1 ث ُمَّ اجتازَ داوُدُ دَرْباً مُخْتَصَرةً فَوْقَ قِمَّةِ جَبَلِ الزّيتونِ. وهُناك التَقَى بِهِ صِيبا خادِمُ مَفِيبُوشَثَ. كانَ لصِيبا حِمارانِ مُسَرَّجانِ يَحْملانِ مِئَتَي رغيفٍ مِنَ الخُبْزِ، وَمِئَةَ عُنْقُودٍ منَ العِنَبِ، وَمِئَةُ حبَّةٍ مِنْ فاكِهَة الصَّيفِ، وَوِعاءٌ مليءٌ بالنَّبيذِ.

Davidi sapo e kishte kaluar majën e malit; kur ja, Tsiba, shërbëtor i Mefiboshethit, i doli përpara me gomarë me samar dhe të ngarkuar me dyqind bukë, njëqind vile rrushi të thatë, njëqind fruta vere dhe një calik me verë.

2 ف قالَ المَلِكُ داوُدُ لصِيبا: «لِمَ هَذِهِ الأشياءُ؟» أجابَ صيبا: «الحِمارانِ مُلْكٌ لعائِلَةِ الملِكِ للرُّكوبِ. أمّا الخُبْزُ وفاكِهةُ الصَّيفِ فَلِلفِتيانِ يَأكُلُونَها. وعِنْدَما يَشْعُرُ أيُّ شخْصٍ بِالتَّعَبِ في الصَّحْراءِ، يُمْكِنُهُ أنْ يشرَبَ مِنَ النَّبيذِ.»

Mbreti i tha Tsibas: "Ç’ke ndërmënd të bësh me këto gjëra?". Tsiba iu përgjigj: "Gomarët do t’i shërbejnë shtëpisë së mbretit për të hipur; buka dhe frutat e verës do të përdoren për të ushqyer të rinjtë, dhe vera do të pihet nga ata që do të jenë të lodhur në shkretëtirë".

3 ف سألَ المَلِكُ: «أينَ مَفِيبُوشَثُ سَيِّدُكَ؟» فَأجابَ صِيبا: «مَفِيبُوشَثُ باقٍ في مَدينَةِ القُدْسِ. فَهوَ يظنُّ أنَّ بَنِي إسْرائِيلَ سيُعِيدونَ إلَيهِ مَملَكَةَ جَدِّهِ.»

Mbreti tha: "Ku është biri i zotërisë tënd?". Tsiba iu përgjigj mbretit: Ja, mbeti në Jeruzalem, sepse tha: "Sot shtëpia e Izraelit do të më kthejë mbretërinë e atit tim"".

4 ف قالَ المَلِكُ لِصِيبا: «بِسَبَبِ ذَلِكَ، أُعطيكَ الآنَ كُلَّ ما كانَ يملُكَهُ مَفِيبُوشَثُ.» فَقالَ صِيبا: «أنْحَنِي أمامَكَ آمِلاً أنْ أكُونَ دائِماً قادِراً عَلَى إرضائِكَ.» شَمْعَى يَلْعَنُ داوُد

Atëherë mbreti i tha Tsibas: "Ja, të gjitha ato që janë pronë e Mefiboshethit janë të tua". Tsiba iu përgjigj: "Unë po bie përmbys para teje. Paça hirin tënd, o mbret, o imzot!".

5 و َجاءَ داوُدُ إلَى بَحُورِيمَ فخَرَجَ مِنْها رَجُلٌ مِنْ عائِلَةِ شاوُلَ يُدْعَى شَمْعَى بْنُ جِيرا. خَرَجَ يَقولُ السَّيِّئاتِ عن داوُدَ وَيَشْتُمُهُ، وَما انْفَكَّ يُكرِّرُ قولَها ويُكَرِّرُ.

Kur mbreti David arriti në Bahurim, që andej doli një njeri që ishte i fisit të shtëpisë së Saulit, ai quhej Shimei dhe ishte bir i Gerit. Ai po dilte duke shqiptuar mallkime,

6 و َراحَ شَمْعَى يَرْمِي الحِجارَةَ عَلَى داوُدَ وَضُبّاطِهِ. لَكِنَّ النّاسَ وَالْجُنودَ كانُوا حَولَ داوُدَ.

dhe hidhte gurë kundër Davidit dhe gjithë shërbëtorëve të mbretit David, ndërsa tërë populli dhe tërë trimat ishin radhitur në të djathtë dhe në të majtë të mbretit.

