1 ه َذِهِ رِسالَةٌ نَبَوِيَّةٌ مِنَ اللهِ إلَى إسْرائِيلَ أتَتْ إلَى مَلاخِي. مَحَبَّةُ اللهِ لإسرائِيل

Orakulli i fjalës të Zotit iu drejtua Izraelit me anë të Malakias.

2 ي َقُولُ اللهُ: «أُحِبُّكُمْ.» فَتَقُولُونَ: «كَيفَ أظهَرتَ مَحَبَّتَكَ لَنا؟» وَيَقُولُ اللهُ: «ألَيسَ عِيسُو أخا يَعْقُوبَ؟ وَمَعْ هَذا، فَقَدْ فَضَّلْتُ يَعقُوبَ

"Unë ju kam dashur," thotë Zoti. Por ju thoni: "Si na ke dashur?". "Vallë Ezau nuk ishte vëllai i Jakobit?," thotë Zoti. "Megjithëatë unë e kam dashur Jakobin

3 ع َلَى عِيسُو. حَوَّلْتُ جِبالَ عِيسُو إلَى خَرابٍ، وَأعطَيتُ مِيراثَهُ لِذِئابِ الصَّحْراءِ.»

dhe e kam urryer Ezaun; malet e tij i kam kthyer në shkreti dhe trashëgiminë e tij ua kam dhënë çakejve të shkretëtirës.

4 ق َدْ يَقُولُ شَعبُ أدُومَ: «قَدْ سُحِقْنا، وَلَكِنَّنا سَنَعُودُ وَنَبنِي الخَرائِبَ.» وَلَكِنْ هَذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ القَدِيرُ: «قَدْ يُعِيدُونَ بِناءَ خَرائِبِهِمْ، وَلَكِنِّي سَأهدِمُها ثانِيَةً. سَيَدعُوهُمُ النّاسُ ‹الحُدُودَ الشِّرِّيرَةَ› وَ‹الشَّعبَ المَغضُوبَ عَلَيهِ مِنَ اللهِ إلَى الأبَدِ.›»

Edhe sikur Edomi të thotë: "Ne u shkatërruam, por do të rifillojmë ndërtimin e vendeve të shkretuara,"" kështu thotë Zoti i ushtrive, "ata do të rindërtojnë, por unë do të shemb; dhe do të emërtohen Territori i paudhësisë dhe populli kundër të cilit Zoti do të jetë përjetë i indinjuar.

5 « سَتَرَى عُيُونُكُمْ هَذا وَسَتَقُولُونَ: ‹ اللهُ عَظِيمٌ، حَتَّى وَراءَ حُدُودِ إسْرائِيلَ!›» عَدَمُ احتِرامِ الشَّعبِ لله

Sytë tuaj do të shikojnë dhe ju do të thoni: "Zoti u përlëvdua përtej kufijve të Izraelit"".

6 « الابْنُ يُكرِمُ أباهُ، وَالخادِمُ يُقّدِّرُ سَيِّدَهُ. فَإنْ كُنْتُ أباً، فَأينَ كَرامَتِي؟ وَإنْ كُنْتُ سَيِّداً، فَأينَ تَقديرِي؟ أنا، اللهَ القَدِيرَ، أتَكَلَّمُ إلَيكُمْ أيُّها الكَهَنَةُ الَّذِينَ تَحتَقِرُونَ اسْمِي. وَلَكِنَّكُمْ تَقُولُونَ: ‹كَيفَ نَحتَقِرُ اسْمَكَ؟›

"Një bir nderon të atin dhe një shërbëtor zotin e tij. Në se unë, pra, jam ati, ku është nderi im? Dhe në se jam zot, ku ma kanë frikën?," iu thotë Zoti i ushtrive juve, priftërinjve, "që përbuzni emrin tim dhe megjithatë thoni: "Si e kemi përbuzur emrin tënd?".

7 ب ِتَقدِيمِ طَعامٍ نَجِسٍ عَلَى مَذْبَحِي. وَمَعْ هَذا تَقُولُونَ: ‹كَيفَ نَجَّسْناهُ؟› تُنَجِّسُونَهُ بِقَولِكُمْ: ‹مائِدَةُ اللهِ مُحتَقَرَةٌ.›

Ju ofroni mbi altarin tim ushqime të ndotura, dhe megjithatë thoni: "Në ç’mënyrë të kemi ndotur?". Kur thoni: "Tryeza e Zotit është e përbuzshme".

8 ح ِينَ تُقَدِّمُونَ حَيواناً أعمَى كَذَبِيحَةٍ! أفَلَيسَ هَذا عَمَلاً شِرِّيراً؟ حِينَ تُحضِرُونَ حَيواناً أعرَجَ أوْ مَرِيضاً، أفَلَيسَ هَذا عَمَلاً شِرِّيراً؟ قَدِّمْهُ لِحاكِمِكَ، هَلْ سَيَكُونُ مَسْرُوراً مِنْكَ؟ هَلْ سَيَرْضَى عَنْكَ؟» يَقُولُ اللهُ القَدِيرُ.

