kuptuan se po fliste për ta.

46 ل ِذَلِكَ حاوَلُوا القَبْضَ عَلَيهِ، لَكِنَّهُمْ كانُوا خائِفِينَ مِنَ النّاسِ الَّذِينَ كانُوا يَعتَبِرُونَ يَسُوعَ نَبِيّاً.

Dhe kërkonin ta kapnin, por kishin frikë nga turmat, sepse ato e konsideronin profet.