7 و َشَتَمَ شَمْعَى داوُدَ، وَقالَ: «اخْرُجْ، اخْرُجْ أنْتَ أيُّها المُجْرِمُ الشِّرِّيرُ.

Ndërsa mallkonte, Shimei thoshte: "Shko, pra, shko, njeri gjakatar dhe i kobshëm!

8 س َيُعاقِبْكَ اللهُ. لأنَّكَ قَتَلْتَ أفْرادَاً مِنْ عائِلَةِ شاوُلَ. سَرَقْتَ مَكانَةَ شاوُلَ كَمَلِكٍ، لَكِنَّ الأمورَ السَّيِّئَةَ نَفْسَها تَحْصُلُ لَكَ الآنَ. لَقَدْ أعْطَى اللهُ المَملَكَةَ لابْنِكَ أبْشالُومَ. لأنَّكَ مُجْرِمٌ.»

Zoti ka bërë që mbi kokën tënde të bjerë gjaku i shtëpisë së Saulit, në vend të cilit ti ke mbretëruar; dhe Zoti e ka dhënë mbretërinë në duart e Absalomit, birit tënd; dhe ja, tani je bërë rob i vetë ligësisë sate, sepse je njeri gjakatar".

9 ف َقالَ أبيشاي بْنُ صُرُوِيَّةَ للمَلِكِ: «لِمَ يُسْمَحُ لِهذا الكَلْبِ المَيِّتِ بِشَتْمِ مَولايَ المَلِكِ؟ دَعْني أهْجُمْ عَلَيهِ فَأقطَعَ رأسَهُ.»

Atëherë Abishai, bir i Tserajahut, i tha mbretit: "Pse ky qen i ngordhur duhet të mallkojë mbretin, zotërinë time? Të lutem, më lër të shkoj t’i pres kokën!".

10 ل َكِنَّ الملِكَ أجابَ: «ماذا يُمْكِنُني أنْ أفْعَلَ يا أبناءَ صُرُوِيَّةَ؟ ألَيَسَ يَشْتِمُني لأنَّ اللهَ قالَ لَهُ ‹اشْتِمْ داوُدَ!› فَمَنْ يَسْألُهُ لِماذا؟»

Por mbreti iu përgjigj: "Ç’kam të bëj unë me ju, bijtë e Tserujahut? Prandaj lëreni të mallkojë, sepse Zoti i ka thënë: "Mallko Davidin!". Dhe kush mund të thotë: "Pse silleni kështu?"

11 ك َذَلِكَ قالَ داوُدُ لأبِيشايَ وَخُدّامِهِ جَمِيعاً: «انْظُرُوا، ابني أنا يُحاوِلُ أنْ يَقْتُلَني، فَكَمْ بِالحَرِيِّ هذا الرَّجُلُ الذي مِنْ قَبِيلَةِ بَنْيامِيْنَ؟ فَاللهُ هُوَ مَنْ طَلَبَ مِنْهُ أنْ يَفْعَلَ هذا.

Pastaj Davidi i tha Abishait dhe tërë shërbëorëve të tij: "Ja, im bir, që ka dalë nga barku im, kërkon të më heqë jetën aq më shumë dhe ky Beniaminit! Lëreni të rrijë dhe të mallkojë, sepse ia ka urdhëruar Zoti.

12 ف َإذْ يرى اللهُ الذلَّ الذي حّلَّ بي، لَعَلَّهُ يُعَوِّضُنِي بِشَيءٍ حَسَنٍ مُقابِلَ ما تَعَرَّضْتُ إلَيهِ مِنَ الشَّتائِمِ اليَومَ.»

Ndoshta Zoti do ta shohë hidhërimin tim dhe do të më bëjë të mira në vend të mallkimeve që më drejton sot".

13 و َهَكَذا مَضَى داوُدُ وَرِجالُهَ في طريقِهِم. أمّا شَمْعَى فَكانَ يمْشِي إلَى الجِهَةِ الأُخْرَى مِنَ الطَّريقِ عِنْدَ جانِبِ التَّلَّةِ، وَهُوَ يَشَتِمُ داوُدَ في طريقِهِ، وَيَرَمْيَ الحِجارَةَ وَالتُّرابَ عَلَيهِ.

Kështu Davidi dhe njerëzit e tij e vazhduan rrugën e tyre; edhe Shimei ecte anës së malit, përballë Davidit, dhe rrugës e mallkonte atë, i hidhte gurë dhe pluhur.

14 و َأتَى المَلِكُ داوُدُ وَشَعبُهُ كُلُّهُ إلَى نَهْرِ الأُرْدُن وَكانُوا مُتْعَبينَ جداً، فارْتاحُوا هُناكَ.