Kur ofroni për flijim një kafshë të verbër, a nuk është keq? Kur ofroni një kafshë të çalë ose të sëmurë, nuk është keq? Paraqite, pra, te qeveritari yt. A do të jetë i kënaqur prej teje? Do të të pranojë me kënaqësi?," thotë Zoti i ushtrive.

9 و َالآنَ اطلُبُوا نِعمَةَ اللهِ وَرَحمَتَهُ نَحوَكُمْ. أنتُمْ سَبَبُ حُدُوثِ هَذِهِ الأُمُورِ. هَلْ سَيُسَرُّ بِأيِّ واحِدٍ مِنْكُمْ؟ هَذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ القَدِيرُ.

Tani, pra, kërkoni favorin e Perëndisë, që ai të ketë mëshirë për ne. Duart tuaja e kanë bërë këtë, a do t’ju pranojë vallë me kënaqësi?,," thotë Zoti i ushtrive.

10 « لَيْتَ أحَدَكُمْ يُغلِقُ أبوابَ الهَيكَلِ، فَلا تَعُودُونَ تُشْعِلُونَ نارَ الذَّبائِحِ عَبَثاً. لَسْتُ مَسْرُوراً مِنْكُمْ وَلا راضِياً عَنْكُمْ، يَقُولُ اللهُ القَدِيرُ، وَلَنْ أقبَلَ أيَّةَ تَقدِماتٍ مِنْ أيدِيكُمْ.

"Oh, sikur të paktën dikush prej jush t’i mbyllte dyert! Atëherë nuk do ta ndiznit zjarrin kot mbi altarin tim. Unë nuk kam asnjë kënaqësi me ju," thotë Zoti i ushtrive, "dhe as që pëlqej çfarëdo oferte nga duart tuaja.

11 ل أنَّ اسْمي مُكرَّمٌ مِنَ الشَّرْقِ إلَى الغَرْبِ، وَفِي كُلِّ مَكانٍ تُقَدَّمُ لِي تَقدِمَةُ بَخُورٍ مَعَ تَقدِمَةٍ طاهِرَةٍ إكراماً لي، لأنَّ اسْمي مُكرَّمٌ بينَ الأُمَمِ،» يَقُولُ اللهُ القَدِيرُ.

Sepse, që nga lind dielli e deri atje ku perëndon, emri im do të jetë i madh midis kombeve dhe në çdo vend do t’i ofrohet temjan emrit tim dhe një blatim i pastër, sepse emri im do të jetë i madh midis kombeve," thotë Zoti i ushtrive.

12 « تَستَهينُونَ بِي وَتَقُولُونَ: ‹مائِدَةُ الرَّبِّ مُلَوَّثَةٌ، وَالطّعامُ الَّذِي عَلَيها لا قِيمَةَ لَهُ!›

"Por ju e përdhosni kur thoni: "Tryeza e Zotit është e ndotur dhe fryti i saj, domethënë ushqimi i saj, është i përbuzshëm".

13 ت َتَذَمَّرُونَ عَلَيَّ وَتَقُولُونَ: ‹يا لَلتَّعَبِ وَيا لَلمَشَقَّةِ!›» يَقُولُ اللهُ القَدِيرُ، «تُقَدِّمُونَ لِي حَيواناً مَسرُوقاً أوْ أعرَجَ أوْ مَرِيضاً! هَلْ سَأرْضَى عَنْ هَذا وَأقبَلُهُ مِنْ إيدِيكُمْ؟»

Ju thoni gjithashtu: "Ah, sa u lodhëm!," dhe e trajtoni me përçmim," thotë Zoti i ushtrive. "Kështu ju sillni kafshë të vjedhura, të çala ose të sëmura; kjo është oferta që sillni. A do të mund ta pranoja nga duart tuaja?," thotë Zoti.

14 « مَلْعُونٌ هُوَ الماكِرُ الَّذِي يَملِكُ حَيواناً ذَكَراً سَلِيماً فِي قَطِيعِهِ، وَيَنذِرُ لِلرَّبِّ، ثُمَّ يُقَدِّمُ حَيواناً فِيهِ عَيبٌ ذَبِيحَةً لِلرَّبِّ. فَأنا مَلِكٌ عَظِيمٌ،» يَقُولُ اللهُ القَدِيرُ، «يَنبَغِي أنْ يُخافَ اسْمي بَينَ الأُمَمِ.»

Mallkuar qoftë hileqari që ka një mashkull në kopenë e tij dhe bënë një premtim solemn, por flijon për Zotin një kafshë me të meta. Sepse unë jam një Mbret i madh," thotë Zoti i ushtrive, "dhe emri im është i tmerrshëm midis kombeve".