Mbreti dhe tërë njerëzit që ishin me të arritën në vendin e caktuar të lodhur, dhe aty e morën veten.

15 ث ُمَّ جاءَ أبشالومُ وَأخِيتُوفَلُ وَجَمِيعُ بَنِي إسْرائِيلَ إلَى مَدينَةِ القُدْسِ.

Ndërkohë Absalomi dhe tërë populli, njerëzit e Izraelit, kishin hyrë në Jeruzalem; Ahithofeli ishte me të.

16 ف َجاءَ حُوشايُ الأركِيُّ صَديقُ داوُدَ إلَى أبشالومَ وَقالَ لَهُ: «عاشَ المَلِكُ! عاشَ المَلِكُ!»

Kur Hushai, Arkiti, miku i Davidit, arriti tek Absalomi, Hushai i tha Absalomit: "Rroftë mbreti! Rroftë mbreti!".

17 و َأجابَ أبْشالُومُ: «لِمَ لَسْتَ وفِيّاً لِصَديقِكَ داوُدَ؟ لِمَ لَمْ تُغادِرْ القُدْسَ مَعَهُ؟»

Absalomi i tha Hushait: "Kjo është dashuria që ke për mikun tënd? Pse nuk shkove me mikun tënd?".

18 ف قالَ حُوشايُ: «أنا مع الشَّخْصِ الّذي يختارُهُ اللهُ. وهؤلاءِ النّاسُ وبَنُو إسْرائِيلَ اخْتاروكَ أنْتَ، لِذا سَأبقى مَعَكَ.

Hushai iu përgjigj Absalomit: "Jo, unë do të jem me atë që Zoti, gjithë ky popull dhe tërë njerëzit e Izraelit kanë zgjedhur, dhe do të mbetem me të.

19 ف ي الماضي، خَدَمْتُ وَالِدَكَ، وعليَّ الآنَ أنْ أخْدِمَ ابنَ داوُدَ، وسَأخْدِمُك.» أبْشالُومُ يَسْاَلُ أخِيتُوفَلَ النُّصْح

A nuk duhet vallë, të vihem në shërbim të birit të tij? Ashtu si i kam shërbyer atit tënd, në të njëjtën mënyrë do të të shërbej edhe ty".

20 و قالَ أبشالومُ لأخِيتُوفَلَ: «انصحنا بما عَلَينا أنْ نَفْعَله.»

Atëherë Absalomi i tha Ahithofelit: "Jepni këshillën tuaj! Ç’duhet të bëjmë?".

21 ف قالَ أخِيتُوفَلُ لأبشالوم: «لَقَدْ تَرَكَ وَالِدُكَ هُنا بَعَضَ زَوجاتِهِ لِلاعْتِناءِ بِالمَنْزِلِ، فاذْهَبْ وَعاشِرْهُنَّ. وَهَكَذا يَسْمَعُ بَنُو إسْرائِيلَ كُلُّهُمْ وَيَعلَمُونَ أنَّكَ أهَنْتَ أباكَ، وَيَتَشَجْعُ كُلُّ الشَّعبِ الَّذي مَعَكَ، فَيَمْنَحُكَ دَعماً أكْبَرَ.»

Ahithofeli iu përgjigj kështu Absalomit: "Hyrë te konkubinat e atit tënd që ai ka lënë për të ruajtur shtëpinë, kështu tërë Izraeli do të mësojë që je bërë i urryer për atin tënd dhe ata që janë me ty do të marrin guxim".

22 ث ُمَّ نَصَبُوا لأبشالوم خيّمَةً فَوْقَ سَطْحِ المَنْزِلِ. فَعاشَرَ زَوْجاتِ وَالِدِهِ. ورأى بَنُو إسْرائِيلَ ذَلِكَ.

Ngritën pastaj një çadër mbi taracën për Absalomin, dhe Absalomi hyri te konkubinat e atit të tij në sytë e tërë Izraelit.

23 و َفِي تِلْكَ الأيّامِ، كانَتْ نصيحةُ أخِيتُوفَلَ مُهَّمةً جداً لِكُلٍّ مِنْ داوُدَ وَأبشالومَ. كانَتْ مُهِمَّةً كَأهَميَّةِ كَلمِةِ اللهِ لإنسانٍ!

Në ato ditë, këshilla e dhënë nga Ahithofeli kishte po atë vlerë të atij që kishte konsultuar fjalën e Perëndisë. Këtë vlerë kishte çdo këshillë e Ahithofelit si për Davidin ashtu dhe për Absalomin.